Τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα μου έχουν πέσει αισθητά , ευθύνη μου μη φαντάζεσαι , με έχει κατακλύσει ένα κύμα ανίας και αναβλητικότητας που με εμποδίζει μέχρι και να φάω ...Ποιος τρέχει στην κουζίνα τώρα , απόσταση 5 βήματα το πολύ πολύ , ποιος σηκώνεται γενικά , ποιος κάνει το οτιδήποτε ....
Στατιστικά , εκ των παρατηρήσεων μου , το σύνδρομο αυτό εμφανίζεται Σάββατα μετά τη δουλειά και διαρκεί κανένα δίωρο το πολύ . Το διάστημα αυτό , ή υπέρμετρη οργανωτικότητα μου πάει
μακρινό περίπατο, αλλά πολύ μακρινό , μη σου πω χρησιμοποιεί αεροπλάνο. Σηκώνομαι απ την καρέκλα να μετακινηθώ μετά κόπων και βασάνων στην κουζίνα ( καθόλου τυχαίο παράδειγμα
πεινάω λέμε ) και μέχρι να διανύσω τη μισή διαδρομή έχω γυρίσει πίσω ... Το ποτήρι βγήκε απ το ντουλάπι αργά και βασανιστικά αλλά έμεινε στον πάγκο και διψάω... Το τηλέφωνο έχει χτυπήσει
3-4 φορές αλλά δεν απαντά χωρίς τη συμβολή μου οπότε όποιος με έψαχνε έμεινε μπουκάλα ... Έχω προβλήματα τώρα με το τηλέφωνο θα ασχολούμαι ;Τα φωτάκια από το δέντρο ενοχλητικά
τρεμοπαίζουν κάτι θα έγινε με την πρίζα ποιος ελέγχει τώρα ( άσχετο να πω και εδώ ότι υπάρχει άγιος Βασίλης ). Η τσάντα που κρατούσα κείτεται στο πάτωμα δίπλα στο τραπέζι μη ρωτήσεις γιατί δεν την άφησα στο τραπέζι δεν έχω απάντηση. Ένα κουτάκι από πορτοκαλάδα που έπινα καθώς ερχόμουν και ακούμπησα ( όχι στο πάτωμα παραδόξως )στο τραπέζι ανεξιχνίαστα έχει πέσει ... Η αυτοσχέδια λιμνούλα στο πάτωμα μου περνά αδιάφορη ...Θα μπορούσε να είναι εικαστικό δρόμο με την μαύρη τσάντα
δίπλα της ... γιατί όχι ; Πάνω στο πληκτρολόγιο είχα αφήσει από χτες την ταυτότητά μου ( είναι το μόνο μέρος που είναι 3000%
σίγουρο ότι θα τη δω και θα τη βάλω στο πορτοφόλι μου) κι ακόμα βρίσκεται μεταξύ enter και num lock . Τώρα που το είπα ένα ctrl/alt/delete λες να βοηθούσε ; Προφανώς το σύνδρομο έχει μοναδική
εξαίρεση τις ηλεκτρονικές μου ανησυχίες...
Μέσα σε όλα αυτά βλέπω τα κύματα να έρχονται ξέρεις γιατί , γιατί πολύ σύντομα θα ταραχθώ που άφησα την τσάντα κάτω , που δεν μάζεψα τη πορτοκαλάδα από το πάτωμα, που δεν έφαγα , που δεν ήπια νερό, που δεν σήκωσα το τηλέφωνο, που η ταυτότητά μου είναι ακόμα στον υπολογιστή , που έχασα δύο ώρες από το χρόνο μου
και κυρίως που είμαι εγώ...
Αύριο θέλω να ξυπνήσω και να μην είμαι κυκλοθυμική ( όνειρα ... )
Υ.Γ. Δεν παίρνω κανενός είδους φαρμακευτική ή μη ουσία ... Και να έπαιρνα δεν θα με έπιανε άδικος κόπος
Στατιστικά εκ των δικών μου παρατηρήσεων δύναται το σύνδρομο αυτό να κρατήσει διήμερον, φυσικά ΣΚ, διότι αν παρουσιαζόταν άλλες μέρες θα με απέλυαν, οπότε ξέρει αυτό, διαλέγει το σωστό χρόνο και με απολύω εγώ από την "πραγματικότητα".
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρες
(είναι λίγο πιο ανάλαφρο σήμερα)
Όχι δεν μπορώ να πω ότι θα άντεχα πάνω από δύο ώρες , κυρίως γιατί μετά θα είχα φτάσει στα όρια της εικονικής μου "αυτοκτονίας" , και βαθιά μέσα μου τα αισθήματα επιβίωσης λειτουργούν πάντα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα λέμε μετά τις 12
( σπανίως το θυμάμαι )
ψαξε στην καρδια σου εκει ειναι το μυστικο..εκει θα βρεις και το κλειδι για να νοιξεις την πορτα της χρυσης φυλακης σου,κι οταν το καταφερεις αυτο,ανοιξε τα φτερα σου και πετα...η καρδια τα ονειρα σου και τα θελω θα σου δειξουν τον δρομο..και μην ξεχνας οτι η ζωη μας δεν ειναι παρα ενας χτυπος του ρολογιου στον απειρο χρονο..ενα τικ-τακ ειμαστε στο χαοτικο συμπαν..καλο σου απογευμα καλη μου φιλη..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό απόγευμα
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ