Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012

Ονειροπόλος

"Είσαι τρελός και άγιος είσαι ονειροπόλος ... " λέει ενα προσφιλές μου τραγουδάκι ... Ένα τραγούδι που την τελευταία εβδομάδα το έχω χιλιο-ακούσει .. Και ξέρεις με τι το έχω συνδυάσει ? Με κάτι ενδεχομένως πλήρως αντιφατικό και παράταιρο .. με την σκληρότητα ...με την κοφτή και απόλυτη συμπεριφορά απέναντι στους ανθρώπους ... 
Κι αναρωτιέμαι μπορεί ο πραγματικά ονειροπόλος να είναι και σκληρός ?
Μεγάλη κουβέντα να μου πεις και σε ενα Blog που το αμέσως προηγούμενο θέμα του είχε να κάνει με level up και games ... Χα .. Συμβαίνουν και αυτά μέχρι να επιστρέψω στο γνώριμο ύφος μου ... 
Προχωρώντας, συνειδητοποιώ και πάλι οτι κάθε νέος άνθρωπος που γνωρίζουμε είναι μια νέα ολοκαίνουρια εμπειρία με τα καλά του και τα κακά του ... Όταν όμως έρθεις αντιμέτωπος με τη σκληρότητα τι γίνεται? Βαθιά μέσα μου τους θαυμάζω αυτούς τους ανθρώπους ... εκείνους του φαινομενικά αλτρουιστές και ουσιαστικά αδιάφορους ... γιατί? Γιατί οι πιθανότητές τους να ξυπνήσουν το πρωί χωρίς κανένα θέμα είναι απείρως περισσότερες απ των άλλων , αυτών που εγώ θέλω να λέω ονειροπόλους .... Είναι ίσως μια ειδική προστασία του εαυτού τους ένα αδιόρατο άκαμπτο κουκούλι ... Τώρα αν στο τέλος θα βγει πεταλούδα ενδεχομένως και να μη μάθεις ποτέ ...
Και οι άλλοι? Οι ονειροπόλοι? Μια κατηγορία επίπονη και ιδιάζουσα, δυστυχώς ή ευτυχώς χωρίς προστασία ... αλλά καλά να πάθουν το επέλεξαν και θα το υποστούν ... όταν η τύχη τους τους φέρει αντιμέτωπους με τους πρώτους
Αλλά τι σημασία έχει όλα μια μάχη δεν είναι? 

Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012

Level up ...

Ας πούμε οτι είσαι gamer, που σοβαρός gamer είσαι εσύ αλλά ας μην το κάνουμε θέμα , και παθαίνεις διάφορα κατά καιρούς κολλήματα με ότι παιχνίδι σου χτυπήσει στο μάτι. Θα ξέρεις προφανώς ότι το α και το ω στα περισσότερα απ αυτά είναι το Level up ...
Ας μιλήσουμε για Level ups ...
Με την αυστηρή και κυριολεκτική έννοια ( που την βρήκα την αυστηρότητα και την κυριολεξία μην απορείς καν ) Level up είναι η διαδικασία κατά την οποία αποκτάς πόντους εμπειρίας μέσα από διάφορες "δοκιμασίες" με σκοπό να γίνεις , λέμε τώρα , καλύτερος/δυνατότερος παίκτης .Παράλληλα όσο τα Level προχωράνε η εξέλιξη γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Τι γίνεται όμως όταν το παιχνίδι μόνο του ή κάποια εξωτερική "ανώτερη" δύναμη αποφασίσει ότι πρέπει να ανέβεις δύο Level χωρίς να έχει έρθει η ώρα ...?
Τοτε οι 4ωρες φράουλες ( 4ωρες ήταν στο farmville 1 ξεκόλλα μιλάμε για μονοήμερες τώρα ;) ) γίνονται σε τρία ολόκληρα δευτερόλεπτα ... η αγελάδα σου χτυπάει την πόρτα και σου δίνει το γάλα της στο χέρι ... ο ουρανός μετατρέπεται σε Λονδίνο για να μην ξεραίνονται τα φυτά σου ... ο diablo κάνει επιτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας ... οι keywardens σου στέλνουν τα κλειδιά με συστημένη επιστολή  ... τα boss με το που σε βλέπουν στρίβουν στη γωνία ... η ενέργειά σου αγγίζει το άπειρο και δεν εξαντλείται ποτέ ... και την ώρα που πίνεις τον χυμό σου ( δεν πίνω καφέδες λέμε ) σου έρχονται με κούριερ τα καλύτερα items άσχετα αν δεν μπορείς να τα σηκώσεις ... 
Και μετά πως να αντιδράσεις ? Απλά μένεις αναυδός και περιμένεις ... Πφφφ ας τα ανέβω τα γα..μενα τα level να τελειώνουμε να δω τι θα καταλάβεις :P Κι αποφασίζεις να στολίσεις τιμής ένεκεν 2 δέντρα φέτος , απορείς για το απεριγραπτο 58964 που είναι λέει το Maximum του προστίμου για υποκλοπή στους κινηματογράφους ( ουτε καν 59000 ) , αρχίζεις να απαντάς στο όνομα "Ζημιά" που σου απέδωσε ο "συμπαθητικός"(?) κατά τα άλλα μεγαλωμένος στο Μπουρνάζι πελάτης και παίζεις το ρόλο ήπιου ψυχοφαρμάκου στα θέματα των φίλων σου ...
Γιατί όλα αυτά??????
Γιατί πενήντα και πενήντα , εκατό. Και πενήντα? Εκατόν πενήντα .... Τόσο απλά ...

Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2012

Ώρα να πας να κοιμηθείς ...



Άλλη μια ώρα η 3000η μπόρα ... και ξημερώνει κι ακόμα ψάχνομαι ... Σκέφτομαι σοβαρά εκείνο το ευγενές restart που σε προστατεύει από μια "βίαιη" εκκίνηση και κυρίως από ένα βίαιο τερματισμό , όχι ότι είμαι εγώ για τέτοια ... χα ούτε κατά διάνοια τέτοια ποσότητα δύναμης ...
Τι έχεις και που ταξιδεύεις πάλι? Ώρα να πας να κοιμηθείς ...
Και μετά αρχίζουν οι αλλεπάλληλες αναλύσεις που με κουράζουν και με εξουθενώνουν μέχρι να με σκοτώσει το επόμενο boss πριν προλάβω καν να ανέβω Level ... και οι παραλληλισμοί  στα πλάισια της γενικότερης ασυναρτησιας που με περιβάλλει εμφανίζονται και εξαφανίζονται πιο συχνα απ τους "προβληματικούς" στο Haven ... 
Τι έχεις και που ταξιδεύεις πάλι? ώρα να πας να κοιμηθείς ....
Και προφανως παντα συνεχιζω να πιστευω στη δυναμη της αυτογραφομενης αηδιας σαν ηπιο ψυχοκατασταλτικο μέσο ... Η Ελπίδα εκείνη η ανόητη κυρία που εσπασε τα νευρα της Πανδώρας για να βγεί απ το κουτι ( απορω αν τελικα βγήκε ) , δεν ελπίζω οτι θα αυτοκτονησει για χαρη μου ... Θα συνεχιζει απλα να με κουραζει για χρονια μεχρι να τη σκοτωσω με τα ιδια μου τα χερια ... Αντε γιατι εχουμε και νευρα εκ φυσεως ...
Τι εχεις και που ταξιδεύεις πάλι? Ωρα να πας να κοιμηθεις ...
Η τρελα μενει τρελα και με χορευει ανελεητα σε ρυθμους ανδαλουσιανου φλαμενγκο ... Α δε σου ειπα εξελιχθηκα στα θεαματα ... ηταν το μονο που μου ελειπε , μέχρι να επιστρεψω παλι στο στενο μαρκαρισμα του εαυτου μου .
Τι εχεις και που ταξιδευεις παλι? Ώρα να πας να κοιμηθεις ...
Παραλληλα την ωρα που εγω μεταπηδω σταδιακα απ τη Γλωσσα της πρωτης Δημοτικου στο Σκέφτομαι και Γραφω ... διπλα μου το συμπαν καιγεται ακομα περισσοτερο ... Και καλουμε να απολογηθω για το χιουμορ  μου  "καλα μπορω να την παρω τηλεφωνο ( μια ασχετη γιατρο ) και να της πω οτι δεν ειστε οικογενειακως στους ΑΑ απλα εκανα πλακα " Λυπηθειτε με ...
Τι εχεις και δεν μας πιστευεις παλι ?? Ωρα να πας να κοιμηθεις ...

Παρασκευή 4 Μαΐου 2012

Επαναπροσδιορισμός και ενδοσκόπηση

Όπως και να χει summer is coming ( και winter ) !
Γιατί μικρή μου μωβ βεντάλια , γιατί μικρή και τριανταφυλλένια γιατί κορίτσι μου γλυκό σε πιάνει η υστερία η ατελείωτη και θες να τα πας όλα σε fast forward? Να σηκωθείς , να ξανακάτσεις , να τρέξεις , να σταματήσεις , να γελάσεις , να μην κλάψεις ( του εγωισμού το ανάγνωσμα) και να αναλογιστείς στα 25 σου τη μαλακία που θα σε δέρνει στα 30 . Γιατί για να έχει φύγει αποκλείεται! Κι όλος αυτός ο συγγραφικός παροξυσμός και η υστερική σουρεαλιστική κίνηση σε πιάνει μεταξύ μυζήθρας τριμμένης γαλοπούλας και μουστάρδας dizon. Εκεί που ο κατά κόσμον Normal άνθρωπος σκέφτεται τι θα φάει το μεσημέρι ή τι θα κάνει το απόγευμα εσένα "περνάει" μπροστά σου η Καίτη Γαρμπή με eurovision outfit να "ανάβει φωτιές" κυνηγώντας την Adariel ( και να φανταστείς εγώ έχω cold sorceress :|  ).
Ξαφνικά διακόπτει την έμπνευσή σου και τον απόλυτο ειρμό των σκέψεων που κυλάνε νωχελικά σαν το νεράκι της λιμνούλας ο Ομάρ Σαρίφ Μουράτ ντε Άλι που βιάζεται να πουλήσει στο θησείο αναπτήρες/ανεμιστηράκια/ομπρέλες/Mini ραπτομηχανές/ιπτάμενα αεροπλανάκια ( που δεν θα μου πέσει μια μέρα ένα στο κεφάλι ; Θα πάρει ο διάολος όλες τις περσικές μπουχάρες) /λουλούδια και διάφορες άλλες αηδίες :
" Πιο γκρήγορα κυρία "
" Ποια είπες κυρία ρε? "
Και μετά επιστρέφεις στην ονειροπόληση και αναλογίζεσαι τις χτεσινές συζητήσεις περί διακοπών:
" Να πάμε διακοπές φέτος όλοι μαζί θα έχει πλάκα "
" Αααα εγώ με την Εύη δεν πάω, είναι ενοχλητική  " 
" Έλα μωρέ. Γιατί? Τι κάνει? "
" Όταν ξυπνάει το χάραμα ανοίγει όλα τα σακουλάκια "
" Τι ανοίγει το χάραμα? "
" Τα σακουλάκια "
" Μάλιστα " 
Σε δεύτερο ρόλο η κυρα-Παναγιώτα η μαυροφορούσα σε ονειρική διαδρομή Τήνος- Μύκονος - Αίγινα και πάλι πίσω , με πλοίο γραμμής με κυβερνήτη τον Sam Wintcester . ( που να χτυπήσει σε παγόβουνο επιτέλους να ησυχάσουμε απ τη φάτσα του ) Δε σου είπα να μην επηρεαστείς απ τη γιαγιά που ανέβαινε σούρνωντας? Εκεί εσύ ... Ζήσε τώρα με guest ονειρικές εμφανίσεις ...
Πλάνο τρίτο ( ότι κάπου είχε πρώτο και δεύτερο? ) Flocafe
" Πρέπει να πάρω καλοκαιρινά ρούχα ... "
" Τι θες να πάρεις πάλι? "
" Θέλω ένα μαγιό και εκείνο το μακρύ ... το ... ριχτάρι "
" Για τι καναπέ το θες? Για τριθέσιο ή για διθέσιο? "
Και συνειδητοποιείς για άλλη μια φορά ότι τους φίλους σου εκτός από τα τυρογαριδάκια θα τους έβρισκες άνετα να κάνουν νούμερα σε τσίρκο .
Δε σε μπορώ , δε σε μπορώ , δε σε αντέχω ... Τα αποτριχωτικά γάντια μας έλειπαν και τα kings and queens . Έμαθαν όλοι , έμαθαν κι αυτοί που η ψυχολογική τους ισορροπία δεν τους επέτρεπε να τηλεφωνήσουν σε πιτσαρία ...Μην παραληρήρεις πουλάκι ξένο , ξενιτεμένο 
Διατήρησε την όποια υπομονή σου έμεινε και ξύπνησε την άλλη μέρα ψιλό-άρρωστη. Κλασική εσύ που θα πας να αρρωστησεις όταν θα βγαίνεις σε άδεια ... Γιατί?? Γιατί εκείνο το μαύρο σύννεφο που βρέχει μόνο πάνω απ το Στρουμφοχωρίο , μερικές φορές βρέχει μόνο πάνω απ το κεφάλι σου ...



Και το παραλήρημα συνεχίζεται ...





Τρίτη 3 Απριλίου 2012

Reunion

Και μετά σου λέει επανασύνδεση η να πω καλύτερα επαναφορά σε παλιές συνήθειες , όχι δεν είναι πισωγύρισμα είναι μια επανέκδοση παλιάς αγαπημένης και μη προσπάθειας για «έξοδο» και χαλάρωση , αλλά προσαρμοσμένη σε νέα μέτρα και νέα σταθμά … σε νέες δόσεις ανεκμετάλλευτης «αδρεναλίνης» … χα τι εστί αδρεναλίνη είναι ένα άλλο θέμα πιο μεγάλο και πιο της τρελής φιλοσοφίας… Never matter ποιος θα ήθελε να ξέρει και ποιος όχι …Όπως και να χει η αποδιοργάνωση παραμένει ίδια όπως και πριν και το τρελό χτύπημα στο πίσω μέρος του μυαλού από καθόλα ανεξήγητες και συχνά ασύνδετες ιδέες και έννοιες  διατηρεί πρωταγωνιστικό ρόλο στην ήδη διαταραγμένη προσωπικότητα … Μέχρι το σημείο η κρισαρα να σε χτυπήσει κατακέφαλα ακριβώς την στιγμή που περνάς τα Παλαιοφαρσαλα στο απεχθές τρένο… Και το μυαλό σου να κατακλύζει η ταινία ζωής του μελλοθάνατου στα φτερά μια πεταλούδας … Γιατί? Γιατί τι τελευταίες μέρες σε έχει πιάσει μανία να αναρωτιέσαι  α δεν είχες κάνει την τάδε κίνηση πως θα είχε εξελιχτεί το μέλλον σου … Και μετά το BUTTERFLY EFFECT και μαζί και ο αστον κουτσερ κάνουν παρέλαση μπροστά σου..( τώρα που τον έχασε η μουρ λες να έχω ελπίδες? Χα ) Και το τρένο αλλάζει μηχανή ακριβώς τη στιγμή που αλλάζεις δέρμα σαν το φίδι αποδυναμώνεσαι μέχρι, σε χρόνο ρεκόρ να επανέρθεις … Κι αναρωτιέσαι , κι αναρωτιέσαι κι αναρωτιέσαι … Τι παιχνίδια σου παίζουν εκείνες οι τρεις κυρίες που κόβουν και ράβουν τη ζωή σου αν και εφόσον ασχολούνται  μαζί σου … Ξαφνικά και καθόλου αναπάντεχα αν αναρωτηθείς με βάση την απόλυτη ιδιορρυθμία που σε δέρνει κάνεις focus στα παπούτσια ενός φίλου σου που υποθέτεις ότι θα είναι πεταμενα εδώ και εκεί στο σπιτι-κουραγιο που επιστρεφεις …Αν πριν εκεινα τα χρονια δεν ειχες κανει εκεινο το κλικ, αν ειχες αφαιρεθει , αν το είχες ξεχασει που θα ησουν σήμερα???? Και πως? Χα το πώς δεν αξιζει να το σκέφτεσαι δώσε βάση στα παπούτσια … Μεχρι να σου τραβήξει την προσοχη το περιβαλλον ποιο περιβαλλον? Εκεινο των παιδικων σου χρόνων που χανεται καπου πίσω απ τα δεντρα στην πορεια σου … Και η συγγραφη σου , η οποια φτηνη αηδια παραγεις διακοπτεται από το ελαφρυ μουρμουρητο πίσω απ την πλατη σου .. « Πρεπει να παρουμε την μπλε γραμμη? Απ το Σύνταγμα?» Και υστερα πισω τον Φεβρουαριο του 8 που εκανες εκεινο το μοιραιο λαθος … Το λαθος η το σωστα δεν ηξερες να το ορισεις και δεν θα μαθαινες ποτε … Ενώ καποιος γελαει μαζι σου … Μαζευεις αδεξια τα πανια που πολύ θα ηθελες να κινουν το πλοιο και χανεσαι ξανα στην ανυπαρξια


ΥΓ . Μηπως όλα αυτά είναι ένα Σενάριο ?