Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010

La Luna

Τελικα ποσο χαλαρωτικο μπορει να ειναι μετα τη δουλεια να περπατας στους δρομους της μισοαδειας πολης? Λατρευω αυτους που πηγαν διακοπες λατρευω τις απεργιες ,λιγοτερα καυσιμα λιγοτερη φασαρια στους δρομους
"We were walking - we were talking
We were laughing about the state of our lives"
Και γυρνας στο σπιτι σου και βαριεσαι το πολυαναμενομενο ρεπο ερχεται την επομενη μερα και ο προγραμματισμος σου δεν υπαρχει ... Τι με χτυπησε καλοκαιριατικα σκεφτεσαι και καλεις ενισχυσεις... Εκεινες οι ευλογημενες κινητες συσκευες ... ξερεις αυτες με τα νουμερακια ...
"Ελα ρε βαριεμαι.... ελα απο δω... εεεε? " ( τα ματακια δεν πιανουν απ το τηλεφωνο ... επρεπε να δοκιμασω τη βιντεο κληση )
Και η αμεσως επομενη σκεψη σε τρομοκρατει .... "Μ αρεσει που καλω κοσμο και εδω μεσα δεν χωρας να πεταξεις μπλουζακι στο πατωμα" Τεσταρεις τα αντανακλαστικα σου και μαζευεις τα παντα σε χρονο ρεκορ , πριν σε παρει τηλεφωνο ενας απ τους υστερικους φιλους σου να σε βρισει γιατι εχει φασαριες στο δρομο ... Εγω τι φταιω αναρωτιεσαι και δεν βγαζεις ακρη ...
"The light of la luna"
Φτανει μεσα στη συγχιση οπως παντα ... Και αρχιζει η ανασκοπηση των τεσσαρων ( λιγοτερο ειναι αλλα δεν το κανω θεμα ) χρονων διακυβερνησης με κυβερνητη τον Ερμη ! Γιατι μαμα με γεννησες Σεπτεμβριο?
"and I don't know why I left you that day
And I don't know where you are"
Βρισκεις το χρονο να το "διασκεδασεις" με τον παραδοσιακο τροπο της παρεας , ρισκαρωντας εσκεμμενα και προσδοκομενα της ψυχικη σου ηρεμια ... Και στο τελος καταντας να καταριεσαι τη μοιρα σου που σε βοηθουσε αλλοτε ή ετσι πιστευες .... Αυτα τα up and down εξιταρουν το ενδιαφερον σου, μεχρι να φορτισει η φεγγαροπετρα στο μπαλκονι ....
"Ah la Luna la Luna
The night that we fell under the spell of the moon"
Και μετα το νερο πεφτει στο νεροχυτη διωχνοντας την παρεα που ηρθε ακαλεστη .Η λιγουρα που ακολουθει ειναι περισσοτερο προβλεψιμη απο την επαναληψη του ¨Κωνσταντινου και Ελένης". Κρατιεσαι στο υψος σου αρχικα και τελικα ενδιδεις στην αφορητη πιεση της τυροσαλατας by night και οσο η πολη κοιμαται εσυ βρισκεσαι στην ουρα του πλησιεστερου ταχυφαγειου ... δεν πεινας μονο εσυ τετοιες ωρες .... Δεν φταιω εγω αυτος φταιει με παρεσυρε....
"I remember when I met you
All the stars were hanging in mid-air"
Περπατας και τρως στο δρομο για να χωνεψεις ευκολα, υποτιθεται ... Τι παραξενη συνηθεια , λατρευεις να περπατας τη νυχτα στους δρομους ... ( ολα τα προβληματα σε μενα? )
Και το πρωι αφου ξυπνησεις με τις φωνες ... καλα το ξυπνητηρι ποτε χτυπησε?
Ετοιμαζεσαι να επισκεφτεις τη γκαρσονα φιλη σου ... θες να στηριξεις το σκληρα εργαζομενο... Να θυμηθω να αιτηθω να παρει βαρεα!
Το μεσημερι σε βρισκει ακομα στο κεντρο να αναρωτιεσαι γιατι κλεινει γνωστο πολυκαταστημα .... Μα τι γινεται πια? Και η πολιτικη σου ανησυχια ισχυροποιειται μεταξυ star club και cheezy cream deluxe υπο τη μουσικη υποκρουση του φεγγαριου
"On and on the band was playing
A song of surrender
On and on the sun would soon break thru"
Καπου στην Αιολου ερχεται στο μυαλο σου η ανυπαρκτη καταγωγη σου απο τη Σμυρνη και τις μαγισσες της και αρχιζεις να καταριεσαι την ανευθυνη φιλη σου που για αλλη μια φορα δεν φορτισε το κινητο της και περιμενεις τσολιας στα ανακτορα να τη βρεις στο δρομο...
Καπου στο τελος του απογευματος αφου την εχεις βρει ευκολοτερα απ οτι νομιζες γυρνας προς το σπιτι με το γεματο με αλλοδαπους , οπου γης και πατρις , τρολλει της γραμμης 5.
Ουφ κουραστηκα La luna

Τρίτη 27 Ιουλίου 2010

Ειναι νωρις ακομα να ξυπνησω?


Καλημερα ...
αλλη μια μερα ξεκινα στη 12 το μεσημερι .... Πρεπει να ρυθμισω το προγραμμα μου ,πρεπει να ξυπναω νωρις θα αναγκαστω αλλωστε λογω δουλειας πολυ συντομα.Τι μου συμβαινει τις τελευταιες μερες και βλεπω κατι παραξενα ονειρα?
Εχω καταντησει "Ταξιδευοντας" με τη Μαγια Τσοκλη ... μια στην Τουρκια ,μια στη Συμη, μια σε προορισμο που δεν θυμομουν ξυπνωντας. Ουφ... Και κοινος παραγοντας ολων , οπου κι αν ημουν δεν μπορουσα να φυγω... Υποβοσκων αισθημα εγκλωβισμου να το πω αυτο ? Αναγκη για ταξιδια να το πω?? ( μα μολις ηρθα ) Οπως και να χει οι ταξιδιωτικοι προορισμοι ειναι ατελειωτοι οπως και οι ωρες υπνου μου εννοιοτε.
Και ξυπνας με την αισθηση του κουρασμενου , κολυμπωντας θα εφτασα δε μπορει , αλλα η διαθεση διαθεση να μπεις στα απαραιτητα καθημερινα σου ...
Που εβαλα παλι τη χτενα την τρελα μου??? Τελειωσε θα παρω 4 να τις διασπειρω στο χωρο
Τι θα φαω?? Να παρω παλι πιτσα hut ? Αληθεια γιατι δε με εχουν κανει ακομα golden member?
Και παιρνεις την μεγαλη αποφαση . Θα μαγειρεψω τελος . Τι ειμαι εγω απ αυτους που τρωνε μονιμα απ εξω , θα μαγειρεψω και θα πλυνω και τα πιατα, και ενα αισθημα χαρας ,λες και θα κανεις το ακατορθωτο, σε κυριευει ... Μη χαιρεσαι και πολυ, αυριο θα ειναι μια αλλη μερα
Βαζεις το φαγητο να ψηνεται και καθεσαι να χαζεψεις στο διαδυκτιακο κοσμο σου ....
Η ωρα περνα χωρις να το καταλαβεις , λογικο αφου το αιμα σου μετατραπηκε αυτοματα σε byte....
Χριστε μου τι μυριζει???????
Δεν το πιστευω ................

Δευτέρα 26 Ιουλίου 2010

Σίριαλ

Έχεις δει εκείνα τα τρελά σίριαλ με τις απίστευτες παρέες που ο ένας τα έχει με τον όλο/η και που στο τέλος οι μισοί καταλήγουν αδέρφια?
Ε λοιπόν,πάντα τις αντιπαθούσα τέτοιες ιστορίες ... χωρίς να μπορώ να προσδιορίσω με ακρίβεια το γιατί
Ίσως γιατί πίστευα σε ιστορίες πιο προσιτές και ταυτόχρονα πιο απίστευτες ...
Έχω να σας πω μια ιστορία που μου θύμισε μια ειδοποίηση στο κινητό μου ξεχασμένη μάλλον χρόνια ...
Once upon a time , κάποιος από την επαρχία έφτασε στην Αθήνα διαφορετικός από σήμερα, πιο μοναχικός και πιο παράξενος ...
Κάπου αλλού βορειότερα 2 ψυχές ζούσαν μαζί από χρόνια δεμένες προχωρούσαν παράλληλα
Στο κέντρο της πόλης που επρόκειτο να γίνει το σκηνικό μου , της Αθήνας, υπήρχε ήδη κάποιος εγκλωβισμένος και μονός ...
Η προσπάθεια τους να εκφραστούν και να επικοινωνήσουν τους έφερε κοντά απροσδόκηταμοιραία ....
Τους ένωσαν συζητήσεις , γεγονότα και ιστορίες ...
Σήμερα ...
μικρος -επαρχιωτης που ήθελε πάντα να αποκηρύξει (καλως ή κακώς ) την "πατρίδα" του από πάνω του ζει κάπου στη καρδιά της αγαπημένης του πόλης

εγκλωβισμένος ζει με χαλαρότερα τα παραπλευρα δεσμα του
- Και ο Τζερι ντυνεται στα μαυρα αφου γλιτωσε απ τη φακα ... οσο ο Τομ σκεφτεται να ψηνει καφεδες καπου στην Κανιγγος ....
Δεν ειναι ολοι μαζι ....
Πεπρωμενο?
Δεν εχει happy end ... γιατι απλα δεν εχει end.

ΥΓ. Το καναλι που θα το στειλω , μαζι με τις απαραιτητες λεπτομερειες που φυσικα εδω παρελειψα δεν το εχω σκεφτει ακομα

Κυριακή 25 Ιουλίου 2010

Αθήνα

Αχ Αθήνα

Και μετα σου λέει "Να πάω διακοπές να ηρεμήσω"... Ψευδαισθήσεις !
Αφου εχεις φυγει απο την Αθηνα για το τεραστιο για σενα διαστημα των 5ημερων και τα εχεις παιξει απο την κουραση στον εξωτικο προορισμο καποιου νησιου της Ελλαδας αλλα εχεις περασει επιεικως τελεια, γυρνας στο σπιτι σου। Ποιο ειναι το σπιτι σου?
Εκεινη η αγαπημενη βρωμοπολη,
με τη σειρα παρακαρισμενων ταξι ( ειναι καλοκαιρι γι αυτο , μην ελπιζεις) ,
με τις φυλες του Ισδραηλ στη σταση που περιμενεις αδικα το λεωφορειο ( ο οδηγος ειναι στα προθυρα αδειας॥ δυστυχως για σενα) ,
με τη γραμμη 1 του μετρο/ηλεκτρικου πες το οπως θες , προσωρινα μη διαθεσιμη απο Ανω Πατησια μεχρι Φαληρο 100 χιλιομετρα δρομος και δεν εχω ακομα αυτοκινητο καρδια μου,
με την κυρια να ψηνει αδικα καλαμποκια στα πεζοδρομια της Πατησιων και να τρεχει ο ιδρωτας απο το καυσωνα ,
με τον γνωστο και μη εξαιρεταιο υπαλληλο της τραπεζας, μηπως δεν μιλα ελληνικα μηπως τον βαρεσαι η ζέστη
και και και ..... και αναρωτιεσαι τι της βρισκεις???
Οπως και να χει τη λατρευεις αυτη τη μιζερη πρωτευουσα της ζωης σου... και το διαπιστωνεις με καθε ευκαιρια
Λατρευεις τη μυρωδια της, μια αναμικτη αισθηση "βρωμικου" και 3 τονων αφτερσειβ μετα τις 4 καπου στον Κεραμεικό ( δεν το λεω γκαζι ειμαι κυρια :p)
Και πανω απο ολα λατρευεις αυτo το αισθημα ελευθεριας που σου παρεχει ο αγνωστος που περπατα διπλα σου στο δρομο
Στις επαλξεις "συνΑθηναιοι/ες" στις επαλξεις ...