Ολα ξεκινησαν τη μερα που κατεληξα να παω με γνωστο τρυποκαρυδο για
καφε, ξερεις το αγαπημενο πτηνο που τυχαια εμφανιστηκε αριστερα σου?.. εκεινο με την παραξενη μυτη. Μεταξυ συζητησεων και ταβλολογιας εσκασε η ιδεα του Party για την στρατευση ( να τον δω στην ορκομωσια να γελαω χρονια) κοινου, γνωστου και μη εξαιρεταιου, φιλου..Απο το σημειο εκεινο και μετα τεθηκε σε εφαρμογη το σχεδιο "Κωδικος Φανταρος : Να μη μας παρει χαμπαρι .. " και η κωμωδια της υποθεσης ξεκινησε
Σταδιο 1ο-Επιχειρηση Jumpo: Ενα παρτυ που σεβεται τον εαυτο του απαιτει τον καταλληλο στολισμο και τις πρεπουσες γαλλοφωνες τυμπονοκρουσιες σε ρυθμους "je t' aime melancolie". Το δευτερο σκελος πες οτι το εχουμε σε υπερθετικο βαθμο , μας ελειπε μονο η σερπαντινα που θα καλυπτε το πρωτο ... Η αποφαση ηταν κοινη "Πρεπει να παμε στο Jumpo χωρις να μας παρει χαμπαρι" "Και να παρω οτι ψωνισουμε στο σπιτι μου" Με θυμαμαι να λεω στο Γουντυ .
Με προφασεις τραγικες και τρομερα μελετημενες ( ή κανεις μια δουλεια ή δεν την κανεις αλλωστε" ) η υποφαινομενη εφυγε για δουλεια και ο Γουντυ για ... ( ο ντοναλτ ειχε τη νταιζη ο μικυ τη μινυ ο μπαγκς μπανυ τη λολα ... μονο ο Γουντυ δεν ειχε ταιρι για να μου χαλασει την αφηγηση και ειναι και περιοδος αναπαραγωγης ) τελοσπαντων για το ταιρι του...
100 σερπαντινες και 500 κονφετι αργοτερα ... τα πολεμοφοδια εχουν αγοραστει ... και η ολη διαδικασια ειχε παρει το δρομο της μεταξυ πλαστικων μαχαιροπηρουνων, σφυριου με ηχο "ντοινγκ" καικαπελακιων με το μικυ μαους στα φορτε του .
Η επιστροφη στο αρχηγειο αντικατασκοπειας που θα αποθηκευτει ο εξοπλισμος και θα συντονιστουν ολες οι παρακατω λεπτομερειες , γιατι βλεπετε στο χωρο του εγκληματος κυκλοφορουσε ελευθερο το ανυποψιαστο θυμα , ακολουθησε την ταχυτητα του φωτος ...
Οσο με σκεφτομαι με petit σακουλες Jumpo στο χερι να διασχιζω με πυραυλακατο την αγαπημενη κατα τα αλλα Πατησιων avenue, μου ερχεται να γελασω για 653η φορα...
Σταδιο 2ο-Επιχειρηση Super Market : Ο στολισμος ειχε καλυφθει οπως και η μουσικη υποκρουση .. το μονο που ελειπε ηταν οι προμηθειες φαγητου και ποτου , καπου εδω να επισημανω οτι δεν επιτρεπεται η καταναλωση τους στους χωρους του μετρο ... συγκινηθηκες τωρα μη μου πεις.
Η οργανωση προεβλεπε την προσγειωση του Γουντυ στο χωρο εργασιας μου την προηγουμενη του εγκληματος για να αγορασουμε τα απαραιτητα -ακια ( λουκανοπιτακια, τυροπιτακια, πιτσακια), μονο που η σχιζοειδης συμπεριφορα του θυματος δεν ειχε προβλεφθει καταλληλα."Θα ρθω και εγω να βγαλουμε λεφτα " απαντησε ο φανταρος του μελλοντος στην δικαιολογια του Γουντυ οτι παει στη τραπεζα, καπως ετσι ο ανεφοδιασμος αναβληθηκε για ανημερα του εγκληματος ( Του Αη Γιαννη ανημερα που λεμε) .Αυτος ο ανθρωπος μπορει να χαρακτηριστει ειδικος στο να σου χαλαει τα σχεδια μονο που αυτη τη φορα το ειχαμε οργανωσει πολυ καλα για να αποτυχει περα απο τις δυσοιωνες προβλεψεις της ουρας του Γουντυ.
Σταδιο 3ο-Doomsday : 9πμ... Η ιστορια ξεκινησε νωρις νωρις , βλεπεις ο στρατος δεν θελει στις ταξεις του νεες Πολυδουρη και επιβαλλει ακτινογραφιες θωρακος ... Ο κοντοκουρεμενος κυριος amestramgram ξεκινησε για αθανατο ελληνικο νοσοκομειο και προς αναζητηση σεντονιων και πετσετων παραλλαγης ... Ταυτοχρονα ο Γουντυ ειχε ανοιξει τα ματια του και αρχιζε να καθαριζει τη φωλια του ( Για οποιον αναρωτιεται εγω ειχα παει για καφε με το Μορφεα )
1μμ ... Τα υπεροχα γαλαζοπρασινα ( που λεει ο λογος) ματια μου ανοιξαν και κατευθυνθηκα προς την περιβοητη φωλια/τοπο του εγκληματος, οι προμηθειες αγοραστηκαν και η σκηνη μεταφερθηκε παραπλευρως του Hondos center ( εδω η καμερα κανει κοντινο στο Hondos και μετα στην πορτα του σπιτιου μου ) .Το ποσα τυροπιτοειδη ψηθηκαν τις επομενες ωρες ενας θεος το ξερει, ενω οι προσπαθειες για επικοινωνια με το
ν αδερφο του θυματος επεφταν στο κενο...5μμ Στο πρωτο χτυπημα ... σβηνω τα φωτα και κινουμαι προς το θυροτηλεφωνο
Στο δευτερο χτυπημα ο Γουντυ ειναι στη πορτα
Στο τριτο χτυπημα Η πορτα ανοιγει... Δημητρουλα εσυ? Commando Μου στειλαν? και εχω φυγει ....
Μετα το ευχαριστο μουσικο διαλλειμα εξηγουμαι ... Η σχεση του Γουντυ καταφθανει και το χτυπημα του κουδουνιου ( ελπιζω οχι με τη μυτη :P ) μας προειδοποιει. Ανοιγω την κεντρικη εισοδο και κατευθυνομαι στην κουζινα εχοντας πει στο Γουντυ να ανοιξει ... Το κουδουνι του σπιτιου μου χτυπα και η διπλανη κυρια με την περιορισμενη αντιληψη αναρωτιεται αν ειναι η Δημητρουλα ... ( Οταν μια μερα θα με φωναξει παντελη δεν θα απορησω ), ενω το ετερον ημισυ του γουντυ αφου εχει αποφανθει για την ζεστη κανει τον ανηξερο στη σκαλα .. Λιγο αργοτερα ολα εχουν διορθωθει και ολοι βρισκονται στις θεσεις τους
6μμ Η πορεια του εργου προεβλεπε να πεθανω μεταξυ εκτης και εβδομης απογευματινης και να ζητησω αοεγνωσμενα βοηθεια απο την ελπιδα του ελληνικου στρατου. :P . Κληση νουμερο 1 απαντηση καμμια , κληση νουμερο 2 απαντηση καμμια , κληση νουμερο 25 απαντηση καμμια , μηνυμα νουμερο 1 : "Που σαι ρε σηκωσε το... Ειναι αναγκη" απαντηση καμμια , κληση νουμερο 26
( επιτελους ) ."Ελα ρε κοιμασαι ...? "
" Ναι ρε δυο ωρες κοιμηθηκα το βραδυ"
" Να σου πω επειδη δεν ειμαι καλα ποναω ... και δεν εχω παυσιπονο ..."
" Που πονας? "
" Στην κοιλια δεν ξερω ακριβως... Μπορεις να μου φερεις κανενα παυσιπονο ...Επαιρνα και την αλλη την μ... και δεν το σηκωνει θα πεθανω καμμια μερα και δεν θα το παρει χαμπαρι"
"Θα κοιταξω αν εχει εδω αλλιως θα παρω απο περιπτερο και θα ρθω"
Το τηλεφωνο κλεινει ... ο Γουντυ και το ταιρι του φευγουν απ το σπιτι μου και το θυμα απο το χωρο του εγκληματος ...
5 λεπτα και ενα ελικοπτερο μετα ...Ντριννννννννννννννννν.
"Ηρθα τι επαθες ρε? "
"Ποναω ... εφερες ντεπον? "
"Εφερα και παναντολ μηπως να πιεις αυτο αν πονας πολυ? "
" Οχι ρε με πειραζει στο στομαχι" ( Ειπαμε να πιω ενα ντεπον για χαρη της ημερας μη παθω και τιποτα στην πραγματικοτητα" )
Μετα το ντεπον που αναγκαστηκα να πιω ...
"Αν δεις και δε σε πιανεις να παρεις και δευτερο να το κανεις χιλιαρι"
" Κι αν με πειραξε ?"
" τι θα σε πειραξει μωρε? "
Με τουτα ( :p) και με εκεινα απεφυγα να πιω αλλα 40 χαπια που θα με ποτιζε και σταδιακα αρχιζα να συνερχομαι αφου ειχα ειδοποιηθει μεσω κινητης τηλεφωνιας οτι ειχαν ετοιμαστει τα παντα στη φωλια του Γουντυ ...
"Ρε πεινασα τρωμε καμμια κρεπα? "
" Α ναι ηθελα"
" Ωραια παμε στην Πλατεια Κολιατσου που εχει μια ωραια κρεπερι "
" Ενταξει"
Εβαλα το κοκκινο φουστανι εκεινο που με κανει να μοιαζω πυρκαγια και φυγαμε...Λιγο πριν το σπιτι ...
¨Να σου πω παμε σπιτι να παραγγειλουμε γιατι δεν μπορω να κατσω πολυ ωρα ορθια "
"Οκ"
Το ασανσερ φτανει στον τριτο οροφο , τα κλειδια βγαινουν απο την τσεπη του θυματος και η πορτα του σπιτιου ανοιγει ... Εχω φροντισει ηδη να ακολουθω σε αποσταση ουτε κομφετι θελω στο κεφαλι μου ... ουτε οτι αλλο μου πεταξει μολις καταλαβει τι εγινε !
Παγωνει ....
"Εγω το μανουρι δεν το ειχα βαλει εκει "
"Ρε μηπως το εβαλες και το ξεχασες? "
" Οχι εγω το μανουρι δεν το εβαλα στα ανακυκλωσιμα και ουτε το Media player αφησα να παιζει" ( ακολουθησε μια σειρα τραγουδιων της Mylene farmer που δεν καταλαβα καθολου)
" Εισαι σιγουρος? "
" Ουτε την πορτα την εκλεισα ... ειρηνηηηηηηηηηηηηηη " ( ενω η εξωπορτα του σπιτιου ειναι ακομα ανοιχτη )
Δευτερολεπτα αργοτερα ανοιγει την συρομενη πορτα ... Το φως αναβει, κονφετι εκτοξευονται στον αερα , και ο Γουντυ φωναζει εκπληξη
"Οπως καταλαβαινεις δεν πονουσα ποτε "
...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Άφησε μου τη γνώμη σου
( Το Λακωνίζειν εστι φιλοσοφείν με εξαίρεση εμένα )