Φάση δεύτερη οι ταραχές ...
Φάση πρώτη δεν έχει, δεν έχει αρχή και δεν έχει τέλος και σιγά που θα είχε... Έχει απλώς ένα ατελείωτο κύκλο γύρω από ταραχές , υστερίες αναπροσαρμογές και αναδιαρθρώσεις ... Κατά διαστήματα με χτυπάει καλώδιο εξαιρετικά ηλεκτροφόρο και κάτι με πιάνει , αυτό το κάτι δεν προσδιορίζεται μην περιμένεις άδικα, συνήθως ξεφεύγω λίγο απ αυτά που θα ήταν για μένα μια καθημερινότητα ή ένας τρόπος ζωής ας πούμε μέχρι να επανέλθω στην εκνευριστικά απόλυτη όψη του χαρακτήρα μου , που θα τον αποκήρρυτα άνετα αλλά δε μου δίνει την ευκαιρία ... Και όλα ξεκίνησαν κάπως έτσι ....
Σταμάτησα να μπαίνω με τις ώρες στο ίντερνετ ένα ηλιόλουστο πρωινό του Μαρτίου , όχι γιατί αυξήθηκαν οι υποχρεώσεις μου , ή γιατί αποφάσισα να κάνω αποτοξίνωση αυτές οι αποφάσεις ακολουθούν τη λογική της δίαιτας ... από Δευτέρα , απλώς γιατί ξύπνησα από το ανάποδο πλευρό , από εκείνο το πλευρό που σου φέρνει στο στόμα μια ωραιότατη καληνύχτα η ώρα 9 πμ και ένα ωραιότατο γαμώ την τύχη μου γαμώ πάλι ξέχασα να αλλάξω το ξυπνητήρι , ξύπνησα στραβά τι να κάνουμε ... Και να μείνω εγώ εκτός ιντερνετικής κοινωνίας είναι σαν να αποφασίσει μια στιγμή η Αλεξίου να κάνει ντουέτο με την Στέλλα Μπεζεντάκου αυτά δεν γίνονται... Κι όμως γίνονται γίνονται και ανεβαίνει η Χαρούλα με τη Στέλλα χεράκι χεράκι στην πίστα όσο ο υπολογιστής τηλεφωνούσε στη Νικολούλη να δηλώσει την εξαφάνισή μου... Μετά αποφάσισα να διαβάσω τα βιβλία του Χάρι Πότερ άλλη μια απλή καθημερινή συνήθεια για έναν άνθρωπο που θα μπορούσε να ήταν κολλητός με το Βενέζη και το νούμερο 31328 πρόσφατα έπαψε να είναι pin στο κινητό του ... Τέλος πάντων το αποφάσισα και βρέθηκα στα ξαφνικά να παρακολουθώ το Χάρι να μοναμαχεί με την Φραγκογιαννού στα ερπετικά και μετά άντε βρες εσύ ποιος είναι ο κληρονόμος του Σλίθεριν ...
Σταμάτησα να παίζω το παιχνίδι κόλλημα της εποχής και τώρα που το καλοσκέφτομαι θα έχω πέσει τουλάχιστον 10 θέσεις αλλά γι αυτό θα υστεριάσω αργότερα και φυσικά και πολυαναμενόμενα έκανα μερικές μετακομίσεις στα έπιπλα του σπιτιού ... Στάνταρ κίνηση των υστεριών μου είναι οι μετακομίσεις αν δεν αναστατώσω το σπίτι αλλάξω θέση σε όλα τα έπιπλα και καταλήξω στο τέλος ότι τώρα είναι καλύτερα από ποτέ όπως έλεγα και τις προηγούμενες 3457 φορές δε συνέρχομαι ... Όχι ότι έτσι συνέρχομαι άλλα είμαι πολύ κοντά στο τέλος της περιόδου αναταραχής ...
Α ξέχασα στο τέλος θα εκνευριστώ που έχασα το χρόνο μου με βλακείες ....
ΥΓ. ... έτσι και ζήσει στο τέλος ο Χάρι Πότερ θα εξαπολύσω κάτι ασυγχώρητες κατάρες που δεν θα ξέρετε που να κρυφτείτε ... Κι αν αναρωτιέσαι που θα με κατέτασσε το καπέλο επιλογής ... Στην έχω την απάντηση ... Προφανώς στο Σλίθεριν ... ;)
Φάση πρώτη δεν έχει, δεν έχει αρχή και δεν έχει τέλος και σιγά που θα είχε... Έχει απλώς ένα ατελείωτο κύκλο γύρω από ταραχές , υστερίες αναπροσαρμογές και αναδιαρθρώσεις ... Κατά διαστήματα με χτυπάει καλώδιο εξαιρετικά ηλεκτροφόρο και κάτι με πιάνει , αυτό το κάτι δεν προσδιορίζεται μην περιμένεις άδικα, συνήθως ξεφεύγω λίγο απ αυτά που θα ήταν για μένα μια καθημερινότητα ή ένας τρόπος ζωής ας πούμε μέχρι να επανέλθω στην εκνευριστικά απόλυτη όψη του χαρακτήρα μου , που θα τον αποκήρρυτα άνετα αλλά δε μου δίνει την ευκαιρία ... Και όλα ξεκίνησαν κάπως έτσι ....
Σταμάτησα να μπαίνω με τις ώρες στο ίντερνετ ένα ηλιόλουστο πρωινό του Μαρτίου , όχι γιατί αυξήθηκαν οι υποχρεώσεις μου , ή γιατί αποφάσισα να κάνω αποτοξίνωση αυτές οι αποφάσεις ακολουθούν τη λογική της δίαιτας ... από Δευτέρα , απλώς γιατί ξύπνησα από το ανάποδο πλευρό , από εκείνο το πλευρό που σου φέρνει στο στόμα μια ωραιότατη καληνύχτα η ώρα 9 πμ και ένα ωραιότατο γαμώ την τύχη μου γαμώ πάλι ξέχασα να αλλάξω το ξυπνητήρι , ξύπνησα στραβά τι να κάνουμε ... Και να μείνω εγώ εκτός ιντερνετικής κοινωνίας είναι σαν να αποφασίσει μια στιγμή η Αλεξίου να κάνει ντουέτο με την Στέλλα Μπεζεντάκου αυτά δεν γίνονται... Κι όμως γίνονται γίνονται και ανεβαίνει η Χαρούλα με τη Στέλλα χεράκι χεράκι στην πίστα όσο ο υπολογιστής τηλεφωνούσε στη Νικολούλη να δηλώσει την εξαφάνισή μου... Μετά αποφάσισα να διαβάσω τα βιβλία του Χάρι Πότερ άλλη μια απλή καθημερινή συνήθεια για έναν άνθρωπο που θα μπορούσε να ήταν κολλητός με το Βενέζη και το νούμερο 31328 πρόσφατα έπαψε να είναι pin στο κινητό του ... Τέλος πάντων το αποφάσισα και βρέθηκα στα ξαφνικά να παρακολουθώ το Χάρι να μοναμαχεί με την Φραγκογιαννού στα ερπετικά και μετά άντε βρες εσύ ποιος είναι ο κληρονόμος του Σλίθεριν ...
Σταμάτησα να παίζω το παιχνίδι κόλλημα της εποχής και τώρα που το καλοσκέφτομαι θα έχω πέσει τουλάχιστον 10 θέσεις αλλά γι αυτό θα υστεριάσω αργότερα και φυσικά και πολυαναμενόμενα έκανα μερικές μετακομίσεις στα έπιπλα του σπιτιού ... Στάνταρ κίνηση των υστεριών μου είναι οι μετακομίσεις αν δεν αναστατώσω το σπίτι αλλάξω θέση σε όλα τα έπιπλα και καταλήξω στο τέλος ότι τώρα είναι καλύτερα από ποτέ όπως έλεγα και τις προηγούμενες 3457 φορές δε συνέρχομαι ... Όχι ότι έτσι συνέρχομαι άλλα είμαι πολύ κοντά στο τέλος της περιόδου αναταραχής ...
Α ξέχασα στο τέλος θα εκνευριστώ που έχασα το χρόνο μου με βλακείες ....
ΥΓ. ... έτσι και ζήσει στο τέλος ο Χάρι Πότερ θα εξαπολύσω κάτι ασυγχώρητες κατάρες που δεν θα ξέρετε που να κρυφτείτε ... Κι αν αναρωτιέσαι που θα με κατέτασσε το καπέλο επιλογής ... Στην έχω την απάντηση ... Προφανώς στο Σλίθεριν ... ;)