My myself and I με δύο ποτήρια πράσινο τσάι ...

Σου είπα!!!! Όταν βγαίνεις έξω, να διασκεδάσεις, να χαλαρώσεις, να πιεις ένα καφέ μέχρι και να πετάξεις τα σκουπίδια να είσαι διακριτικός ... Κι όταν λέω να είσαι διακριτικός εννοώ να  κάνεις ότι είναι δυνατόν να μη σε κοιτάνε όλοι ,  να μου πεις πως να πάρουν τα βλέμματα από πάνω σου είσαι και μια προσωπικότητα όσο να ναι , αμφιβόλου ποιότητας, αλλά είσαι. Τουλάχιστον προσπάθησε το  γιατί έχεις ξεφύγει απ τα όρια τόσα χρόνια σε ξέρω. «Συμβιώνουμε» .  Αλλά σου μιλάω ειλικρινά έχω αρχίσει να σε βαριέμαι ... Η φασαρία που σε ακολουθεί ήταν γοητευτική στα πρώτα της βήματα , όμως όταν άρχισε να τρέχει δεν μπορούσες να τη σταματήσεις και αν και το παίρνεις χαλαρά ή έτσι δείχνεις και εσένα θα σε ενοχλήσει σύντομα όπως και να χει.
Λατρεύω εκείνες τις λιτές φυσιογνωμίες τύπου λαμπατέρ . Εκείνες που κάθονται σε μια γωνία και δηλώνουν την παρουσία τους με το βλέμμα άντε και ένα νεύμα ή δύο , εκείνες που με μια πρόχειρη καλωδίωση και με μια λάμπα οικονομίας θα φώτιζαν άνετα το τετράγωνο χωρίς να δημιουργούνται παρατράγουδα. Εσύ γιατί δεν είσαι έτσι ; Και μη μου πεις δεν μπορείς ... Tο ξέρω κουβέντα να γίνεται 
Είναι απαραίτητο να σου δίνουν σημασία για σκέψου ;Οχι δεν είναι απλά τρέφεις τον εγωισμό και τη ματαιοδοξία σου με δύο κούπες ζεστό τσάι ... Ποτίζεις τον εαυτό σου με μια ισχυροποιημένη αυτοπεποίθηση σε σφηνάκια και βγαίνεις απ το σπίτι ...
Που πας δεν ξέρεις , και δεν θα μάθεις ... λεπτομέρειες σκέφτεσαι και κλειδώνεις την πόρτα ... Η πόρτα που τόσο σκόπιμα αγνοείς και τόσο φανατικά υπερασπίζεσαι είναι εκείνη που σε κάνει περισσότερο προσιτό σε μένα , εκείνη που σου δίνει τη μάσκα πριν βγεις και στην αφαιρεί όταν μπαίνεις. Μη νομίζεις η μάσκα δεν σε αλλάζει , νομίζεις απλά ότι καλύπτεσαι ... Αυτές οι ψευδαισθήσεις σου πια ... Με κούρασες αδερφάκι ...
Το δρόμο που πηγαίναμε μαζί τον θυμάσαι τότε που κρυβόσουν πίσω μου ;
Ο δρόμος πια δεν υπάρχει είσαι μόνος σε έχω αφήσει ...


Με άφησες και ;;; Και εγώ σε έχω αφήσει από χρόνια... Νομίζεις ότι ακόμα υπάρχω ;; Είσαι αστεία το ξέρεις ; Η φασαρία που περιγράφεις με θρέφει δεν θα σε ρωτήσω ... Δεν επιλέγεις ... Η κατάστασή έχει φύγει απ τα χέρια σου χρόνια ... Καλά να πάθεις ... Ξέρεις γιατί δεν υποτάσσομαι ;
Γιατί δεν είσαι ικανή να βρεις τον τρόπο ...