Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2011

D r A m A

Drama , tragedy ή όπως αλλιώς σε εμπνέει είναι αυτό που λέμε φαύλος κύκλος. Μια κατάσταση που περιστρέφεται επικίνδυνα γύρω σου και ακολουθείται από περισσότερο τραγικά παρά κωμικά περιστατικά , ώσπου να πάψεις να απορείς τι θα σου τύχει ακόμα ...
Εκεί που η ζωή σου περπατά ανέμελη στο πεζοδρόμιο δέκα βήματα μπροστά και εσύ είκοσι πίσω, ξεκινάς το sprint για να την φτάσεις. Μόνο  που εσύ δεν είσαι Bolt ούτε άκυρη εκκίνηση θα κάνεις και φυσικά ούτε το διακοσάρι σε 19,40.
  • Σε μια στιγμή, σε ένα παιχνίδισμα του χρόνου βρίσκεσαι με το κεφάλι "μέσα" στο ψυγείο, μη φανταστείς καμία δίφυλλη ντουλάπα μιλάμε για ψυγείο λίγο μεγαλύτερο απ το ερμάριο της κουζίνας, να ψάχνεις τα καρότα. Κι όσο να πεις δεν είσαι ο ψυχραιμότερος άνθρωπος του κόσμου, ο ήχος του τηλεφώνου ενώ ακόμα ο Κουστώ δεν έχει τελειώσει το έργο του σου προκαλεί μια υστερία . Αλλά την έχεις την λύση δε σε φοβάμαι. Με το ένα χέρι η αναζήτηση συνεχίζεται και με το άλλο πιάνεις τον ασύρματο απ τον πάγκο. Στην άλλη άκρη η μαμά-κουράγιο που να για να αποφύγει να πληρώσει τον ΟΤΕ θα σου έστελνε άνετα ταχυδρομική δεκαοχτούρα.
    - Ελα, πέθανε ο ...
    -Μεγάλη επιτυχία , την ώρα που ανασύρεις τα καρότα
  • Και μετά in a blink of an eye σε πιάνει το φανάρι στην Αθηνάς. Εκεί που χαζεύεις τους Πακιστανούς στο πεζοδρόμιο , συνοδηγός είσαι άλλωστε τι σε νοιάζει βλέπεις να ρχεται προς το μέρος σου ορδή λευκοντυμένων με τύμπανα , κορδέλες στα μαλλιά και το βάψιμο αλλά Ραμπο ( ξέρεις αυτό της "μάχης " ) , και πίσω η σκληρά εργαζόμενη ( νομίζω ήταν μπουγάτσα αυτό που έτρωγαν , μπορεί και κουρού θα σε γελάσω ) δημοτική αστυνομία ...
    - Τι πορεία είναι αυτή , απευθύνεσαι στην οδηγό μιας και δεν έχεις ιδέα, με Ινδιάνοι μου μοιάζουν
    - Τι Ινδιάνοι κοπέλα μου , δε βλέπεις στην τρίχα είναι κοίτα χτενίσματα ... δωδεκαθεϊστές είναι
    - Αχ με συγχωρείς. Την τελευταία φορά που μιλούσα με το Μεγάλο Φτερό δεν είδα αν είχε πάει κομμωτήριο
    Όταν πέρασε και ο τελευταίος βεβαιώθηκες τελικά. Και ο Απόλλωνας φορούσε Prada
Τελικά ακόμα απορείς για το αλλόκοτο του ονειρικού σου βίου μετά απ αυτή την καθημερινότητα? Και γιατί βρέθηκες ξαφνικά στην Κόρινθο να σκοτώνεις τα παιδιά του Ιάσονα?? Στην έχω την απάντηση ... Γιατί καλύτερα διωγμένη μάγισσα της Κολχίδας παρά μια ηλικιωμένη Φραγκογιαννού ...

                             Don't call my name Evripidis

Κυριακή 14 Αυγούστου 2011

Εγω χρυσόσκονη πουλούσα [ REMAKE ]

Εκεί που αποφασίζεις ότι όλα πάνε καλά , γιατί προφανώς δεν είναι στο χέρι τους να μην πήγαιναν, εκεί που είσαι βαθιά πεπεισμένος και σίγουρος ότι έχεις τον έλεγχο της απύθμενου βάθους τρέλας σου , κλονίζεσαι! Γιατί? Γιατί το χει η μοίρα σου πουλάκι ...
Άγγελος εξάγγελος μας ήρθε από μακριά γερμένος πάνω σε ένα δεκανίκι , αγοράσε κομμάτια σου ( και σου είπα να μην πουλάς σε εκπτώσεις ) μέχρι να αρπάξεις το σάκραμ και να κόψεις το Γόρδιο δεσμό ( ότι ξέρεις για το Μέγα Αλέξανδρο είναι ψέμα η Ζήνα τα έκανε όλα ). 
Και μετά ήρθαν οι μέλισσες ... Σε μετέφεραν ως δια μαγείας στην Καβάλα , έπαιξες παιχνίδια , χάζεψες το φεγγάρι (  quelle decadence ) , συμμετείχες σε ότι να ναι τηλεδιασκέψεις , παρακολούθησες τη φίλη σου να σέρνει μαζί της ένα έλατο ( εξέλιξη του ... σέρνει καράβι ) και πέρασες για άντρα τη Lady Gaga.. 
Ώσπου να μαζέψεις πρόβατα από ξένα προφίλ ,  να αποφανθείς ποιος απ τους φίλους σου είναι περισσότερο ηλίθιος ( δεν έβγαλες άκρη ) , να να ρθουν στο μυαλό σου ξεχασμένα La Luna , άκυρες περιπλανήσεις με την πιστωτική της μονόπολης ή μια ηλεκτρονική ζυγαριά , να στείλεις μια μπλούζα σου σε τουρνέ απ τη Σύρο στην Καβάλα και πάλι πίσω , να αναζητήσεις μια χαμένη ενέργεια και μια παρουσία απ το υπερπέραν να αρχίσει τα ασυνάρτητα " Μουπόλητα , μουπόλητα" ...
Και στο τέλος εσύ χρυσόσκονη πουλούσες και έπινες το Freddo espresso σου με θέα τη θάλασσα ...



Δε μπορείς να καταλάβεις???? Εγώ στη θέση σου θα ανησυχούσα αν μπορούσες ... 

Πέμπτη 9 Ιουνίου 2011

4 παρά 20

Τι εποχή έχουμε?? Ιούνιο ... Εποχή ρώτησα όχι μήνα ... Ααααα
Καλοκαιράκι ...
Αυτή η εποχή του χρόνου που πάντα ψάχνω την παραμικρή λεπτομέρεια για τον τόπο των διακοπών μου και μπαίνω στο τριπάκι των ατελείωτων google search ... Η εποχή που με εκνευρίζει το σπίτι μου και με πιάνουν αλλεπάλληλες κρίσεις
Δεν μπορώ μα το θεό ...  Βαρέθηκα ... όσο και την συμπαθώ την Piper έτσι και την δω να μεταμορφώνεται για τέταρτο συνεχόμενο Ιούνιο σε Βαλκυρία θα τρελαθώ ... Βαλκυρία είναι μόνο μία .. Εγώ κι σε όποιον αρέσει  και φαντάσου με τώρα να περνάω με μηχανή και να ανεμίζει το μαλλί ... Και μετά ακολουθεί σύνδρομο super _casual ... Ax Dean ! Αυτή η επιλογή των ηθοποιών πια , αυτό το ανατρεπτικό πρωταγωνιστικό δίδυμο .. Πφφφ ο Dean και ένα πολωνέζικο αγγούρι ... Oh death ... Και μέσα στα άλλα τα θολά και τα πολλά επαναλαμβανόμενα σου σκάει ο Issak Mendez σε ποπ-ροκ break me έκδοση ... Λυπάμαι αλλά σε συμπαθούσα Last summer φέτος μου έκατσε βαριά η συγκυρία μία να με κυνηγάει ολόκληρη η εταιρεία  (μια ικανότητα έχω και εγώ δεν μπορώ να την κρύψω) , μία να με κατασκοπεύει το youtube...
Η μπαλκονόπορτα άνοιξε , το τραπεζάκι πήρε θέση με την περιβόητη καρέκλα και το λαπτοπ τοποθετήθηκε σε ένα ακάλυπτο κάπου στην Κυψέλη ... Ξαφνικά πάνω απ το μπαλκόνι μου αιωρείται μαντήλι απ την αποκλειστική συλλογή της γυναίκας του Ερτογάν για εκδηλώσεις, εκκλησιασμό κτλ... Και αρχίζει η «μουσική υπόκρουση» . Ταυτόχρονα βρίσκεσαι να πετάς προς τα ανατολικά και σκέφτεσαι τον εαυτό σου μέσα σε ένα χώρο γεμάτο χαλιά ξυπόλητη να προσεύχεσαι σε μια ακατανόητη γλώσσα σε ένα ακατανόητο θεό ... Γιατί καλέ μου γιατί ...  Να προσευχηθείς... το δέχομαι ...  δεν μπορώ να σε εμποδίσω και το σέβομαι οκευ αλλά ... Αλλά η μοίρα μου η μαύρη με έφερε με την τελευταία έλευση μετεωρίτη να μένω απέναντι απ τα κρατητήρια...
Και ενώ βιώνω αργά και βασανιστικά το μήνα της Μαρμότας , η αναλαμπή πρέπει να βάλω πλυντήριο δίνει μια νέα αναζωογονητική νότα στο σκηνικό ...

Ορκίζομαι ότι ξέρω να σχεδιάζω ένα ρολόι που δείχνει τέσσερις παρά είκοσι, τουλάχιστον άνοια δεν έχω ... Αν και μπορείς να με φωνάζεις άνετα Χίρο Νακαμούρα !!!

Πέμπτη 12 Μαΐου 2011

Ιερό και "Μέκκα" ....

Κάτω στον Πειραιά στο λιμάνι η ώρα πέντε παρά τέταρτο.  Καλά εντάξει υπερβάλλω εφτά παρά ήταν αλλά τι σημασία έχει θα σου χαλάσει το όνειρο; Ότι εμένα θα μου το χαλούσε , φαντάζομαι το καταλαβαίνεις , αλλά δεν σημαίνει ότι και εσύ ζεις με τις ίδιες ψυχαναγκαστικές νευρώσεις. Ή μήπως ζεις; Κανείς δεν ξέρει!Μετά μπαίνεις στο πλοίο σχεδόν πανικόβλητη γιατί δεν θα κάτσω και όπου να ναι δεν φτάνει που ξύπνησα μέσα στο άγριο χάραμα γιατί της έκατσε της μάνας μου τάμα βαρύ κι ασήκωτο , όχι ότι με χάλασε η ξαφνική εκδρομούλα... Και ξεκινάω τα ταξίδια του Γκιούλιβερ. Τώρα γιατί με αποκάλεσαν σήμερα Γκιούλιβερ ιδέα δεν έχω. Επειδή έχει κάνει κι αυτός μερικά ταξιδάκια; Πφφφ συγκρίσεις...Γνωστή blue εταιρεία και κατάστρωμα. Ξέχασα να βγάλω αριθμημένη θέση με συγχωρείς;Αποφάσισα να μη βιώσω το σύνδρομο Άγιος Κωνσταντίνος για άλλη μια φορά. Ξέρεις εκείνο το εκείνο το συναίσθημα του λεωφορείου που περνά δίπλα από τη θάλασσα.Γιατί το κάνουν αυτό στον εαυτό τους δεν θα καταλάβω ποτέ.Ότι θα κάτσω δίπλα στους πιο ότι να ναι ταξιδιώτες είναι περισσότερο από σίγουρο και ότι το μωρό του διπλανού σε άπταιστη διάλεκτο Άνω και Πέρα Ραχούλα θα ρωτάει τον πατέρα του "Μπαμπά πουν το νησάκ" μέσα στο αυτί μου κάθε τρία λεπτά είναι κάτι που δεν θα μπορούσα να το αποφύγω ακόμα κι αν κρεμόμουν ανάποδα από το κατάρτι , πριν σκάσει ο Leonardo και η Kate σε ρόλο έκπληξη.
Μετά το τρίωρο φτάνεις κάπου στη μέση του πουθενά ανάμεσα από τις κατά φαντασίαν συμπληγάδες κι αναρωτιέσαι να είναι ένα από τα δύο η Σύρος; Σιγά που θα ήταν... Που θες να ξέρω άνθρωπε μου μάγος είμαι; Όλα τα νησιά από μακριά ίδια είναι ... Δεν είναι; Λεπτομέρειες ...
Σταθμός πρώτος Σύρος.. . Εδώ τα καλά λουκούμια, στις 5 χαλβαδόπιτες η μία δώρο... Και ξαφνικά φορτώνεσαι με ένα τόνο πακετάκια που θα τα σέρνεις και μαζί σου όλη τη μέρα χωρίς να το καταλάβεις ...Δεν φταίω εγώ η καταναλωτική μου μανία ....
Σταθμός δεύτερος Τήνος ο προορισμός ...Θα σε περάσω φτωχέ προσκυνητή όπως και να χει. Βάζεις 5η και τρέχεις να ξεφύγεις απ το πρώτο κύμα λατρείας ... 500 "φυσιολογικοί" , 15 ξυπόλητοι , και 5 γονυπετής ερχόμενοι μετά φτάνεις στην εκκλησία.Πάλι καλά! Τι ανηφόρα ήταν αυτή μάνα μου; Και τι ήλιος;Θα σκάσω καλέ ... Πόσο είπες το μπουκαλάκι για το αγίασμα ; 30 λεπτά ; Αίσχος !
Το λιβάνι φτάνει στην είσοδο μαζί με τους γεωμετρικά αυξανόμενους παπάδες.Η τύχη σου σε ευνόησε όμως , μη μιλάς καθόλου, ξεμπέρδεψες σύντομα....
Και η τάση μου να τρώω κρέας σε σε κατ' όνομα ψαροταβέρνες επανέρχεται στο λεπτό ... Είμαι μακαρονάς τι να κάνουμε ... Ουπς ... άσχετο
Αργότερα στο πλοίο έχεις φάει και έχεις πιει το σκασμό και πλησιάζοντας στον Πειραιά επανέρχονται στο μυαλό σου τα συνηθισμένα ... Μινώταυροι, battle dragons, η Xena Και το σακραμ της , η Piper Halliwell (τη μισώ την Phoebe τέλος) , η Λίλιθ, μερικά παιδιά , μερικά άπλυτα ρούχα, η Γκρεις και ο Χάουζ, η Queen of Blade σε spa , ένα αιωρούμενο Ακτουνγκ, ένα κατάλοιπο στην Καβάλα, μια μετάλλαξη στην Ανάφης, μια Ps_woman στην Πλατεία Αμερικής, μερικά λουκούμια μπουκίτσες και 3 λίτρα λάδι


ΥΓ. I hate Judas

Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

Γαμώ την τύχη μου, γαμώ

Ας υποθέσουμε ότι αποφάσισες μια μέρα να "εξερευνήσεις" περισσότερο την πόλη σου για κάποιο ανεξιχνίαστο λόγο ή απλά για να ανοίξεις το μαύρο χάρτη κουτάκι κουτάκι όπως συνηθίζεις με τo αγαπημένο σου pc game. Το αναμενόμενο θα ήταν να συναντήσεις 1000 αλλοδαπούς μέσα στο λεωφορείο , 2000 άτομα περισσότερο απ το κανονικό ηλιοκαμένα κάπου στην Πατησίων , άλλους 3000 ντόπιους και μη στις δημόσιες υπηρεσίες και άλλους 5000 από δω και από κεί τέλος πάντων τότε θα μπορούσε άνετα η ιστορία σου να μετονομαστεί σε "Η Βαλκυρία και 100000 μαύροι, άσπροι,κίτρινοι κτλ" αλλά που να ταιριάξεις εσύ με τα συνηθισμένα ... Χωρίς να αποφασίσεις τίποτα λοιπόν ξεκινάς από το σπίτι σου κατηφής και ελαφρώς πονεμένη (αν περπατάς ένα σωρό ώρες μην περιμένεις μετά να μη σε πονάνε τα πόδια σου ) για διπλανό συγγενικό σπίτι ...
Πολυκατοικία νούμερο 1 : Τι βλέπουμε τα ματάκια μου πάλι; Γύρω στους 50 έγχρωμους στην είσοδο καλύπτουν με τα σώματα τους κάποιον ή κάτι που βρίσκετε στο πάτωμα και πίσω τους αναδύεται μια ανάμεικτη και εξαιρετικά αποκρουστική μυρωδιά οινοπνεύματος/μπεταντιν/ιωδίου και δεν ξέρω και εγώ ποιού άλλου αντισηπτικού ... Και δεν μπορώ  τις μυρωδιές σου είπα ; Το κεφάλι μου με πονάει σε κλάσματα δευτερολέπτου , όσο και να προσπαθώ να το αποφύγω κούτσα-κούτσα ... Το πονεμένο πόδι μου γαμώ ...

Πολυκατοικία νούμερο 2 : (Ακριβώς δίπλα στην προηγούμενη αν έχεις τύχει διάβαινε και ριζικό περπάτει ) Ξανθιές δίμετρες παρουσίες με μια ελαφριά στρώση στόκου στη μούρη και ένα ελαφρώς εκρού του νεκρού βαμμένο από πάνω ... Και να είχε πετύχει το χρώμα να πω αλλά δεν πέτυχε .... Βρε τι κάνουν αυτές εδώ , δεν είναι εδώ η πιάτσα ... Πάλι μετακινήθηκαν και έχασα επεισόδια;; Και ξαφνικά γνωστός κύριος της γειτονιάς βγαίνει στην είσοδο και τις υποδέχεται περι χαρής μέχρι να σε δει να περνάς δίπλα και να κοκαλώσει το χαμόγελο στο πρόσωπό του ... Και εσύ το θράσος : 
"Κύριε Αντρέα ( τυχαίο το όνομα ) τι μου κάνετε καλά ; " Και πάλι κούτσα κούτσα προχωράς παρακάτω και φτάνεις επιτέλους στον προορισμό σου που αν δεν είχες περάσει απ τη Σκύλα και την Χαρυβδη θα είχες φτάσει σε δύο ολόκληρα λεπτά.... Τακτοποιείς το θεάρεστο έργο για το οποίο ξεκίνησες και ετοιμάζεσαι να φύγεις με την ελπίδα ότι θα φτάσεις ήσυχα και ήρεμα στο σπίτι φίλη σου ( ταυτόχρονα κάποιος κάπου πάνω από το σύννεφα είχε πεθάνει στα γέλια ) 
Πολυκατοικία νούμερο 3 : Αυτοκίνητο παρκαρισμένο απ έξω άλλου γνωστού της περιοχής ( αυτή η δικτύωσή μου θα με φάει το μυρίζομαι ) Το παράθυρο απ το πίσω τζάμι σπασμένο ... Κι αρχίζεις τα τηλέφωνα να του το πεις του ανθρώπου ότι τον κλέψανε. Και σου λέει περίμενε ένα λεπτό να κατέβω και μετά παρατηρείς δύο επιβλητικούς τύπους να σε πλησιάζουν .... Μη μου πείτε , μη μου πείτε ότι εμφανίστηκα λάθος ώρα ... από που να φύγω πάλι το ανάπηρο .... την τρέλα μου και στο τσακ κατεβαίνει ο πανικόβλητος ιδιοκτήτης ένω  αυτοί εξαφανίζονται με σχεδόν διακτινισμό ...
Φφφφφ και φτάνεις στη στάση .... 
Περαστικός νο1 : Γνωστός τρελός της περιοχής που διασχίζει την Πατησίων σαν να είναι καρόδρομος ... Πέφτει πάνω σου ... διατηρείς την ψυχραιμία σου με κόπο
Περαστικός νο 2 : Αγνώστου ταυτότητας και φύλου κινούμενο αντικείμενο με ρόζ καλσόν και γόβα... Πέφτει πάνω σου ... Δεν θα ταραχθώ όχι ...
Περαστικός νό 3 : Τυφλός με μπαστουνάκι ... και το μπαστούνι χτυπάει στο πόδι σου το πονεμένο χωρίς να πάρεις είδηση ... Εντάξει τουλάχιστον αυτός δεν φταίει  ....


Μη μου την τύχη τάρα τε ...

Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

θέλω μονάχα να σου πω πως απόψε σκότωσα τη γάτα ....

Φάση δεύτερη οι ταραχές ...
Φάση πρώτη δεν έχει, δεν έχει αρχή και δεν έχει τέλος και σιγά που θα είχε... Έχει απλώς ένα ατελείωτο κύκλο γύρω από ταραχές , υστερίες αναπροσαρμογές και αναδιαρθρώσεις ... Κατά διαστήματα με χτυπάει καλώδιο εξαιρετικά ηλεκτροφόρο και κάτι με πιάνει , αυτό το κάτι δεν προσδιορίζεται μην περιμένεις άδικα, συνήθως ξεφεύγω λίγο απ αυτά που θα ήταν για μένα μια καθημερινότητα ή ένας τρόπος ζωής ας πούμε μέχρι να επανέλθω στην εκνευριστικά απόλυτη όψη του χαρακτήρα μου , που θα τον αποκήρρυτα άνετα αλλά δε μου δίνει την ευκαιρία ...  Και όλα ξεκίνησαν κάπως έτσι ....
Σταμάτησα να μπαίνω με τις ώρες στο ίντερνετ ένα ηλιόλουστο πρωινό του Μαρτίου , όχι γιατί αυξήθηκαν οι υποχρεώσεις μου , ή γιατί αποφάσισα να κάνω αποτοξίνωση αυτές οι αποφάσεις ακολουθούν τη λογική της δίαιτας ... από Δευτέρα , απλώς γιατί ξύπνησα από το ανάποδο πλευρό , από εκείνο το πλευρό που σου φέρνει στο στόμα μια ωραιότατη καληνύχτα η ώρα 9 πμ και ένα ωραιότατο γαμώ την τύχη μου γαμώ πάλι ξέχασα να αλλάξω το ξυπνητήρι , ξύπνησα στραβά τι να κάνουμε ... Και να μείνω εγώ εκτός ιντερνετικής κοινωνίας είναι σαν να αποφασίσει μια στιγμή η Αλεξίου να κάνει ντουέτο  με την Στέλλα Μπεζεντάκου αυτά δεν γίνονται... Κι όμως γίνονται γίνονται και ανεβαίνει η Χαρούλα με τη Στέλλα χεράκι χεράκι στην πίστα όσο ο υπολογιστής τηλεφωνούσε στη Νικολούλη να δηλώσει την εξαφάνισή μου...  Μετά αποφάσισα να διαβάσω τα βιβλία του Χάρι Πότερ
άλλη μια απλή καθημερινή συνήθεια για έναν άνθρωπο που θα μπορούσε να ήταν κολλητός με το Βενέζη και το νούμερο 31328 πρόσφατα έπαψε να είναι pin στο κινητό του ...  Τέλος πάντων το αποφάσισα και βρέθηκα στα ξαφνικά να παρακολουθώ το Χάρι να μοναμαχεί με την Φραγκογιαννού στα ερπετικά  και μετά άντε βρες εσύ ποιος είναι ο κληρονόμος του Σλίθεριν ... 
Σταμάτησα να παίζω το παιχνίδι κόλλημα της εποχής και τώρα που το καλοσκέφτομαι θα έχω πέσει τουλάχιστον 10 θέσεις  αλλά γι αυτό θα υστεριάσω αργότερα και φυσικά και πολυαναμενόμενα έκανα μερικές μετακομίσεις στα έπιπλα του σπιτιού ... Στάνταρ κίνηση των υστεριών μου είναι οι μετακομίσεις αν δεν αναστατώσω το σπίτι αλλάξω θέση σε όλα τα έπιπλα και καταλήξω στο τέλος ότι τώρα είναι καλύτερα από ποτέ όπως έλεγα και τις προηγούμενες 3457 φορές δε συνέρχομαι ... Όχι ότι έτσι συνέρχομαι άλλα είμαι πολύ κοντά στο τέλος της περιόδου αναταραχής ...
Α ξέχασα στο τέλος θα εκνευριστώ που έχασα το χρόνο μου με βλακείες ....




ΥΓ. ... έτσι και ζήσει στο τέλος ο Χάρι Πότερ θα εξαπολύσω κάτι ασυγχώρητες κατάρες που δεν θα ξέρετε που να κρυφτείτε ... Κι αν αναρωτιέσαι που θα με κατέτασσε το καπέλο επιλογής ... Στην έχω την απάντηση ... Προφανώς στο Σλίθεριν ... ;)





Κυριακή 6 Μαρτίου 2011

Ωδή στη γελοιότητα ( The Lady Gaga's project )

Καλημέρα
Η ανάρτηση είναι "προγραμματισμένη" να εκραγεί Απόκριες το χάραμα ... Μη μου πείτε ότι θα μπορούσα να διαλέξω καταλληλότερη μέρα για να ασχοληθώ με την συγκεκριμένη "προσωπικότητα" να την πω; Ας την πω ... 
Λοιπόν πες ότι αποφάσισες να βγεις στο καρναβάλι , να πας στην Πάτρα  που λέει ο λόγος μη δω καμία ντυμένη πριγκίπισσα χανούμισσα και δεν ξέρω τι άλλο θα θεωρούνταν κλασσικό γιατί θα ταραχθώ το φετινό απόλυτο must είναι η εμφάνιση μπριζόλα χοιρινή  ... Δε θα δυσκολευτείς καθόλου .. Πας στο χασάπη αγοράζεις 5-6 ζώα σε κομματάκια που άντε να τα έτρωγες να το δεχτώ σε ένα βαθμό γιατί δε με λες και vegan αλλά να τα κάνεις "ρούχο" τέλος πάντων, τα τοποθετείς πάνω σου με επίβλεψη σχεδιαστή ,κανόνισε μιλάμε για τέχνη τώρα, και κυκλοφορείς ελεύθερη μαζί με ένα βοηθό να διώχνει τις μύγες.. Θραύση θα κάνεις στο υπόσχομαι ... Σαν αξεσουάρ μπορείς να προσθέσεις ένα κουτάκι από αναψυκτικό στα μαλλιά για να ολοκληρώσεις την εμφάνιση ...και απαραίτητα υιοθέτησε ένα αφοπλιστικό Poker face του στυλ " είναι απόλυτα φυσιολογικό αυτό που κάνω τι σου κάνει εντύπωση" ... Μην ανησυχείς καθόλου θα βρεις ανθρώπους να σε θαυμάσουν και όχι λίγους ...
Δε θες καρναβάλι δε θα επιμείνω θες απλά να γίνεις διάσημος, να σε κυνηγούν οι paparazzi, ή απλά να καλύψεις την μετριότητά σου ... Εξαιρετικά απλή η  συνταγή αν και είναι bad το timing ... όπως και να χει θα δω τι μπορώ να κάνω ...  Χρειάζεσαι ένα τραγουδάκι σε πρώτη φάση με πλήθος επιφωνημάτων τύπου " la la oh lala" για να επιδείξεις τις φωνητικές σου ικανότητες και μετά επιβάλλεται να τοποθετήσεις πάνω σου οτιδήποτε βρεις στο ψυγείο θα μπορούσες και το ίδιο το ψυγείο αλλά είναι λίγο βαρύ εναλλακτικά για συσκευή σου προτείνω το τηλέφωνο...  Οι εμφανίσεις σου πρέπει να είναι ιδιαίτερα μελετημένες , πρόσεχε μην περάσεις απαρατήρητος , εκεί στηρίζεσαι να ξέρεις αλλιώς δε θα σε μάθει ούτε η μάνα του Alejandro ότι και να κάνεις στην κηδεία ... 
Και κάπου εδώ αναρωτιέται κανείς η Lady Gaga έκανε το αυγό ή το αυγό τη Lady Gaga; Με όλο το σεβασμό στις κότες ...




ΥΓ. Αν απλά έχεις γεννηθεί this way υποστήριξε το ... ξέρεις πόσο ανέβηκαν τα εισιτήρια για μια αξιοπρεπή κωμωδία , μια επιθεώρηση ή για το τσίρκο ; Χρυσάφι ... θα προτιμήσω το youtube ... 
Don't call my name Roberto ...

Τετάρτη 2 Μαρτίου 2011

Στο κελί 33 πίσω απ την κατάθλιψη

Γειααααααααααα
Στης καρδιάς μου το πρώτο σεργιάνι εμπριμέ είχα βάλει φουστάνι και πήγα σε άλλη μία γιορτή. Σας έχω πει ότι μου τι σπάνε οι γιορτές;;; Σας το έχω πει αλλά πάω τι να κάνω; ... Άλλη μία φορά τα ίδια πάνω κάτω άτομα με τις προηγούμενης και εδώ το θέμα μου ξεφεύγει απ το λουλουδάκι του μπαξέ που θα με πάρει μου ταξε και από πάσης φύγης καλαματιανά και νησιώτικα. Η εορτάζουσα πιο της κουλτούρας απ την προηγούμενη,  πιο grande ξέρεις, και πιο του δικού μου "ποιοτικού" μουσικού ακούσματος  , τζάμπα είχα πάρει τα ακουστικά για το Pc μαζί, δεν χρειάστηκαν. Το κοινό προσαρμόστηκε άμεσα και εκεί που χόρευαν την προηγούμενη φορά σχεδόν στην είσοδο εδώ το ρίξαμε στις συζητήσεις.. Αυτές οι "φιλολογικές" βραδιές που κατά 95% διαφωνώ με τους πάντες , δεν είμαι καλέ αντιρρησίας συνείδησης  ούτε πνεύμα αντιλογίας απλά έχω παρκάρει δίπλα, είναι απόλυτα  του γούστου μου. Δεν ξέρω αν είναι θέμα dna και 15 γενιές πριν τον Καραΐσκάκη, υπήρξε πρόγονος μου αντάρτης, ποπολάρος κτλ , εγώ δεν φταίω πάντως έτοιμος ήσουν να με κατηγορήσεις νομίζεις δεν το βλέπω έγω το ύφος σου; Τι έλεγα; Α ναι για τις φιλολογικές βραδιές...
Το θέμα μας , κινείται γύρω από total black maxi εμφανίσεις. Εκείνα τα απόλυτα must μιας "προσεγμένης" ντουλάπας. Μιας ντουλάπας ευλαβούς, θρησκευόμενης και ασκητικά δομημένης.... Οι καλόγριες και τα μοναστήρια ... Attention : Αν είσαι τύπος που μόλις ήρθες από το Άγιο όρος ή σου άρεσε τρομερά η "φούστα" που σου έδωσαν να φορέσεις στα Μετέωρα ή σταμάτα τώρα να διαβάζεις ή δες το χιουμοριστικά. Ο κλήρος τελευταία είναι top στις οικογενειακές συζητήσεις , τι χαρά κάνω δε σας περιγράφω, λόγω της φιλίας ενός εκ των μελών της οικογένειας Άνταμς με ένα μοναστήρι. Με το κτίριο, με τις κατοίκους και με όλα τα συναφή ... Όχι, όχι καλόγρια στο σόι δεν έχουμε , πάλι καλά , απλά μια φιλία με δύο-τρεις εκείνου του μοναστηριού. Και εκεί που έχεις πάει σε μια γιορτή και έχεις να δεις κάποιους από το σόι σου καιρό μαθαίνεις ότι το ρίξανε στα θεία οι παντελώς άσχετοι μέχρι πρότινος και σου έρχεται ο πανικός , αν δε σου έρχεται καλά μην βαράς εμένα θα μου ερχόταν τι να κάνουμε ... Μια ωραία πρωία αποκτάς "πνευματικό" και είσαι στα τηλέφωνα κάθε τρεις και λίγο, σου κλείνει το τηλέφωνο στη μούρη και συ το βρίσκεις χιουμοράκι και εξάσκηση και για να φας τυρί σαρακοστή γιατί το έχεις οργανικά ανάγκη ζητάς άδεια ... Μετά αναλαμβάνεις την "αναστήλωση" της Μονής τάδε .... από πρίζες και βρύσες μέχρι πλακάκια και αυλές και έχεις κολλητηλίκια με την ηγουμένη και whats up διασυνδέσεις κάθε τρεις και λίγο ...Και στο τέλος τα 3/4 των συζητήσεών σου περιλαμβάνουν θέματα σχετικά με το τι έγινα στο μοναστήρι Α , πότε ενθρονίστηκε η ηγουμένη Β και πια είναι η γνώμη σου για τον ηγούμενο Γ με μουσική υπόκρουση καμιά δεκαριά απολυτίκια. Άσε που στην γνώμη των άλλων ότι το πιθανότερο οι ρασοφορούσες να έχουν κάποιο υποβόσκων έστω ψυχολογικό πρόβλημα κολάζεσαι απίστευτα σε περίοδο νηστείας ...
Ε συγγνώμη τώρα εγώ ο εξωτερικός και ελάχιστα έως καθόλου θρησκευόμενος να μην το πάθω το ελαφρύ επεισόδιο που ακόμα θυμάμαι την βλαμένη στη Σύμη και με είχε χτυπήσει ο ήλιος κατακέφαλα καλοκαιριάτικα συν ότι δεν είχα πάρει καλό αντηλιακό και επέμενε να φορέσω εκείνο το άθλιο πανί γιατί ήμουν προσβλητικά ντυμένη λέει για να μπω στην εκκλησία . Να πεις ότι με παίρνει να ντυθώ προκλητικά, άντε να ντυθώ αλλά δε με παίρνει ...




ΥΓ. Φέτος θα πάρω με  μεγαλύτερο δείκτη προστασίας .....

Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

Ο ήρωας του αμμόλοφου

 Τι ώρα είναι δε θα ρωτήσω και δε θα κλάψω μα θα μιλήσω ….
Γύρισες απ τις υποχρεώσεις σου τις ατέλειωτες ( για τις οποίες θα κλαφτώ εν καιρώ ) αργά το απόγευμα, πήρες και θρυλικές αποφάσεις , οι οποίες επίσης δεν είναι της στιγμής και ξάπλωσες να χαλαρώσεις. Λίγη ξεκούραση την χρειαζόσουν άλλωστε. Μόνο που δεν τα υπολόγισες καλά. Όταν οι άνθρωποι ξαπλώνουν να ξεκουραστούν η ώρα 8 το απόγευμα δεν κοιμούνται και κυρίως δεν ξυπνούν στις 2 για να κόβουν βόλτες μετά σαν το Χάρο και να σκέφτονται ότι δουλεύουν το γλυκοχάραμα. Είναι η στιγμή που καταριέσαι για άλλη μια φορά το μισητό τηλέφωνο αλλά απ’ την ανάποδη … Γιατί δε με πήρε κανείς να ξυπνήσω;;
Τι να κάνεις; Τι να κάνεις ; Πώς να δολοφονήσεις χωρίς έλεος αυτή την άχρηστή ώρα; Ασχολείσαι με τον υπολογιστή , παίζεις 5-6 παιχνίδια και διώχνεις απ τη ζωή σου 2-3 ώρες. Σε βρίσκει η ώρα 5 να βλέπεις τηλεμάρκετινγκ στην τηλεόραση μέχρι ένα τυχαίο ζάπινγκ να σε βγάλει στην πόρτα του Σκαι και στο ντοκιμαντέρ κόλαφο..
Το θέμα μας είναι η ζωή των σκαθαριών και το τοπίο έρημος… Η περιηγησή σου ξεκινά με το αρσενικό σκαθάρι να ψάχνει γκόμενα. Τα κοντινά στο θλιμμένο βλέμμα του κυρίου-Σκαθάρι στην αγωνιώδη περιπλάνηση του πάνω στον αμμόλοφο με πιάνο να ακούγεται στο βάθος σου φέρνει άνετα στο μυαλό τον Λεονάρντο στην κουπαστή του Τιτανικού. Και μετά ό φοβερός αφηγητής ( 10 μέρες θα γελάω ) σε ενημερώνει ότι η αναζήτηση απέδωσε. Ναι ναι μπορείς να χαρείς άνετα το βρήκε το ταίρι του και μετά αρχίζει η διαδικασία να τη ρίξει … Αστα άλλα δράματα και τα κοντινά κοντινά και το πιάνο πιάνο και η περιγραφή αλλά αφηγητής τσόντας σταθερη. Τα σκαθάρια, λοιπόν , ( να το πω ευγενικά ) συνουσιάζονται με κλειστά φώτα under ground αφού έχουν φτιάξει μια τύπου μπάλα από χώμα όπου στο τέλος η θηλυκή θα κρύψει το αυγό της.. Επί 20 λεπτά παρακολουθούμε τα σκαθάρια να μαζεύουν κόκκο κόκκο το χώμα και με απίστευτη μαεστρία να φτιάχνουν την περιβόητη μπάλα. Δεν χρειάζεται να αναφέρω φαντάζομαι ότι αν δεν είχα κοιμηθεί αρκετά θα με είχε πάρει ο ύπνος στο 5λεπτο ; Τα δε κοντινά είναι τόσο έντονα που από λεπτό σε λεπτό περιμένεις να ξεπηδήσει από την τηλεόραση το μεταλλαγμένο έντομο και να σε φάει υπό τις νότες του Μπετόβεν του Μπαχ και δεν ξέρω και εγώ ποιού κλασσικού ακούς τόση ώρα.
Αφού τα κατάφεραν έθαψαν την μπάλα θάφτηκαν και τα ίδια και …
« Μετά την ολοκλήρωση της πράξης το αρσενικό αποχωρεί προς ανεύρεση νέας συντρόφου » Πες μου τώρα ότι οι άνθρωποι δεν έχουν άμεση σχέση με το ζωικό βασίλειο και πως διαφωνείς με το Δαρβίνο ή ότι δεν ξέρεις κανένα που στην 5η μετεμψυχωσή του δεν θα γεννηθεί σκαθάρι… Τέλος πάντων ο Δαλάι Λάμα δεν έχει να κάνει με το θέμα μου ή μήπως έχει;
Η θηλυκή μένει με το αυγό ένα δύο μήνες και το αφήνει κι αυτή μέχρι να εκκολαφθεί … Ένα χρόνο αργότερα που αν μπορούσε ο σκηνοθέτης να μας το δείξει δευτερόλεπτο το δευτερόλεπτο θα το έκανε άνετα, «μια νέα ζωή εμφανίζεται στη μέση της ερήμου» …
Λίγο πριν το κλείσιμο … το επός κλείνει όπως του αρμόζει«Το σκαθάρι είναι ο μικρό ήρωας της ερήμου αυτός που με τα περιττωματά του τρέφει την λιγοστη βλάστηση η οποία θα θρέψει τα ζώα που αργότερα θα γίνουν λεία των σαρκοφάγων. Είναι μια από τις πηγές της τροφικής αλυσίδας» Ταυτόχρονα στην πλατεία Κολοκοτρώνη εμφανίζεται το άγαλμα του κυρίου και της κυρίας Σκαθάρι να δείχνει προς τη Σαχάρα…


ΥΓ. Αφηγητής : Βασίλης Καΐλας





Αν υποψιαστώ ότι μιλάμε για τον ίδιο Βασίλη Καΐλα θα "ταραχθώ"

Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011

By bus και by pass

Αθήνα 5ος αιώνας πΧ
Ήταν τον 5ο αιώνα αν θυμάμαι καλά τότε που ο Περικλής ήταν στις μεγάλες του δόξες ... στις δόξες που η εκάστοτε κυβέρνηση φτιάχνει και ένα δρόμο , ένα συντριβάνι ένα κάτι για να τους θυμούνται. Εκείνος αποφάσισε να χτίσει την Ακρόπολη , ένα ναό της εποχής με ένα πρόχειρο σχέδιο της φτήνιας. Την ώρα που το σχέδιο είχε ετοιμαστεί , η μελλοντική αξιοποίηση ήταν αποφασισμένη σε τελετές δωδεκαθεϊστών και σε αναρτήσεις πανό και είχαν πέσει τα πρώτα μπετά γεννήθηκε η κυρια-Ρούλα. ( το όνομα δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα αλλά το μόνο που δεν έμαθα γι αυτή τελικά ήταν το όνομά της )


Αθήνα 2007 μΧ


Είχα ξυπνήσει το πρωί με τρομερό πονοκέφαλο, το παυσίπονο που είχα πιει πριν κοιμηθώ προφανώς δεν έκανε τίποτα. Ντύθηκα όσο πιο γρήγορα μπορούσα και έφυγα στο Γολγοθά προς τη σχολή. Όταν είχα έρθει στην Αθήνα εν γνώσει μου αποφάσισα να μείνω στο κέντρο. Μπορεί να ήθελα μια ώρα να φτάσω στο πανεπιστήμιο αλλά δεν πειράζει είχα σκεφτεί ένα λεωφορείο θα παίρνω σχετικά έξω από το σπίτι μου θα ρίχνω ένα ύπνο και σε μια ώρα θα είμαι στον προορισμό μου.Ωραία μέχρι εκεί. Είναι μια λογική σκέψη ενός ανθρώπου από την επαρχία ο οποίος δεν έχει υπολογίσει απεργίες, πορείες, επεισόδια , ματ, διαδηλώσεις, αποκλεισμούς δρόμων , επισκέψεις ξένων προέδρων/πρωθυπουργών κτλ.
Περίμενα 5 λεπτά, περίμενα 10 λεπτά , περίμενα 15 λεπτά ,  πέρασε ένα λεωφορείο που δεν χωρούσε καρφίτσα , πέρασε δεύτερο λεωφορείο που μπήκε η καρφίτσα που δεν είχε μπει στο πρώτο και γέμισε πέρασε τρίτο , πέρασε τέταρτο στο πέμπτο υπήρχε ένα μικρό περιθώριο και μπήκα... Πέντε στάσεις παρακάτω και ένω με έχουν τσαλαπατήσει ουκ ολίγες φορές βρίσκω θέση... Εντάξει λέω πάλι καλά θα κάτσω και θα κοιμηθώ κανένα 40λεπτό ακόμα.
Στην επόμενη στάση, επιβιβάζεται η κυρία-Ρούλα η περιβόητη ξέρεις ... κόκκινο κραγιόν γούνα και τσάντα γνωστού σχεδιαστή που αφήνει το στίγμα του στα ρούχα/αξεσουάρ λιτά και απέριττα. Ακολουθεί γνωστή τακτική ηλικιωμένου για να βρεί θέση.
Σε πλησιάζει... στέκεται δίπλα σου και σε κοιτάει στα μάτια χωρίς να σου μιλάει εννοείτε. Έχουμε και ένα επίπεδο...
Σκέψη 1η ... "Σήκω κοπέλα μου που έχω τα διπλά σου χρόνια ( μόνο διπλά; ) να κάτσω που δεν μπορώ να στέκομαι όρθια"
"Μπα να σταθείς όρθια δεν μπορείς ... τα λεφτά που έδωσες στη γούνα να τα έδινες σε ταξί. Μάθαμε όλοι με πρόσχημα την ηλικία "
 Το οπτικό πρεσάρισμα διαρκεί για 5 λεπτά μετά αφού πάρει απόφαση ότι δεν σηκώνεσαι με αυτό τον τρόπο αρχίζει γύρος δεύτερος :  Τα προβλήματα
"Αχχχ" και κρατάει τη μέση της
"Ουφ έχω και εγχειρισμένο πόδι/χέρι/έχω κάνει μπαλονάκι/by pass κτλ" απευθυνόμενη στον επίσης όρθιο διπλανό/διπλανή της ( αν είναι αλλοδαπός και δεν καταλαβαίνει δε μας απασχολεί) τα λέει η νύφη να τα ακούσει η πεθερά ξέρεις ...
"Απαπα αυτή η αρθρίτιδα και μου έχει πει ο γιατρός να μην κάθομαι όρθια"
Οι διάφοροι πόνοι περνούν δια μαγείας όταν απελπιστεί  και καταλάβει ότι δε σε πείθει, αρχίζει γύρος τρίτος : Το ηθικό
"Νεολαία ... Βλέπουν μεγάλο άνθρωπό και δεν σηκώνονται να κάτσει ... Τι γίνεται σήμερα χάθηκε ο σεβασμός.Θα κάναμε εμείς τέτοια στην εποχή μας;" Απευθυνόμενοι στον ίδιο εμβρόντητο διπλανό της όρθιο αλλοδαπό , ο οποίος στη Ζιμπάμπουε σιγά μην είχε λεωφορεία.
Τι κι αν εσύ δεν είσαι καλά τι κι αν έχεις πρόβλημα , απ τη στιγμή που γεννήθηκες μετά τον εμφύλιο καλά να πάθεις... Θα μπορούσες να είχες γεννηθεί νωρίτερα να ήξερες και μια προσωπικότητα βρε αδερφέ να με φωτίσεις τουλάχιστον αν ο Κολοκοτρώνης ήταν όντως gay να μην αναγκάζομαι να στηρίζομαι στο Σκαι.






ΥΓ 1 : Μισή ώρα αργότερα έφτασα στον προορισμό μου χωρίς να έχω σηκωθεί
ΥΓ 2 : Όποιος σκοπεύει να με στολίσει με καμιά τομάτα ή άλλο λαχανικό γιατί δε "σεβάστηκα" τη DGγριούλα ... παρακαλείται να μου τα ταχυδρομήσει ... Ξέρετε που έχουν πάει οι τιμές;;;



Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

Ανακοινώσεις

Μέρος πρώτο : Το εορταστικό
* Παρακαλούνται οι χρήστες σελίδων δικτύωσης , που λέει ο λόγος , να μην στέλνουν αιτήματα που σχετίζονται με την όποια εορταστική ημέρα και στους 500 "φίλους" τους  , γιατί να σου στέλνει φώτο με "ματωμένη" κόκκινη i love you καρδία η τρίτη ξαδέρφη της κυρα-Λένης που τυγχάνει να έχεις λίστα είναι λίγο κουλό!
* Πάσης φύσεως ερωτευμένοι και λοιποί βαρεμένοι καλούνται να δημοσιεύουν στο facebook τραγούδια με αφιερώσεις του στυλ "στο μωράκι μου/αρκουδάκι μου/ κεφτεδάκι μου/κολοκυθάκι μου  και σε λοιπά φαγώσιμα και λαχανικά μόνο για την 14 Φεβρουαρίου που θα ανοίξω ελάχιστα τη σελίδα.10 μέρες πριν και 10 μέρες μετά δεν είναι ανάγκη!
* Καλούνται διάσημα αηδόνια να αποδημήσουν σε μέρα τροπικά, ηλιόλουστα και high temperature  όσο νωρίτερα γίνεται τα τύμπανά μου είναι ευαίσθητα και δυσκολεύομαι !
*Προτείνεται η δημιουργία επαγγέλματος με τίτλο Βαλεντινολόγος που θα αναλαμβάνει να στολίσει και να ξεστολίσει τις βιτρίνες 30 μέρες πριν και 30 μέρες μετά την εθνική επέτειο με τα τρισχαριτωμένα κόκκινα μαξιλάρια/μπαλόνια/κάρτες και λοιπά αξεσουάρ σε σχήμα καρδιάς. ( ο αντίστοιχος χριστουγεννιάτικος τύπος υπάρχει ήδη και λέγεται  Santa-Coca cola )
* Η 14η Φεβρουαρίου είναι μια μέρα όπως οι άλλες για όλους πλην των ανθοπωλείων και των μαγαζιών με σοκολάτες ...


Μέρος δεύτερο : Το ότι να ναι
* Πεζοί που μιλάνε στο κινητό και περπατάνε σαν τις κότες , ψάχνουν στην τσάντα ένας θεός ξέρει τι , χαζεύουν απέναντι , εμπνέονται το επόμενο βιβλίο , διαβάζουν cosmopolitan , αλλάζουν παπούτσια , μιλάνε με φίλο/φίλη , μέσα στη μέση του πεζοδρομίου καλό θα ήταν να μην διαμαρτύρονται αν οι άλλοι πέφτουν πάνω τους. Πιάσε δεξιά καλέ μου κάτσε κάτω και διαλογίσου αλλά μη με εμποδίζεις!
* Η ουρά στην τράπεζα υπάρχει για να εξυπηρετηθούν ή να ελπίσουν ότι θα εξυπηρετηθούν οι άνθρωποι με μια σειρά. Αν η μανούλα σου σε έκανα "μάγκα" να φύγεις να πας αλλού να κάνεις τον έξυπνο γιατί θα σου έρθει κανένα καταναλωτικό ιπτάμενο επιτόκιο στο κεφάλι και θα ψάχνεσαι ...
* Το σούπερ μάρκετ είναι ένας χώρος που προμηθεύεσαι ότι σου είναι απαραίτητο εσένα και άντε και του γείτονα αν ψωνίζεις γι αυτόν , Να ρωτάς τον άσχετο γιατί το πήρε το basmati δε σε βοηθάει!
* Τα κατοικίδια είναι δεύτερα παιδιά μου είχαν πει κάποτε ... Για φαντάσου το παιδί μου να ρθεί έξω από την πολυκατοικία σου να κάνει την ανάγκη του με την ευλογία μου και να σηκωθείς εσύ το χάραμα της επόμενης μέρας με κλειστά τα μάτια να πας για δουλειά... Surprise...
* Κι όταν το τηλέφωνο χτυπήσει κανείς δεν θα σου απαντήσει ... Ποιός είναι αυτός με το παραπλήσιο τηλέφωνο που αγοράζει από τηλεμάρκετινγκ ήθελα να ξερα ...
* Το να μην τρως συχνά "ψάρια" το δέχομαι. Να μπερδεύεις την σουπιά με το μπακαλιάρο είναι ένα πρόβλημα όσο να πεις ...
* Απολύομαι σας είπα ; Με είχανε πάρει φαντάρο κατά τον Αύγουστο , με είχαν καλωσορίσει με μια απείρου κάλλους τελετή στον Αυλώνα και σιγά σιγά θα αφήσω τα διαπιστευτήρια μου στο Stonevillage  μπας και ηρεμήσουν συγγενείς και ΦΙΛΟΙ που τους έχω κάνει το νευρικό σύστημα .. νερό!
* Την επόμενη φορά που θα νικήσεις Γάλλο σε multiplayer game να θυμηθείς να του πείς για την Κάρλα Μπρούνι πριν προλάβει να σε αποστομώσει με ένα θρυλικό "Stop the game cry for money" μόλις μάθει την καταγωγή σου ... Money makes the world go round 
* Προσπάθεια ιντερνετικής αποτοξίνωσης απολύτως αποτυχημένη





I am back !

Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου 2011

Home sweet home

Υπάρχουν άνθρωποι δύο κατηγοριών. Αυτοί που τους ακολουθεί το δράμα , μια βαθυστόχαστη πολυεπίπεδη και βαθιά φιλοσοφημένη σειρά καταστάσεων στην οποία είναι συμμετέχοντες μη σου πω και δημιουργοί . Και οι άλλοι που τους ακολουθεί η κωμωδία , ένα πλήθος τραγελαφικών και ανεκδιήγητων συμπτώσεων που καταλήγουν πάντα σε απρόβλεπτες  εξελίξεις  από εκείνες που μόνο σε ορισμένους μπορούν να συμβούν ...
Σε ποια κατηγορία ανήκεις είναι εύκολο να καταλάβεις , αν σκεφτείς μόνο την απλή καθημερινότητα σου και το περιβάλλον στο οποίο ζεις ... Ξέρεις, αυτό το περιβάλλον επηρεάζεται από την ενέργεια και την αύρα σου ... Αν ας πούμε είσαι στρυφνός κλειστός και απόμακρος το περιβάλλον σου θα βαφτεί μαύρο σκούρο και θα σε γράψει στα παλιά του τα παπούτσια. Αν πάλι είσαι χαμογελαστός , δραστήριος και ας πούμε λίγο πλακατζής και εκείνο θα σου φερθεί αντίστοιχα και θα τρίβεις τα μάτια σου με τις τρελές καταστάσεις που μπορεί να σου συμβούν ...
Η υποφαινόμενη προφανώς ανήκει στην κατηγορία νούμερο δύο ... ( αυτό το υποφαινόμενη, με άλλη κατάληξη, το έλεγε ο παππούς μου η άνοια άνοια και ο υποφαινόμενος υποφαινόμενος ) , και όχι απλά στην κατηγορία δύο ... στο πιο hard rock κομμάτι της . Εκείνο που σε κάνει να λες δεν μπορεί , δεν μπορεί το σύμπαν γελάει εις βάρος μου αλλά θα το φτιάξω εγώ ... 
Οι άνθρωποι στο δρόμο για το σπίτι τους επιστρέφοντας από δουλειά, από διασκέδαση, από μια απλή βόλτα στην τελική αισθάνονται μια παράξενη ευφορία ( τώρα που είπα εφορία με περιμένει η ΚΓ τις ουρές μου μέσα ), ένα αίσθημα χαλάρωσης θα επιστρέψω και θα ξεκουραστώ ή ότι και να κάνω θα είμαι σπίτι μου, στο χώρο μου. Το θέμα είναι πως φτάνεις σπίτι σου . Η περίπτωσή μου χρίζει επιστημονικής μελέτης , αν σκεφτεί κανείς ότι δυσκολεύομαι να φτάσω στην πόρτα του σπιτιού μου όχι γιατί έχει κάποιο πρόβλημα ο δρόμος ή με εμποδίζει η κίνηση ή κάτι άλλο που θα ήταν στα πλαίσια του φυσιολογικού όπως ας πούμε η εορταστική απεργία των οδηγών απορριμματοφόρων λίγο πριν τα Χριστούγεννα ( Merry Christmaς σας είπα ; Δε σας είπα ) αλλά το τι μπορεί να μου συμβεί έξω από αυτό. 'Ενα καλοκαίρι μου στήνανε καρτέρι , τι τρελοί κυκλοφορούν ούτε καν φαντάζεσαι , και έπρεπε να στέλνω τον προπομπό να καθαρίζει το δρόμο και μετά να ακολουθώ εγώ και δε είμαι και μια Δήμητρα πρώην αεροσυνοδός-Λίανη-Παπανδρέου να με προστατεύει η αστυνομία που λέει ο λόγος. Μετά όλοι οι βαρεμένοι γνωστοί μου, που δεν είναι και λίγοι, είχαν να μου πουν τα διάφορα άσχετα προβλήματά τους που ούτε καν με ενδιέφεραν προφανώς. Τι κι αν έβρεχε ασταμάτητα , τι κι αν κουβαλούσα 10 κιλά πατάτες ( κάποτε περνούσα φάση πατάτας χαχα ) , τι κι αν μιλούσα στο κινητό , τι κι αν ήταν άλλος μαζί μου τι κι αν με πετύχαιναν ακριβώς μέσα στη μέση του δρόμου την ώρα που προσπαθούσα να περάσω απέναντι αυτοί το χαβά τους "έλα να σου πω, έχεις λίγο χρόνο μωρέ προλαβαίνεις". Οι εναλλακτικές διαδρομές , γιατί το σκέφτηκα κι αυτό , για να φτάσω με ησυχία στον πολυπόθητο προορισμό δεν βοήθησαν. Ο ιός εξαπλώνεται γρήγορα ειδικά αν είναι αργόσχολος. Λίγο αργότερα χτύπησε το αλτσχαιμερ τη διπλανή , η οποία εν μία νυκτί με βάφτισε Δημητρούλα  την έστηνε πίσω από την πόρτα και μόλις άκουγε κλειδί άνοιγε και μου έλεγε τον καημό της σε μια λιτή και απέριττη περίληψη δύο ωρών... Στη συνέχεια η γκαντεμιά έβαψε το μαλλί ξανθό σαντρέ και κυκλοφορούσε ελεύθερη σε πορεία που διασταυρωνόταν με το δρόμο μου. Το κλεμμένο πορτοφόλι μου, ο χαλασμένος υπολογιστής , η μαζική αυτοκτονία όλων των πηγών φωτισμού του σπιτιού από λάμπες μέχρι κεριά μέρα Κυριακή με κλειστά τα πάντα , η βροχή ένα 5 λεπτό πριν μαζέψω τα ρούχα , το καμένο φαγητό και πολλά άλλα που δε μου φτάνουν τρία blogs για να τα γράψω ακολουθούσαν την εμφάνιση της ... Πες το σύμπτωση εσύ για να μη σε πει κανείς καχύποπτο , αλλά πόση σύμπτωση είναι αυτή καλέ μου άνθρωπε ώστε να περάσει αυτοκίνητο από δίπλα σου να είστε 10 άτομα στο πεζοδρόμιο και μόνο σε εσένα να έρθουν τα νερά  και μετά να αναγκάζεσαι να κυκλοφορείς τοίχο τοίχο μη σου έρθει καμιά γλάστρα στο κεφάλι ;


Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011

Ο ύμνος των μαύρων σκυλιών ...



Intro Βαλκυρία με σομπρέρο, μαράκες και φούστα με κρόσσια

Στα ξενύχτια λέμε ναι, εκείνα μας λένε όχι βέβαια γιατί ποιος ξυπνάει το πρωί 
και στις τρέλες λέμε ναι φυσικά dna καλέ μου dna 
Στα μεθύσια λέμε ναι όχι δεν πίνω δεν καπνίζω δεν εξαρτώμαι λέμε 
στα κορίτσια λέμε ναι δεν είναι του γούστου μου άλλα μην την χαλάσω στον τραγουδοποιό
Στους απέξω λέμε ναι, αν δε μας πρήζουν , εξηγούμαι να μην παρεξηγούμαι 
στους εντάξει λέμε ναι ,σαφώς

Βαλκυρία μετά την 3η πιρουέτα
   
Όχι λέμε στις κότες, αααα θα διαφωνήσω τα κοκόρια είναι πρόβλημα οι κότες κάνουν και αυγά τουλάχιστον
όχι και στους ξενέρωτους ειδικά αν είναι φορτικοί
Όχι λέμε στις κότες, τα είπαμε για τις κότες επαναλαμβάνεσαι και δεν μπορώ
όχι στους κυριλέ στους περισσότερους τύπους με κουστούμι  και γραβάτα, με προδιαθέτουν αρνητικά τι να κάνω

Βαλκυρία χορεύει λάτιν

Στους δικούς μας λέμε ναι, ενίοτε
και στους ξύπνιους λέμε ναι αρκεί να είναι πραγματικά
Στους μουσάτους λέμε ναι, ναι ναι ναι ( δεν εννοώ και τον παπά της ενορίας )
στους φευγάτους λέμε ναι , σε επίπεδο που να μιλάς και να απαντά να μην περιμένεις τηλεγράφημα
Στα μπαράκια λέμε ναι, ίσως μη καπνιστών και μη μεθυσμένων ( σας είπα ότι είμαι ολίγον τι υστερική χα )
στα παπάκια λέμε ναι , εδώ είπα ναι στις κότες τα παπάκια γιατί να μείνουν απ έξω

Βαλκυρία μαζεύει το σομπρέρο από το πάτωμα μετά την τελευταία φιγούρα

Όχι στους τεχνοκράτες, αυτοί με τα κουστούμια που έλεγα νωρίτερα
όχι και στις κυρίες τους, γιατί καλέ ξέρεις τι θέαμα είναι για βγες στο Κολωνάκι να μορφώνεσαι
Όχι στους τεχνοκράτες, την τάση για επανάληψη να την κοιτάξεις
όχι στους λογικούς , και εκείνοι όχι θα λένε για μας άστα

Βαλκυρία επανέρχεται στην χορογραφία

Στη τρέλα, ναι, στα πάρτι, ναι όπου γάμος και χαρά η Βαλκυρία πρώτη
Στη δράση, ναι, στη βράση, ναι  κάπου πρέπει να διοχετευτεί τόση ενέργεια ( τόσα νεύρα να πω καλύτερα )
Στη σάμπα, ναι, στο τσάμπα, ναι από σάμπα άλλο τίποτα τι χορεύω τόσες ώρες , στο τσάμπα θα συμβιβαστώ αν με κεράσεις
Στη ρέγγε, ναι, στη ντίσκο, ναι  άντε να πω και εδώ ναι να δούμε τι θα ακούσω ακόμα
Στους μαύρους, ναι, στους γαύρους, ναι    φυσικά και στο συνδυασμό ακόμα καλύτερα 
Στους αναλφάβητους, ναι γιατί όχι

Βαλκυρία με ιδιαίτερη μαεστρία απόφεύγει πάσης φύσεως ιπτάμενα λαχανικά 
 
Στους φαντάρους λέμε ναι, όοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοχι μακριά από εμάς , αυτή η αντιπάθεια προς τη στολή είναι εκ γεννετής
και στους γύφτους λέμε ναι , rom χρυσέ μου συμβουλεύσου και ένα Σαρκοζί , άσχετοι άνθρωποι παπαπα
Στους μαλλιάδες λέμε ναι, ναι ναι αλλά πριν τη Ραπουνζέλ μην το ξεφτυλλίσουμε
στους ροκάδες λέμε ναι χωρίς δεύτερη κουβέντα
Στα μαγκάκια λέμε ναι, όχι κουράζομαι
στα πρεζάκια λέμε ναι ... δε θα μιλήσω θα παρεξηγηθούμε  


 Βαλκυρία συνεχίζει ακάθεκτη , το κοινό έχει φύγει από ώρα

Όχι λέμε στην πρέζα,ένα εκατομμύριο όχι
όχι και στην εξάρτηση μεχρι εδώ καλά μου τα λές κοίτα μη μου τα χαλάσεις παρακάτω
όχι λέμε στην πρέζα ,αυτή την επανάληψη την δέχομαι
όχι στα σκληρά όχι σε όλα

Βαλκυρία αφήνει τις μαράκες και συνεχίζει
 
Στα ωραία λέμε ναι, ξέρεις κανένα να έλεγε όχι
και στα κόλπα λέμε ναι, με όριο αλλά ναι
Στα μυστήρια λέμε ναι, μπορείς να με λες και Γουότσον το Σέρλοκ στον χαρίζω
και στις φάσεις λέμε ναι , τελευταία φορά που σου κάνω τη χάρη να ξέρεις
Στα ουίσκια λέμε ναι, Όχι και πάλι όχι , πολύ αλκοόλ βλέπω και δε μ αρέσει
στα τσιγάρα λέμε ναι τι ναι άνθρωπε μου , όχι στις εξαρτήσεις ναι στα τσιγάρα φάσκεις και αντιφάσκεις ή είναι ιδέα μου ;

Βαλκυρία κάνει σάλτο με διπλή περιστροφή ( στο βάθος ακούγεται η φωνή του Κωστάλα να περιγράφει )
 

Όχι στην ηρωίνη, σου έχω πεί ότι είναι ο κυριότερος λόγος που μου αρέσει αυτό το τραγούδι;
όχι σ' αυτό το διάολο , σε όλους τους διαόλους( απεταξάμην το σατανά απεταξάμην ουχαχαχα
Όχι στην κοκαΐνη,θα συμφωνήσουμε
όχι στα σκληρά σε όλες τις εξαρτήσεις τα είπαμε


Βαλκυρία υποδέχεται τους χορευτές που θα τη συνοδεύσουν


Στην άπλα, ναι, στην ξάπλα, ναι και στα όνειρα ναι
Στις βάρκες, ναι, στις τσάρκες, ναι  νησιά και τσάρκες θέλω διακοπές ναιιιιιι
Στους φίλους, ναι, στις πλάκες, ναι τι θα έχω να θυμάμαι σε 40 χρόνια που θα γίνω 35;
Στους σκύλους, ναι, στις γάτες, ναι και στον υπόλοιπο ζωολογικό κήπο μην τα πάρουμε ένα ένα
Στους Mήτσους, ναι, στους Kιτσους ναι  για να το λες εσύ
Στην αντισύλληψη, ναι Πλάκα κάνεις ; φυσικά και ναι .. αυτά μας έλειπαν τώρα

Βαλκυρία ηγείται τις χορευτικής ομάδας

Στα κοκτέιλς λέμε ναι, χωρίς αλκοόλ ( η υστερία υστερία)
και στα κόμικς λέμε ναι Ο Superman ήταν εξωγήινος και δεν τα είχε καλά με τον Et απορρίπτεται , ο μπατμαν αν δεν ήταν πλούσιος δεν θα υπήρχε απορρίπτεται , ψηφίζω spiderman (τώρα μπορεί να κοιμάται ήσυχη η γκόθαμ city ή δεν ήταν του spiderman αυτη ; )
Στις μπανάνες λέμε ναι, μην το συζητάς καθόλου λίγες μέρες πριν έτρωγα μπανάνα σε πολυέλαιο να πω όχι δεν κάνει
στις κουκλάρες λέμε ναι , άμα πω όχι θα αλλάξει κάτι , πφφφφ άντρες
Στις πισίνες λέμε ναι, σε νησί και με θέα , θα συμβιβαστώ και με τη Μεγάλη Βρετάνια προς στιγμή
στις αιώρες λέμε ναι , τι μου θύμισες τώρα
 

Βαλκυρία ετοιμάζεται για το συγκλονιστικό φινάλε

Όχι λέμε στους βλάκες, άσε και δεν γιατρεύεται με τίποτα  
όχι γαμώ τους άσχετους , ομοίως
Όχι λέμε στους βλάκες, Κοίτα να δεις δεν είμαι καλά , σου είπα μην επαναλαμβάνεσαι
όχι στους χαζούς όπως και στους προηγούμενους ( αυτό το τραγούδι τον ατέλειωτο πια )

Βαλκυρία κοιτάει διακριτικά το ρολόι λίγο πριν καταρρεύσει , ( και σου είπα να πας γυμναστήριο )

Στα τσακάλια λέμε ναι, και στους λύκους λέμε ναι ( το ζωικό βασίλειο μου μέσα )
και στους έτσι λέμε ναι πες μου ποιοι ακριβώς είναι οι έτσι και θα το σκεφτώ
Στους τζαζίστες λέμε ναι, ναι αν δεν νυστάζω
στους μπλουζίστες λέμε ναι , στους ποιους ;;; είμαι νιάτο εγώ δεν τα ξέρω αυτά
Στις ζηλιάρες λέμε ναι, ο χριστός και η παναγία , δεν μπορώ τα νιαουρίσματα
στις τρελιάρες λέμε ναι, εσύ καλά εγώ δεν


Βαλκυρία σωριάζεται στο στο πάτωμα .... μέχρι να πει τα ναι και τα όχι ο Κηλαηδόνης θα πεθάνουμε. Μιλάω και εγώ πολύ αλλά εσύ δεν παίζεσαι

Όχι παιδιά στις ψόφιες,
όχι και στους κρυόκωλους
Όχι παιδιά στις ψόφιες,
όχι στους σοβαρούς

Πα ρα παμ, παραραμ

Όχι παιδιά στις ψόφιες
όχι και στους κρυόκωλους 
Όχι παιδιά στις ψόφιες,
όχι στους σοβαρούς


                                                               ΝΑΙ !!! 

 
ΥΓ 1 : Τα συγχαρητήρια μου σε όποιον το διάβασε όλο
ΥΓ 2 : Το συγκεκριμένο κείμενο ολημερίς το γράφανε το βράδυ αυτό χανόταν ... η γυναίκα του πρωτομάστορα αρνήθηκε να βοηθήσει αλλά τελικά τα κατάφερα

ΥΓ 3 : Το βλέπεις και εσύ ότι δεν είμαι καλά ή είναι η ιδέα μου ; χαχαχα

Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011

Τσάι με λεμόνι ( anti-coffee movement )

 Όταν ανοίγουν τα μάτια μου, με τα κόπων και βασάνων, αρνούμαι να πιω καφέ ... αντιρρησίας συνείδησης εκείνης της βαρεμένης ελληνικής και μη νοοτροπίας του πίνω καφέ για να ξυπνήσω και πριν από αυτό αν μου μιλάς σε συνδέω με Κάιρο μη σου πω με τον E.T. ( et goes home τι θυμήθηκα πάλι; χαχαχα ). Μετά αφού πιεις την πρώτη δόση της εξάρτησης του μυαλού σου , γιατί το μυαλό σου είναι,  το σύστημα ενεργοποιείται, το τροφοδοτικό λειτουργεί κανονικά και η επικοινωνία σου με τον έξω κόσμο ξεκινά. Να σου πω εμείς οι άλλοι ( 4-5 θα ειμαστε ) που ζούμε χωρίς το απαραίτητο καύσιμο πως τα καταφέρνουμε; Συνήθεια θα μου πεις... να συνηθίσεις, γιατί όχι; ...  Εκείνη την ουσία, την καφεΐνη you know, την έχεις απλά θεοποιήσει δε σε ξυπνάει όσο νομίζεις υπερένταση σου δημιουργεί και στο λέω εγώ που αν πιω καφέ θα κρεμαστώ από τον πολυέλαιο ( αν είχα ) και θα τρώω μπανάνες.. Μια υπερένταση τα επίπεδα της οποίας κινούνται ανάλογα με την κούπα καφέ που έχει γίνει προέκταση του χεριού και της σκέψης σου ...
"Έλα Γιώργο πάμε για κανένα καφέ το απόγευμα ; " Πες μου πόσες φορές έχεις πει πάμε για μπλε πορτοκαλάδα, για χυμό ή μια βόλτα βρε αδερφέ ; Καμία ; Όταν λέω εγώ για νοοτροπία μετά με κοιτάς παράξενα γιατί το βλέπω εγώ το ύφος σου...  
Και φτάνει εκείνο το περιβόητο απόγευμα και βρίσκεις το φίλο-γνωστό-συμπέθερο-κουνιάδο-τρίτο ξάδερφο και πάτε σε ένα χώρο που λέγεται πως;;; Καφετέρια ... Μετά σε πείραζαν τα αναψυκτήρια τι παράξενοι άνθρωποι πια. Πφφφφ Παντού έχει διεισδύσει αυτή η αηδία ... ιός που εξαπλώνεται. Πες τον Η1Ν1 ότι τον γλιτώνεις αν το ανοσοποιητικό σου είναι σε φόρμα τον άλλο όμως; ... Όταν θα μπεις στο "ναό" θα σε πάρει η μυρωδιά από την είσοδο μαζί με αυτή του τσιγάρου , άλλη μεγάλη κουβέντα που θα την αρχίσω άλλη ώρα ( καπνιστής zero points το πως έφτασα στην Eurovision ένας θεός το ξέρει ). Θα κάτσεις και 95 % θα πιεις ένα είδος αυτού του σκευάσματος  ... Α ναι  κάτι espresso , freddo και makkiato μας έλειπαν είχες μάθει άλλωστε από μικρός σε moccachino caldo...  
Στη συνέχεια είναι η ώρα της ιατρικής γνωμάτευσης που ακολουθεί το "Κάπνισμα σκοτώνει" ... "ο καφές κάνει καλό στην καρδιά" ... Ωραία κάνει ... αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να καταναλώσεις ένα βαρέλι.
Να πιεις μια στο τόσο , όταν θα είσαι εξαντλημένος και η υπερένταση σου είναι απαραίτητη για τις υποχρεώσεις σου , ή όταν θα στον πει η καφετζού που λέει ο λόγος ... Ξέχασα να σε ενημερώσω ότι εκτός από καφέ λέω και την φλούδα της μπανάνας , εκείνης που έτρωγα νωρίτερα στον πολυέλαιο αν θυμάσαι ...
Βέβαια δεν πιστεύω ότι σε έπεισα ούτε και το προσπάθησα καν... κάνε ότι θες καλέ μου θα κάτσω να σκάσω νομίζεις... Οχού με κούρασες ... 




ΥΓ. Η μπαλάντα του καφέ που πιθανότατα ακούς αυτή τη στιγμή παίζει ρόλο καθαρά επικριτικό


Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011

Οσίας Βαλκυρίας ... της χαμηλοβλεπούσας (γνωστή μεγαλομάρτυρας)

Βαφτίζεται η αγάπη μου στο Γουαλδακιβίρ και το όνομα αυτής Αθανασία.. Αν δεν ξέρεις ότι σήμερα είναι του αγίου Αθανασίου ντροπή και αίσχος ... πέρασε έξω από τον κήπο μου ευθύς αμέσως ... λες να γράψω  παρακάτω μια σύντομη βιογραφία του αγίου; έτσι για τη διαφορά ...  Η μάλλον να αρχίσω να "τιμώ" καθημερινά όλο το εορταστικό κονκλάβιο από οσιομάρτυρες σε αγίους... Θα ήταν ανατρεπτικό ομολογώ αν σκεφτείς κανείς ότι η θρησκεία και εγώ είμαστε σε διάσταση ...  Και πριν την αίτηση του συναινετικού διαζυγίου ξυπνάω ένα πρωί και συνειδητοποιώ ότι στη λίστα μου υπάρχει blog με συγγραφέα μαντηλοφορούσα και απελπιστικά θρησκευόμενη η οποία δημοσιεύει καθημερινά το σύνολο του τελετουργικού ρεπερτορίου ... Προφανώς αυτό δεν είναι πρόβλημα , ο καθένας στον τομέα του άλλωστε, εγώ απορώ πως το πρόσθεσα ... Η θεία φώτιση who knows ...
Στο θέμα μου ... Οι γιορτές, μου ήταν πάντα ιδιαίτερα αντιπαθείς. Ξεκινώντας από τη δική μου  και καταλήγοντας στις γιορτές των άλλων στις οποίες σε υποχρεώνει να πας μια κάποια υποχρέωση ,την οποία συνήθως αγνοώ όταν με παίρνει, και να υποστείς τα πάντα. Άντε το παίρνεις απόφαση ότι θα κάνεις υπομονή , αλλά να το πιστεύεις και λίγο το "έθιμο" ... Και αποφάσισες κάποιος να σου δώσει το όνομα Παναγιώτης ας πούμε θα τρέχω εγώ δεκαπεντάγουστο με το παρεό στον ώμο; ... ας με λυπηθεί κάποιος ... Κι αν σε βάφτισε Αθανασία εκεί που μόλις έχω χωνέψει τον κουραμπιέ τρέχω να σου βρω δώρο .. Δεν φτάνουν όλα τα άλλα είσαι και παράξενος άνθρωπος και έχεις απαιτήσεις .. Θα εφαρμόσω σύστημα γάμου ... λεφτά σε φακελάκι ... μήπως να τα στέλνω και με κούριερ ;;;
Λιώνω 5 σόλες  βρίσκω δώρο παίρνω 3 depon και 8 ζευγάρια ωτοασπίδες και ξεκινάω να πάω... Έξω από την πολυκατοικία εκείνο το περιβόητο μήλο, το κόκκινο ξέρεις, χόρευε  και τραγουδούσε στο πεζοδρόμιο και υπερκάλυπτε τα ουρλιαχτά ενός πακιστανο-αβγανο-κορεάτη που διαφωνούσε στο τηλέφωνο ... Ωραία πολύ ωραία θα εξασκηθώ και στα καλαματιανά μου , που έχω χορέψει και μηδέν φορές ... Μέχρι να φτάσω στην είσοδο του σπιτιού το μήλο είχε διαδεχτεί η κλαίουσα ιτιά ... άλλη λαϊκή διασημότητα ... Ακολουθεί σύννεφο καπνού, ομολογώ ότι η εορτάζουσα δεν καπνίζει αλλά οι ορδές των καπνιστών καλεσμένων δεν χωράνε στο μπαλκόνι ...
Το συγκεκριμένο κείμενο συγγράφεται την ώρα που "χορεύω" μπάλο με το λουλουδάκι του μπαξέ που θα με πάρει μου 'ταξε... Έλα να πάμε εκεί που λες που κάνουν τα πουλιά φωλιές μπας και γλιτώσουν τα τύμπανά μας τουλάχιστον γιατί η μουσική προέρχεται από το λάπτοπ το οποίο γράφω αν θες να ξέρεις , μόνη διαδικτυακή διέξοδος τι να κάνω; .... έλα να πάμε στο νησί τώρα που τα νησιά έγιναν διάσημα  αλλά εμείς θα πάμε στη Λέρο .... Από λεπτό σε λεπτό βλέπω να ανοίγει η πόρτα και να προβάλλει όλη η οικογένεια Κονιτοπούλου μες του αιγαίου τα νησιά ...
Από βουνό είμαστε καλέ μ' ακούει κανείς ... Ας μη μιλήσω γιατί τουλάχιστον τα προτιμώ από κάτι κοντούλες λεμονιές και καραγκούνες ... 
Θάλασσα τους θαλασσινούς θαλασσάκι μου γιατί τους θαλασσοδέρνεις;;;
Έτσι τα έπαιξε και η γοργόνα πολύ ήθελε νομίζεις;
Κι αναρωτιέμαι : Ζει ο Μέγας Αλέξανδρος ;

Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2011

Εγώ είμαι η νέα γυναίκα ...


Κάτω τα βέλα και τα καπέλα .. ελεύθερώσου μην κομπλάρεις παίξτο και λίγο στο χέρι σου είναι
και οι ουρές και τα πομ πομ και τα φτερά ... καλά το τι θα μου πήγαιναν τα φτερά δεν σου περιγράφω
για καινούριο συκώτι το λιγότερο
δεν θέλω φούστες κορσέδες σούστες ... δεν τις μπορώ τις φούστες άσε που θα είχα γίνει θέαμα πφφφ η υπερκινητικότητα μου με φούστα... όπωσδήποτε...
και οι καβγάδες οι κουζίνες τα μωρά ... γνήσια απόγονος της Χαδούλας δεν είμαι για μωρά ( σε 10 χρόνια θα το ξανασκεφτώ )  χαχα και οι κουζίνες είναι κινέζικες και είναι στη Μητροπόλεως στο σπίτι μου έχουν ένα υπέροχο απαγορευτικό απ έξω
Εγώ είμαι η νέα γυναίκα και δεν καπνίζω ούτε σφυρίζω ... Πόσες φορές προσπάθησα αλλά δεν τα κατάφερα ,να σφυρίξω εννοείτε το κάπνισμα το απέρριψα από τη γέννησή μου, ούτε με σφυρίχτρα καλά καλά ... Όπως καταλαβαίνεις αν είχα πρόβατα θα τα είχε φάει ο λύκος και αν ήμουν διαιτητής θα με είχαν σπάσει στο ξύλο ... Ευθυμιάδη τον έλεγαν εκείνο ;
Η κάθε μία μας αξίζει για δέκα δε δίνω γι άντρες ένα παρά ( επί 2 )   ... Δεν ξέρω για παρά ένα after κρίσης ευρώ θα το έδινα
Δε θέλω άντρες κουμπιά και χάντρες   : Κοίτα να δεις τι συμβαίνει με τα κουμπία , σε προειδοποιώ ότι θα πολυλογήσω , στατιστικά κάθε μέρα χάνω ένα κουμπί πως γίνεται αυτό η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά , μεταξύ μας αυτή η επιστήμη μια αγκύλωση θα την έχει , με αποτέλεσμα να ζω σε ένα σπίτι με κουμπιά. Για την ακρίβεια αυτά με φιλοξενούν , κάθομαι και εγώ σε μια γωνίτσα ...
 Χάντρες  ... Σκέψη πρώτη Μοναστηράκι , σκέψη δεύτερη Βαλάντης βάλε χάντρα θαλασσιά μάνα μου
και παραιτούμαι από το νοικοκυριό ... αχαχα παραιτημένη από χρόνια .... αν και θα με απέλυε και το ίδιο , φτου έχασα την αποζημίωση , δεν είναι στα ταλέντα μου δεν είναι
δεν θα γυρεύω να μαγειρεύω και εις τον άντρα μου θα κάνω το θεριό  υπόσχομαι στην αοιδό ότι δεν θα γυρεύω να μαγειρεύω θα τρώω απ έξω να στηρίξω τα ταχυφαγεία ... μέσα στην υγιεινή
Εγώ είμαι η νέα γυναίκα που δεν καπνίζω μα ζωγραφίζω .... ναι ναι καλλιτέχνης στο να χρωματίζω το φόρεμα της Χιονάτης  και μην πει κανείς ότι είναι για μωρά εμένα μου αρέσουν εντάξει; .... Που και που βέβαια ξεδιπλώνω την ταλεντάρα μου και σε μπλοκ ζωγραφικής , το μόνο που έχω να προσθέσω είναι ότι απέναντι από το σπίτι μου υπάρχει γκαλερί τυχαίο ;;;; Call me Pablo
η κάθε μια μας αξίζει για δέκα δε δίνω για άντρες έναν παρά ( επί 2 ) ... οι άλλες  μπορεί να αξίζουν για δέκα εγώ πολύ αμφιβάλλω ... ... ... είναι λίγες οι δέκα







Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

The time ... Traveling with hours : A walking eleven

Καλησπέρα αν και μάλλον πρέπει σιγά σιγά να το γυρίσω στο καλημέρα ...


Ιδέες ... Εκείνες οι παράξενες σκέψεις που με ακολουθούν χωρίς να θέλω  και που  προσπαθώ να τις ξεπεράσω μα δεν γίνεται ...  Εκείνες οι έμμονες παρουσίες που κυριεύουν το μυαλό μου.
Είχα  εδώ και μέρες σκεφτεί το παρακάτω project ( που όσο project είναι αυτό άλλο τόσο είμαι εγώ μια καλοσυνάτη και αθόρυβη φυσιογνωμία τέλος πάντων ) . Θα έχεις καταλάβει βέβαια την τρέλα μου με το χρόνο αν με έχεις ξαναδιαβάσει , αν η τύχη σου σε φώτισε και το απέφυγες αυτό το κακό  θα καταλάβεις σύντομα . Τις προάλλες έτρωγα ένα κουραμπιέ που εντελώς αποτυχημένα έφτιαξα τα Χριστούγεννα ( αν ήταν καλοί δεν θα υπήρχαν τώρα )  και μου ήρθε η θεία φώτιση ,αφού είχα κοιτάξει το ρολόι μου 40 φορές ( αν υποψιάζεσαι ότι και τον κουραμπιέ τον τρώω με χρονόμετρο , καλά κάνεις, ισχύει ) .
Μια ημέρα, του πλανήτης μας ,μην ακούσω τίποτα για πλούτωνες, αποτελείται από 24 ώρες  (στα δέκατα του δευτερολέπτου θα το φτάσω σε άλλη ανάρτηση ). Ώρες , οι οποίες έχουν ζωή και υπόσταση .. Τι εννοώ ; 24 κυρίες  περπατούν και θα περπατούν μαζί σου , σε όλη την πορεία σου ... Έχεις σκεφτεί ποτέ πώς τους συμπεριφέρεσαι πώς τις σπαταλάς , τις αξιοποιείς ή τις διαχειρίζεσαι;


 A walking eleven




Σου έχω πει ότι κινούμαι ένα χιλιοστό καλύτερα από τον τυφλοπόντικα ... κινούμαι στο σκοτάδι κυρίως ή καλύτερα προτιμώ να κινούμαι στο σκοτάδι, κι αν ήταν στο χέρι μου μόνο αυτό θα έκανα ... 
Προσπάθησα να θυμηθώ , με επίκληση στην χρόνια ασταθή μνήμη μου και στο χρόνια αξιόπιστο χειρόγραφο ημερολόγιο μου πως περνά αυτό το διάστημα ... Ποιο διάστημα ; Το 11 με 12 βρε τι εξηγώ τόση ώρα ( φυσικά δεν το έχω ξανά αναφέρει κλασσική τακτική μου να περιμένω να καταλάβει κάποιος κάτι που δεν έχω αναφέρει και πιθανότατα και ούτε υπονοήσει ) 
Το κείμενο απέκτησε τον τίτλο a walking eleven .. τίποτα δεν είναι τυχαίο όπως φαντάζεσαι...
Συνηθίζω από τότε που ήρθα στην Αθήνα ( το προηγούμενο κομμάτι της ζωής μου καλώς ή κακώς το έχω αποκηρύξει ) όταν θέλω να ηρεμήσω να χαλαρώσω να "ξεφύγω" βρε αδερφέ να περπατάω στους δρόμους της πόλης νύχτα .... Να μου πεις τώρα οι άνθρωποι για να χαλαρώσουν κάνουν ένα ζεστό μπάνιο , βλέπουν μια ταινία ή διαβάζουν ένα βιβλίο δεν κόβουν βόλτες νυχτιάτικα στο Σύνταγμα ... Εντάξει δεν είναι όλοι το ίδιο βαρεμένοι ... άλλοι είναι λιγότερο άλλοι περισσότερο ... Κι αν δεν έχω βγει να περπατήσω που είναι το συνηθέστερο από κάπου γυρίζω κάπου πάω γενικά είμαι στο δρόμο ... 
~Σήμερα, Πατησίων και Κορδικτώντος ώρα 11 και 30  ...  
Αναλαμπή μετά την συγκλονιστική για άλλη μια φορά εμπειρία στα κτελ Αττικής ... Στον Λευκό τον πύργο πήρα τα φιλιά της κι είχε κι ένα σπίτι στην Καλαμαριά ... Κτελ Αττικής σου λέει μετά που έχει και κόσμο, ένα δωματιάκι 2 επί μισό και πολύ είπα και δύο αγενέστατοι τύποι στο κισε ... από το Βαρδάρη ήταν η μαμά της πάππου προς πάππου Σαλονικιά ... Τα διώροφα λεωφορεία για Θεσσαλονίκη τους έλειπαν ... Χρόνια έχω να πάω Θεσσαλονίκη 
~ Κυριακή , Πατησίων ώρα 11 plus 
To laptop είναι βαρύ και η τσάντα με εμποδίζει .. κάτι έχω κάνει με τα λουράκια πάλι ... 
Πόσες φορές έχω σκεφτεί όταν κουβαλάω το Laptop Να μην πέρνα άλλη τσάντα δεν φαντάζεσαι ... Αλλά τι να κάνει κανείς που να βάλει το πορτοφόλι , το κινητο , την ομπρέλα ( απαραίτητο αξεσουάρ σε όλες τις καιρικές συνθήκες ) την κάρτα για τα λεωφορεία , τα κλειδιά , τα 5 τρισεκατομμύρια μωρομάντηλα , το μπλοκάκι και τα στυλό , τα γυαλιά ηλίου ( απαραίτητο αξεσουάρ για όλες τις ώρες επίσης ) , τη χαρά του Hondos center κτλ ;; Τελικά έπρεπε να πάρω μεγαλύτερη τσάντα για το laptop  
~Δεκέμβριος 2010 , ώρα 11 και κάτι , Πατησίων again
Η κυρία με την μπορδοροδοκόκκινη μπουχάρα με συνάντησε στη διασταύρωση καθώς έβγαινε από το ταξί , παρακάτω το ζευγαράκι του Γερμανου αποκτούσε απογόνους στο πεζοδρόμιο , το τάπερ με τη σούπα με προσπέρασε και η λίγο πριν το τέλος η Κάρι Μπράντσο και η Μιράντα μετέτρεπαν το σκηνικό σε hotel το πεζοδρόμιο
~Αύγουστος 2010 , ώρα 11 και κάτι , Άνω Πατήσια (περίπου ) 
Πόσο τρελή μπορείς να είσαι πες μου ... Πάρε καλή μου λεωφορείο να φτάσεις σπίτι σου σαν άνθρωπος ... Όχι έλεγε η νομοταγής συνείδησή μου , που δεν έβρισκε ανοιχτό περίπτερο να πάρει εισιτήριο ... Τι κούραση και τι ζέστη ... Περπάτα τώρα και σκάσε να μάθεις να παίρνεις την κάρτα σου μαζί ...
~ Ιούλιος 2010 , ώρα 11 και κάτι , Σύνταγμα 
"Αντηλιακό πάρε εσύ δεν κλείνει η βαλίτσα με τίποτα , πάνω έκατσα πάλι"
" Το αντηλιακό βάλτο στην τσάντα σου "
" Και μετά θα σου την δώσω να την κρατάς εσύ , γιατί έβαλα και μερικά ακόμα που δεν χωρούσαν στη βαλίτσα. Και είπα να σκεφτούμε τη λύση της φορτωτικής δε με άκουσε κανείς"
~Ιούλιος 2010 , ώρα 11 και κάτι , Ζάππειο 
" Καλά τι κάνουν αυτοί εκεί μέσα ;;;"
" Μισό να πάω να τους ρωτήσω ... Καλά τυφλός είσαι άνθρωπε μου ; "
~Ιούνιος 2010 , ώρα 11 και κάτι , Διονυσίου Αρεοπαγίτου 
"Έλα μαμά ... Που να είμαι μωρέ ... Μια βόλτα να περπατήσω .... Τίποτα κοντά στο σπίτι ( καμιά 10 χιλιόμετρα ) ... Ναι ναι κλείσαμε δωμάτια όλα οκ. Αύριο θα βάλω μια προκαταβολή στην τράπεζα ... Ναι μαμά δεν θα πηγαίνω βαθιά στη θάλασσα ...
~Μάρτιος 2010 , ώρα 11 και κάτι ,Νέα Ιωνία ( νομίζω )
Απορώ πως χάθηκα , απορώ ...  ας πάω ευθεία κάπου θα βρώ άνθρωπό να ρωτήσω .... Εδώ ηλεκτρικός , εκεί ηλεκτρικός τίποτα ... Εδώ άνθρωπος εκεί άνθρωπος πάλι τίποτα ... Μέσα στην Αθήνα να μην μπορώ να βρω ούτε ένα άνθρωπο ούτε ένα ταξί που λέει ο λόγος ... Καλά κάνω και δεν τους συμπαθώ τους ταρίφες ...
~ Φεβρουάριος 2010 , ώρα 11 plus , Μεσογείων 
"Έρχομαι έρχομαι ..."
" Κανόνισε να χάσουμε την ταινία "
"έρχομαι λέμε... τι να κάνω να τρέχω σαν την τρελή ;5 λεπτάκια θέλω ακόμα, ελπίζω" 
~ Ιανουάριος 2010 , ώρα 11 plus , Πρόποδες Λυκαβηττού
Πολύ ωραία βρέθηκα και στο Λυκαβηττό άντε και Πάρνηθα την άλλη φορά ... Το θέμα είναι καλά ήρθα ποιος γυρίζει πίσω τώρα ;;;

Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2011

My myself and I με δύο ποτήρια πράσινο τσάι ...

Σου είπα!!!! Όταν βγαίνεις έξω, να διασκεδάσεις, να χαλαρώσεις, να πιεις ένα καφέ μέχρι και να πετάξεις τα σκουπίδια να είσαι διακριτικός ... Κι όταν λέω να είσαι διακριτικός εννοώ να  κάνεις ότι είναι δυνατόν να μη σε κοιτάνε όλοι ,  να μου πεις πως να πάρουν τα βλέμματα από πάνω σου είσαι και μια προσωπικότητα όσο να ναι , αμφιβόλου ποιότητας, αλλά είσαι. Τουλάχιστον προσπάθησε το  γιατί έχεις ξεφύγει απ τα όρια τόσα χρόνια σε ξέρω. «Συμβιώνουμε» .  Αλλά σου μιλάω ειλικρινά έχω αρχίσει να σε βαριέμαι ... Η φασαρία που σε ακολουθεί ήταν γοητευτική στα πρώτα της βήματα , όμως όταν άρχισε να τρέχει δεν μπορούσες να τη σταματήσεις και αν και το παίρνεις χαλαρά ή έτσι δείχνεις και εσένα θα σε ενοχλήσει σύντομα όπως και να χει.
Λατρεύω εκείνες τις λιτές φυσιογνωμίες τύπου λαμπατέρ . Εκείνες που κάθονται σε μια γωνία και δηλώνουν την παρουσία τους με το βλέμμα άντε και ένα νεύμα ή δύο , εκείνες που με μια πρόχειρη καλωδίωση και με μια λάμπα οικονομίας θα φώτιζαν άνετα το τετράγωνο χωρίς να δημιουργούνται παρατράγουδα. Εσύ γιατί δεν είσαι έτσι ; Και μη μου πεις δεν μπορείς ... Tο ξέρω κουβέντα να γίνεται 
Είναι απαραίτητο να σου δίνουν σημασία για σκέψου ;Οχι δεν είναι απλά τρέφεις τον εγωισμό και τη ματαιοδοξία σου με δύο κούπες ζεστό τσάι ... Ποτίζεις τον εαυτό σου με μια ισχυροποιημένη αυτοπεποίθηση σε σφηνάκια και βγαίνεις απ το σπίτι ...
Που πας δεν ξέρεις , και δεν θα μάθεις ... λεπτομέρειες σκέφτεσαι και κλειδώνεις την πόρτα ... Η πόρτα που τόσο σκόπιμα αγνοείς και τόσο φανατικά υπερασπίζεσαι είναι εκείνη που σε κάνει περισσότερο προσιτό σε μένα , εκείνη που σου δίνει τη μάσκα πριν βγεις και στην αφαιρεί όταν μπαίνεις. Μη νομίζεις η μάσκα δεν σε αλλάζει , νομίζεις απλά ότι καλύπτεσαι ... Αυτές οι ψευδαισθήσεις σου πια ... Με κούρασες αδερφάκι ...
Το δρόμο που πηγαίναμε μαζί τον θυμάσαι τότε που κρυβόσουν πίσω μου ;
Ο δρόμος πια δεν υπάρχει είσαι μόνος σε έχω αφήσει ...


Με άφησες και ;;; Και εγώ σε έχω αφήσει από χρόνια... Νομίζεις ότι ακόμα υπάρχω ;; Είσαι αστεία το ξέρεις ; Η φασαρία που περιγράφεις με θρέφει δεν θα σε ρωτήσω ... Δεν επιλέγεις ... Η κατάστασή έχει φύγει απ τα χέρια σου χρόνια ... Καλά να πάθεις ... Ξέρεις γιατί δεν υποτάσσομαι ;
Γιατί δεν είσαι ικανή να βρεις τον τρόπο ...

Πέμπτη 6 Ιανουαρίου 2011

Πάμε για τρέλες στις Σεϋχέλες ....

Είναι γιορτή και λες ωραία θα κοιμηθώ θα ξεκουραστώ και αύριο πάλι τα ίδια της δουλειάς και του τρεξίματος ,παρεμπιπτόντως είμαι ακόμα σε γιορτινή διάθεση και αρνούμαι πεισματικά τις τελευταίες δυο τρεις μέρες να μπω στους παλιούς μου ρυθμούς, και που το λες νομίζεις ότι το κατάφερες;... Τα νεύρα μου δεν είναι καλά , όχι ότι ήταν και ποτέ , και στο λέω μη με παίρνεις τηλέφωνο πρωί πρωί παίζεις με την τύχη σου... Και εγώ παίζω με την λεπτή κλωστή που διαχωρίζει την ηρεμία από την ταραχή στην χαώδη τρικυμία που επικρατεί στο κεφάλι μου και πες εγώ είμαι συνηθισμένη εσύ όμως;
Χτες κοιμήθηκα αργά κάτι η άφιξη ενός φίλου με τις τυμπανοκρουσίες τα πυροτεχνήματα και τα λοιπά εορταστικά, κάτι οι δουλειές δεν εννοώ του σπιτιού το σπίτι μου ακόμα Ναγκασάκι είναι, κάτι τα τρεξίματα από δω κι από εκεί , κάτι οι διαδικτυακές αναζητήσεις πήγε 3 και κι ακόμα η χρυσοσκονή μου ήταν σε υψηλά επίπεδα .
7 το πρωί
-Ντριν ντρίν
- ( Ακρογιαλιές ονειρευτές νοσταλγώ πάνω σ' αυτές την ομορφιά κυνηγώ μόνον εκέι μπορεί η αγάπη και ζει μόνο εκεί αν θέλεις πάμε μαζί ... Όλα εκεί θα ακούς να τραγουδούν σαν τα χαρούμενα πουλιά στη σιγαλιά... )
- Ντριν ντριιιιιιιιιιιν
- ( Μακριά... θέλω να βρεθούμε... στη Χαβάη ... Μακριά... σε όλη τη ζωή μας... εγώ και εσύ .... )
- Ντριιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιν
- ( Ούτε ένα cocοnut δεν μπορεί να φάει κανείς ελεύθερος σκέφτομαι ενώ  ψάχνω στο σακίδιο μου για το κινητό κάτω από μια ομπρέλα κάπου στη Χαβάη )
- Ντριιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιν
- Μα που είναι; Να το ξέχασα στο ξενοδοχείο ;;
-Ντριν , ντριν , ντριν ντριιιιιιιν
- Εεεε τι έγινε; Ποιος είναι το χάραμαααααααα @#$#@%$%$#$.... (μόλις είχα ανοίξει τα μάτια μου )
-Έλα ξύπνησες; καλημέρα . Θα ρθείς να πάμε στην εκκλησία ;;;
-Τιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι; Με πήρες μέσα στην μαύρη νύχτα για να δεις αν θα έρθω στην εκκλησία; Είχα έρθει κι άλλες φορές ;;;; Δε σας είπα να μην με παίρνετε τηλέφωνο τα χαράματα 500000 φορές; Από coconut θα πας στο λέω ....
-Από τι ;;;
- Από coconut είπαααααααααααα.... ( ο ήχος από το τηλέφωνο που έκλεισε ακούστηκε μέχρι την Εθνική οδό Αθηνών-Λαμίας )


Άσε τον παλιόκοσμο να σκούζει σε πλαζ, εστιατόρια, πανσιόν. Εμείς με σλίπιγκ μπαγκ και με καρπούζι θα κάνουμε το γύρο τον νησιών
Αχ ωραία που είναι η θάλασσα ... Και η παραλία καταπληκτική και τι θέα ....
-Ντριιιιιιιιιιιιιιιν
-Δε μπορεί δε μπορεί .... του σέρφερ δίπλα θα είναι εγώ δεν έχω σχέση ...
-Ντριιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιν
- Η μάνα μου θα είναι πάλι να με ρωτήσει αν θέλω αγιασμό .... Θα ταραχθώ τώρα τελείωσε
-Ντριιιιιιιιιιιιιιιιν
-Ποιός;
-Καλημέρα ο κύριος τάδε ( ο ιδιοκτήτης του σπιτιού ) είμαι σας πήρα για το ενοίκιο ... Να ερχόμουν από εκεί σήμερα; 
- Καλέ μου άνθρωπε 8 το πρωί οι άνθρωποι κοιμούνται όταν είναι αργία πρώτον .... και δεύτερον 3473648365 φορές σας έχω πεί ότι μπορώ μόνο Κυριακή έλεος .... ( ο ήχος από το τηλέφωνο που έκλεισε ακούστηκε μέχρι τη Μαλακάσα )


Έχω μαρκάρει στο χάρτη καιρό ένα νησί πονηρό... Πάμε για τρέλες στις Σευχέλλες... Πάμε για τρέλες οοοο ...
Ακόμα σέρφ κάνει αυτός ;;; Μα τι σώμα ......
Ένα κοκτέιλ ακόμα παρακαλώ ....
-Ντριιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιν 
- Ε όχι .... όχιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι ... θα κόψω το τηλέφωνο τέλος ....
-Ντριιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιν
- Λοιπόν δεν ξέρω ποιός είσαι και δε με νοιάζει ... Το σίγουρο είναι ότι είσαι επιεικώς γαϊδούρι .... αν δεν θες κάτι σοβαρό κλείσ' το πριν σε βρίσω χειρότερα .... Όποιος δεν έχει τι να κάνει πρωι πρωί παίρνει τηλέφωνα να ξυπνάει τον κόσμο .... Άσε που έφυγα άρον άρον και δεν πρόλαβα ούτε το κοκτέιλ να πιω ούτε τον σέρφερ να χαιρετήσω ... Μίλα ποιος είσαι ....
- Ε συγγνώμη ο κύριος τάδε είμαι εσείς μου είχατε πει να σας πάρω την Πέμπτη νωρίς το πρωί για να κανονίσουμε για ένα μάθημα
- Α γειά σας ( τι να του πω τώρα του ανθρώπου ... ) εντάξει δεν πειράζει σας συγχωρώ ....
.... ..... (και ο ήχος απ το τηλέφωνο που έκλεισε έφτασε μέχρι τη Λάρισα ... )





Κυριακή 2 Ιανουαρίου 2011

Στις " αγορές " του κόσμου

Είχες πάντα την τάση να καταγράφεις απόψεις , ιδέες και εικόνες της στιγμής κρατούσες ένα υποθετικό ημερολόγιο φορτισμένο θετικά με τον εαυτό σου και αρνητικά με την όποια ιδιοτροπία σου... Σ αρέσει να απομυθοποιείς και να «ισοπεδώνεις» τα πάντα, με πρώτη εσένα την ίδια. Να φιλτράρεις καταστάσεις και τις παίζεις στη μέγιστη ταχύτητα ... Η πένα σου ή εκείνο το αποκρουστικό στυλό που σε ακολουθούσε για χρόνια , ήταν τις περισσότερες ώρες εγκλωβιστικά αυτοβιογραφική και αναπόσπαστα εμπειρική ίσως γιατί φορούσε τα παπούτσια σου και γυρνούσατε στους δρόμους.


Στους δρόμους που σου έδωσαν το μεγαλύτερο κομμάτι του χαρακτήρα σου , στους δρόμους και τις πορείες που ακολούθησες συνειδητά και ασυνείδητα. Στα μονοπάτια που σε οδήγησαν  στις αγορές του κόσμου . Σε εκείνες τις αγορές που δεν ξέρω αν υπήρχαν ή τις έπλασες αλλά σου προσέφεραν άλλοτε με αντίτιμο και άλλοτε όχι μέρος της ψυχής και της σκέψης σου.


Συνάντησα και θα συναντήσω πολλές πνευματικές αγορές ... Άλλες κλειστές , με βαριά συρματοπλέγματα και αυστηρές ώρες λειτουργίας και άλλες περισσότερο προσιτές . Άλλες με ιδιαίτερη ποικιλία προϊόντων και άλλες με είδη αποκλειστικά και περιορισμένα. Άλλες φωτεινές και ελπιδοφόρες και άλλες φτωχές και δυσοίωνες .
Μια τέτοια αγορά χτίζουμε στη ζωή μας , μια αγορά φωνής και υπόστασης. Μια αγορά που προμηθεύουμε οι ίδιοι , είτε αγοράζοντας από τους άλλους ότι πραγματικά εκτιμούμε  είτε παράγοντας από την αρχή με επιλεγμένη πρώτη ύλη.
Η αλληλεπίδραση είναι εκείνη που σε βοηθά να χτίσεις το εργατικό χέρι , που επι πληρωμή ή εθελοντικά , συνδράμει στην προσπάθειά σου να  ζωγραφίσεις το χώρο που θα στήσεις την αγορά σου .. Που θα προσφέρεις ή απλά θα διατηρείς τα κεκτημένα σου εκείνα που αποδέχτηκες και υιοθέτησες ή εκείνα που δημιούργησες ...


Το τελικό αποτέλεσμα αφορά μόνο εσένα και εξαρτάται μόνο από δικές σου επιλογές και ενέργειες ...
Θα φτάσεις και εσύ να ανήκεις στις αγορές του κόσμου








ΥΓ 1 . Σε όλους τους ανθρώπους που «συνάντησα» κάποτε από ένα λεπτό ή μια ανάγνωση ενός γραπτού τους έως χρόνια φίλους και συμπαραστάτες ... Σ αυτούς που μου πρόσφεραν , είτε γνωρίζοντας το είτε όχι , ένα λιθαράκι του εαυτού μου!Στις αγορές του κόσμου ...
ΥΓ 2. Το 2011 δεν θα γράψω πολλά σοβαρά κείμενα το υπόσχομαι