Το θεώρημα του αντίστροφου καταλύτη ...

Καταλύτης ουσία που επιταχύνει μια χημική αντίδραση, χωρίς η ίδια να μεταβάλλεται ή να εμφανίζεται στο τελικό προϊόν. Θα έλεγε κανείς ότι είναι απαραίτητος και η επέμβασή του κυρίως ωφελεί παρά εμποδίζει. 

Έχεις σκεφτεί πότε ότι υπάρχουν στιγμές στη ζωή μας που χρειάζεται ένα slow motion, μια καθυστέρηση , μια "ηρεμία" ; Στιγμές που η ένταση, ο πανικός, ο πόνος, ο φόβος, η θλίψη,  η κούραση ή το άγχος επικρατούν και το μόνο που δεν χρειάζεσαι είναι κάποιος ή κάτι να τα επι-δεινώνει ; Φρικτές στρεσογόνες περιστάσεις που επιβάλλουν μια μαγική εξισορρόπηση . Κάπου εκεί μια "αόρατη" δύναμη διαχέει την ηρεμία , αποφορτίζει και καλμάρει. Δεν ξέρω αν συγκεντρώνει η ίδια τα αρνητικά vibes ή αν ο προορισμός της είναι να μεσολαβεί και να συμβιβάζει με τρόπο ανεπαίσθητο μα εξαιρετικά αποτελεσματικό , αυτό που γνωρίζω με βεβαιότητα είναι πως "χαρίζει" με μηδενικό όφελος και είναι σίγουρα προτιμότερη από ένα τυχαίο καταλύτη. Είναι η αύρα ελπίδας και αισιοδοξίας που πνέει χωρίς να το περιμένεις και που δύσκολα μπορείς να αντιληφθείς την πηγή της . Εκείνη η γλυκιά μελωδία που απαλύνει πόνους γαληνεύει ψυχές και θρέφει προσδοκίες και στόχους.

Θεώρημα του αντίστροφου καταλύτη :Άνθρωπος και σπανιότερα κατάσταση ή αντικείμενο που έχει την ικανότητα να εξομαλύνει σχέσεις και περιστάσεις  χωρίς επιτήδευση και χωρίς απώτερους στόχους . Άνθρωπος και σπανιότερα κατάσταση ή αντικείμενο που έχει την ικανότητα να επι-βραδύνει και κάποιες φορές να αποσοβεί κινδύνους και την εξέλιξη τους.



Όλη μου τη ζωή υπήρξα καταλύτης.
Γνήσιο αντίστροφο γνωρίζω μόνο ένα ( μία για την ακρίβεια), αυτή στην οποία και αφιερώνω αυτό το κείμενο γνωρίζοντας ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να το διαβάσει