Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

Γαμώ την τύχη μου, γαμώ

Ας υποθέσουμε ότι αποφάσισες μια μέρα να "εξερευνήσεις" περισσότερο την πόλη σου για κάποιο ανεξιχνίαστο λόγο ή απλά για να ανοίξεις το μαύρο χάρτη κουτάκι κουτάκι όπως συνηθίζεις με τo αγαπημένο σου pc game. Το αναμενόμενο θα ήταν να συναντήσεις 1000 αλλοδαπούς μέσα στο λεωφορείο , 2000 άτομα περισσότερο απ το κανονικό ηλιοκαμένα κάπου στην Πατησίων , άλλους 3000 ντόπιους και μη στις δημόσιες υπηρεσίες και άλλους 5000 από δω και από κεί τέλος πάντων τότε θα μπορούσε άνετα η ιστορία σου να μετονομαστεί σε "Η Βαλκυρία και 100000 μαύροι, άσπροι,κίτρινοι κτλ" αλλά που να ταιριάξεις εσύ με τα συνηθισμένα ... Χωρίς να αποφασίσεις τίποτα λοιπόν ξεκινάς από το σπίτι σου κατηφής και ελαφρώς πονεμένη (αν περπατάς ένα σωρό ώρες μην περιμένεις μετά να μη σε πονάνε τα πόδια σου ) για διπλανό συγγενικό σπίτι ...
Πολυκατοικία νούμερο 1 : Τι βλέπουμε τα ματάκια μου πάλι; Γύρω στους 50 έγχρωμους στην είσοδο καλύπτουν με τα σώματα τους κάποιον ή κάτι που βρίσκετε στο πάτωμα και πίσω τους αναδύεται μια ανάμεικτη και εξαιρετικά αποκρουστική μυρωδιά οινοπνεύματος/μπεταντιν/ιωδίου και δεν ξέρω και εγώ ποιού άλλου αντισηπτικού ... Και δεν μπορώ  τις μυρωδιές σου είπα ; Το κεφάλι μου με πονάει σε κλάσματα δευτερολέπτου , όσο και να προσπαθώ να το αποφύγω κούτσα-κούτσα ... Το πονεμένο πόδι μου γαμώ ...

Πολυκατοικία νούμερο 2 : (Ακριβώς δίπλα στην προηγούμενη αν έχεις τύχει διάβαινε και ριζικό περπάτει ) Ξανθιές δίμετρες παρουσίες με μια ελαφριά στρώση στόκου στη μούρη και ένα ελαφρώς εκρού του νεκρού βαμμένο από πάνω ... Και να είχε πετύχει το χρώμα να πω αλλά δεν πέτυχε .... Βρε τι κάνουν αυτές εδώ , δεν είναι εδώ η πιάτσα ... Πάλι μετακινήθηκαν και έχασα επεισόδια;; Και ξαφνικά γνωστός κύριος της γειτονιάς βγαίνει στην είσοδο και τις υποδέχεται περι χαρής μέχρι να σε δει να περνάς δίπλα και να κοκαλώσει το χαμόγελο στο πρόσωπό του ... Και εσύ το θράσος : 
"Κύριε Αντρέα ( τυχαίο το όνομα ) τι μου κάνετε καλά ; " Και πάλι κούτσα κούτσα προχωράς παρακάτω και φτάνεις επιτέλους στον προορισμό σου που αν δεν είχες περάσει απ τη Σκύλα και την Χαρυβδη θα είχες φτάσει σε δύο ολόκληρα λεπτά.... Τακτοποιείς το θεάρεστο έργο για το οποίο ξεκίνησες και ετοιμάζεσαι να φύγεις με την ελπίδα ότι θα φτάσεις ήσυχα και ήρεμα στο σπίτι φίλη σου ( ταυτόχρονα κάποιος κάπου πάνω από το σύννεφα είχε πεθάνει στα γέλια ) 
Πολυκατοικία νούμερο 3 : Αυτοκίνητο παρκαρισμένο απ έξω άλλου γνωστού της περιοχής ( αυτή η δικτύωσή μου θα με φάει το μυρίζομαι ) Το παράθυρο απ το πίσω τζάμι σπασμένο ... Κι αρχίζεις τα τηλέφωνα να του το πεις του ανθρώπου ότι τον κλέψανε. Και σου λέει περίμενε ένα λεπτό να κατέβω και μετά παρατηρείς δύο επιβλητικούς τύπους να σε πλησιάζουν .... Μη μου πείτε , μη μου πείτε ότι εμφανίστηκα λάθος ώρα ... από που να φύγω πάλι το ανάπηρο .... την τρέλα μου και στο τσακ κατεβαίνει ο πανικόβλητος ιδιοκτήτης ένω  αυτοί εξαφανίζονται με σχεδόν διακτινισμό ...
Φφφφφ και φτάνεις στη στάση .... 
Περαστικός νο1 : Γνωστός τρελός της περιοχής που διασχίζει την Πατησίων σαν να είναι καρόδρομος ... Πέφτει πάνω σου ... διατηρείς την ψυχραιμία σου με κόπο
Περαστικός νο 2 : Αγνώστου ταυτότητας και φύλου κινούμενο αντικείμενο με ρόζ καλσόν και γόβα... Πέφτει πάνω σου ... Δεν θα ταραχθώ όχι ...
Περαστικός νό 3 : Τυφλός με μπαστουνάκι ... και το μπαστούνι χτυπάει στο πόδι σου το πονεμένο χωρίς να πάρεις είδηση ... Εντάξει τουλάχιστον αυτός δεν φταίει  ....


Μη μου την τύχη τάρα τε ...