Ονειροπόλος

"Είσαι τρελός και άγιος είσαι ονειροπόλος ... " λέει ενα προσφιλές μου τραγουδάκι ... Ένα τραγούδι που την τελευταία εβδομάδα το έχω χιλιο-ακούσει .. Και ξέρεις με τι το έχω συνδυάσει ? Με κάτι ενδεχομένως πλήρως αντιφατικό και παράταιρο .. με την σκληρότητα ...με την κοφτή και απόλυτη συμπεριφορά απέναντι στους ανθρώπους ... 
Κι αναρωτιέμαι μπορεί ο πραγματικά ονειροπόλος να είναι και σκληρός ?
Μεγάλη κουβέντα να μου πεις και σε ενα Blog που το αμέσως προηγούμενο θέμα του είχε να κάνει με level up και games ... Χα .. Συμβαίνουν και αυτά μέχρι να επιστρέψω στο γνώριμο ύφος μου ... 
Προχωρώντας, συνειδητοποιώ και πάλι οτι κάθε νέος άνθρωπος που γνωρίζουμε είναι μια νέα ολοκαίνουρια εμπειρία με τα καλά του και τα κακά του ... Όταν όμως έρθεις αντιμέτωπος με τη σκληρότητα τι γίνεται? Βαθιά μέσα μου τους θαυμάζω αυτούς τους ανθρώπους ... εκείνους του φαινομενικά αλτρουιστές και ουσιαστικά αδιάφορους ... γιατί? Γιατί οι πιθανότητές τους να ξυπνήσουν το πρωί χωρίς κανένα θέμα είναι απείρως περισσότερες απ των άλλων , αυτών που εγώ θέλω να λέω ονειροπόλους .... Είναι ίσως μια ειδική προστασία του εαυτού τους ένα αδιόρατο άκαμπτο κουκούλι ... Τώρα αν στο τέλος θα βγει πεταλούδα ενδεχομένως και να μη μάθεις ποτέ ...
Και οι άλλοι? Οι ονειροπόλοι? Μια κατηγορία επίπονη και ιδιάζουσα, δυστυχώς ή ευτυχώς χωρίς προστασία ... αλλά καλά να πάθουν το επέλεξαν και θα το υποστούν ... όταν η τύχη τους τους φέρει αντιμέτωπους με τους πρώτους
Αλλά τι σημασία έχει όλα μια μάχη δεν είναι? 

Level up ...

Ας πούμε οτι είσαι gamer, που σοβαρός gamer είσαι εσύ αλλά ας μην το κάνουμε θέμα , και παθαίνεις διάφορα κατά καιρούς κολλήματα με ότι παιχνίδι σου χτυπήσει στο μάτι. Θα ξέρεις προφανώς ότι το α και το ω στα περισσότερα απ αυτά είναι το Level up ...
Ας μιλήσουμε για Level ups ...
Με την αυστηρή και κυριολεκτική έννοια ( που την βρήκα την αυστηρότητα και την κυριολεξία μην απορείς καν ) Level up είναι η διαδικασία κατά την οποία αποκτάς πόντους εμπειρίας μέσα από διάφορες "δοκιμασίες" με σκοπό να γίνεις , λέμε τώρα , καλύτερος/δυνατότερος παίκτης .Παράλληλα όσο τα Level προχωράνε η εξέλιξη γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Τι γίνεται όμως όταν το παιχνίδι μόνο του ή κάποια εξωτερική "ανώτερη" δύναμη αποφασίσει ότι πρέπει να ανέβεις δύο Level χωρίς να έχει έρθει η ώρα ...?
Τοτε οι 4ωρες φράουλες ( 4ωρες ήταν στο farmville 1 ξεκόλλα μιλάμε για μονοήμερες τώρα ;) ) γίνονται σε τρία ολόκληρα δευτερόλεπτα ... η αγελάδα σου χτυπάει την πόρτα και σου δίνει το γάλα της στο χέρι ... ο ουρανός μετατρέπεται σε Λονδίνο για να μην ξεραίνονται τα φυτά σου ... ο diablo κάνει επιτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας ... οι keywardens σου στέλνουν τα κλειδιά με συστημένη επιστολή  ... τα boss με το που σε βλέπουν στρίβουν στη γωνία ... η ενέργειά σου αγγίζει το άπειρο και δεν εξαντλείται ποτέ ... και την ώρα που πίνεις τον χυμό σου ( δεν πίνω καφέδες λέμε ) σου έρχονται με κούριερ τα καλύτερα items άσχετα αν δεν μπορείς να τα σηκώσεις ... 
Και μετά πως να αντιδράσεις ? Απλά μένεις αναυδός και περιμένεις ... Πφφφ ας τα ανέβω τα γα..μενα τα level να τελειώνουμε να δω τι θα καταλάβεις :P Κι αποφασίζεις να στολίσεις τιμής ένεκεν 2 δέντρα φέτος , απορείς για το απεριγραπτο 58964 που είναι λέει το Maximum του προστίμου για υποκλοπή στους κινηματογράφους ( ουτε καν 59000 ) , αρχίζεις να απαντάς στο όνομα "Ζημιά" που σου απέδωσε ο "συμπαθητικός"(?) κατά τα άλλα μεγαλωμένος στο Μπουρνάζι πελάτης και παίζεις το ρόλο ήπιου ψυχοφαρμάκου στα θέματα των φίλων σου ...
Γιατί όλα αυτά??????
Γιατί πενήντα και πενήντα , εκατό. Και πενήντα? Εκατόν πενήντα .... Τόσο απλά ...

Ώρα να πας να κοιμηθείς ...

Άλλη μια ώρα η 3000η μπόρα ... και ξημερώνει κι ακόμα ψάχνομαι ... Σκέφτομαι σοβαρά εκείνο το ευγενές restart που σε προστατεύει από μια "βίαιη" εκκίνηση και κυρίως από ένα βίαιο τερματισμό , όχι ότι είμαι εγώ για τέτοια ... χα ούτε κατά διάνοια τέτοια ποσότητα δύναμης ...
Τι έχεις και που ταξιδεύεις πάλι? Ώρα να πας να κοιμηθείς ...
Και μετά αρχίζουν οι αλλεπάλληλες αναλύσεις που με κουράζουν και με εξουθενώνουν μέχρι να με σκοτώσει το επόμενο boss πριν προλάβω καν να ανέβω Level ... και οι παραλληλισμοί  στα πλάισια της γενικότερης ασυναρτησιας που με περιβάλλει εμφανίζονται και εξαφανίζονται πιο συχνα απ τους "προβληματικούς" στο Haven ... 
Τι έχεις και που ταξιδεύεις πάλι? ώρα να πας να κοιμηθείς ....
Και προφανως παντα συνεχιζω να πιστευω στη δυναμη της αυτογραφομενης αηδιας σαν ηπιο ψυχοκατασταλτικο μέσο ... Η Ελπίδα εκείνη η ανόητη κυρία που εσπασε τα νευρα της Πανδώρας για να βγεί απ το κουτι ( απορω αν τελικα βγήκε ) , δεν ελπίζω οτι θα αυτοκτονησει για χαρη μου ... Θα συνεχιζει απλα να με κουραζει για χρονια μεχρι να τη σκοτωσω με τα ιδια μου τα χερια ... Αντε γιατι εχουμε και νευρα εκ φυσεως ...
Τι εχεις και που ταξιδεύεις πάλι? Ωρα να πας να κοιμηθεις ...
Η τρελα μενει τρελα και με χορευει ανελεητα σε ρυθμους ανδαλουσιανου φλαμενγκο ... Α δε σου ειπα εξελιχθηκα στα θεαματα ... ηταν το μονο που μου ελειπε , μέχρι να επιστρεψω παλι στο στενο μαρκαρισμα του εαυτου μου .
Τι εχεις και που ταξιδευεις παλι? Ώρα να πας να κοιμηθεις ...
Παραλληλα την ωρα που εγω μεταπηδω σταδιακα απ τη Γλωσσα της πρωτης Δημοτικου στο Σκέφτομαι και Γραφω ... διπλα μου το συμπαν καιγεται ακομα περισσοτερο ... Και καλουμε να απολογηθω για το χιουμορ  μου  "καλα μπορω να την παρω τηλεφωνο ( μια ασχετη γιατρο ) και να της πω οτι δεν ειστε οικογενειακως στους ΑΑ απλα εκανα πλακα " Λυπηθειτε με ...
Τι εχεις και δεν μας πιστευεις παλι ?? Ωρα να πας να κοιμηθεις ...

Επαναπροσδιορισμός και ενδοσκόπηση

Όπως και να χει summer is coming ( και winter ) !

Γιατί μικρή μου μωβ βεντάλια , γιατί μικρή και τριανταφυλλένια γιατί κορίτσι μου γλυκό σε πιάνει η υστερία η ατελείωτη και θες να τα πας όλα σε fast forward? Να σηκωθείς , να ξανακάτσεις , να τρέξεις , να σταματήσεις , να γελάσεις , να μην κλάψεις ( του εγωισμού το ανάγνωσμα) και να αναλογιστείς στα 25 σου τη μαλακία που θα σε δέρνει στα 30 . Γιατί για να έχει φύγει αποκλείεται! Κι όλος αυτός ο συγγραφικός παροξυσμός και η υστερική σουρεαλιστική κίνηση σε πιάνει μεταξύ μυζήθρας τριμμένης γαλοπούλας και μουστάρδας dizon. Εκεί που ο κατά κόσμον Normal άνθρωπος σκέφτεται τι θα φάει το μεσημέρι ή τι θα κάνει το απόγευμα εσένα "περνάει" μπροστά σου η Καίτη Γαρμπή με eurovision outfit να "ανάβει φωτιές" κυνηγώντας την Adariel ( και να φανταστείς εγώ έχω cold sorceress :|  ).
Ξαφνικά διακόπτει την έμπνευσή σου και τον απόλυτο ειρμό των σκέψεων που κυλάνε νωχελικά σαν το νεράκι της λιμνούλας ο Ομάρ Σαρίφ Μουράτ ντε Άλι που βιάζεται να πουλήσει στο θησείο αναπτήρες/ανεμιστηράκια/ομπρέλες/Mini ραπτομηχανές/ιπτάμενα αεροπλανάκια ( που δεν θα μου πέσει μια μέρα ένα στο κεφάλι ; Θα πάρει ο διάολος όλες τις περσικές μπουχάρες) /λουλούδια και διάφορες άλλες αηδίες :
" Πιο γκρήγορα κυρία "
" Ποια είπες κυρία ρε? "
Και μετά επιστρέφεις στην ονειροπόληση και αναλογίζεσαι τις χτεσινές συζητήσεις περί διακοπών:
" Να πάμε διακοπές φέτος όλοι μαζί θα έχει πλάκα "
" Αααα εγώ με την Εύη δεν πάω, είναι ενοχλητική  " 
" Έλα μωρέ. Γιατί? Τι κάνει? "
" Όταν ξυπνάει το χάραμα ανοίγει όλα τα σακουλάκια "
" Τι ανοίγει το χάραμα? "
" Τα σακουλάκια "
" Μάλιστα " 
Σε δεύτερο ρόλο η κυρα-Παναγιώτα η μαυροφορούσα σε ονειρική διαδρομή Τήνος- Μύκονος - Αίγινα και πάλι πίσω , με πλοίο γραμμής με κυβερνήτη τον Sam Wintcester . ( που να χτυπήσει σε παγόβουνο επιτέλους να ησυχάσουμε απ τη φάτσα του ) Δε σου είπα να μην επηρεαστείς απ τη γιαγιά που ανέβαινε σούρνωντας? Εκεί εσύ ... Ζήσε τώρα με guest ονειρικές εμφανίσεις ...
Πλάνο τρίτο ( ότι κάπου είχε πρώτο και δεύτερο? ) Flocafe
" Πρέπει να πάρω καλοκαιρινά ρούχα ... "
" Τι θες να πάρεις πάλι? "
" Θέλω ένα μαγιό και εκείνο το μακρύ ... το ... ριχτάρι "
" Για τι καναπέ το θες? Για τριθέσιο ή για διθέσιο? "
Και συνειδητοποιείς για άλλη μια φορά ότι τους φίλους σου εκτός από τα τυρογαριδάκια θα τους έβρισκες άνετα να κάνουν νούμερα σε τσίρκο .
Δε σε μπορώ , δε σε μπορώ , δε σε αντέχω ... Τα αποτριχωτικά γάντια μας έλειπαν και τα kings and queens . Έμαθαν όλοι , έμαθαν κι αυτοί που η ψυχολογική τους ισορροπία δεν τους επέτρεπε να τηλεφωνήσουν σε πιτσαρία ...Μην παραληρήρεις πουλάκι ξένο , ξενιτεμένο 
Διατήρησε την όποια υπομονή σου έμεινε και ξύπνησε την άλλη μέρα ψιλό-άρρωστη. Κλασική εσύ που θα πας να αρρωστησεις όταν θα βγαίνεις σε άδεια ... Γιατί?? Γιατί εκείνο το μαύρο σύννεφο που βρέχει μόνο πάνω απ το Στρουμφοχωρίο , μερικές φορές βρέχει μόνο πάνω απ το κεφάλι σου ...



Και το παραλήρημα συνεχίζεται ...

Reunion

Και μετά σου λέει επανασύνδεση η να πω καλύτερα επαναφορά σε παλιές συνήθειες , όχι δεν είναι πισωγύρισμα είναι μια επανέκδοση παλιάς αγαπημένης και μη προσπάθειας για «έξοδο» και χαλάρωση , αλλά προσαρμοσμένη σε νέα μέτρα και νέα σταθμά … σε νέες δόσεις ανεκμετάλλευτης «αδρεναλίνης» … χα τι εστί αδρεναλίνη είναι ένα άλλο θέμα πιο μεγάλο και πιο της τρελής φιλοσοφίας… Never matter ποιος θα ήθελε να ξέρει και ποιος όχι …Όπως και να χει η αποδιοργάνωση παραμένει ίδια όπως και πριν και το τρελό χτύπημα στο πίσω μέρος του μυαλού από καθόλα ανεξήγητες και συχνά ασύνδετες ιδέες και έννοιες  διατηρεί πρωταγωνιστικό ρόλο στην ήδη διαταραγμένη προσωπικότητα … Μέχρι το σημείο η κρισαρα να σε χτυπήσει κατακέφαλα ακριβώς την στιγμή που περνάς τα Παλαιοφαρσαλα στο απεχθές τρένο… Και το μυαλό σου να κατακλύζει η ταινία ζωής του μελλοθάνατου στα φτερά μια πεταλούδας … Γιατί? Γιατί τι τελευταίες μέρες σε έχει πιάσει μανία να αναρωτιέσαι  α δεν είχες κάνει την τάδε κίνηση πως θα είχε εξελιχτεί το μέλλον σου … Και μετά το BUTTERFLY EFFECT και μαζί και ο αστον κουτσερ κάνουν παρέλαση μπροστά σου..( τώρα που τον έχασε η μουρ λες να έχω ελπίδες? Χα ) Και το τρένο αλλάζει μηχανή ακριβώς τη στιγμή που αλλάζεις δέρμα σαν το φίδι αποδυναμώνεσαι μέχρι, σε χρόνο ρεκόρ να επανέρθεις … Κι αναρωτιέσαι , κι αναρωτιέσαι κι αναρωτιέσαι … Τι παιχνίδια σου παίζουν εκείνες οι τρεις κυρίες που κόβουν και ράβουν τη ζωή σου αν και εφόσον ασχολούνται  μαζί σου … Ξαφνικά και καθόλου αναπάντεχα αν αναρωτηθείς με βάση την απόλυτη ιδιορρυθμία που σε δέρνει κάνεις focus στα παπούτσια ενός φίλου σου που υποθέτεις ότι θα είναι πεταμενα εδώ και εκεί στο σπιτι-κουραγιο που επιστρεφεις …Αν πριν εκεινα τα χρονια δεν ειχες κανει εκεινο το κλικ, αν ειχες αφαιρεθει , αν το είχες ξεχασει που θα ησουν σήμερα???? Και πως? Χα το πώς δεν αξιζει να το σκέφτεσαι δώσε βάση στα παπούτσια … Μεχρι να σου τραβήξει την προσοχη το περιβαλλον ποιο περιβαλλον? Εκεινο των παιδικων σου χρόνων που χανεται καπου πίσω απ τα δεντρα στην πορεια σου … Και η συγγραφη σου , η οποια φτηνη αηδια παραγεις διακοπτεται από το ελαφρυ μουρμουρητο πίσω απ την πλατη σου .. « Πρεπει να παρουμε την μπλε γραμμη? Απ το Σύνταγμα?» Και υστερα πισω τον Φεβρουαριο του 8 που εκανες εκεινο το μοιραιο λαθος … Το λαθος η το σωστα δεν ηξερες να το ορισεις και δεν θα μαθαινες ποτε … Ενώ καποιος γελαει μαζι σου … Μαζευεις αδεξια τα πανια που πολύ θα ηθελες να κινουν το πλοιο και χανεσαι ξανα στην ανυπαρξια


ΥΓ . Μηπως όλα αυτά είναι ένα Σενάριο ?

D r A m A

Drama , tragedy ή όπως αλλιώς σε εμπνέει είναι αυτό που λέμε φαύλος κύκλος. Μια κατάσταση που περιστρέφεται επικίνδυνα γύρω σου και ακολουθείται από περισσότερο τραγικά παρά κωμικά περιστατικά , ώσπου να πάψεις να απορείς τι θα σου τύχει ακόμα ...

Εκεί που η ζωή σου περπατά ανέμελη στο πεζοδρόμιο δέκα βήματα μπροστά και εσύ είκοσι πίσω, ξεκινάς το sprint για να την φτάσεις. Μόνο  που εσύ δεν είσαι Bolt ούτε άκυρη εκκίνηση θα κάνεις και φυσικά ούτε το διακοσάρι σε 19,40.

• Σε μια στιγμή, σε ένα παιχνίδισμα του χρόνου βρίσκεσαι με το κεφάλι "μέσα" στο ψυγείο, μη φανταστείς καμία δίφυλλη ντουλάπα μιλάμε για ψυγείο λίγο μεγαλύτερο απ το ερμάριο της κουζίνας, να ψάχνεις τα καρότα. Κι όσο να πεις δεν είσαι ο ψυχραιμότερος άνθρωπος του κόσμου, ο ήχος του τηλεφώνου ενώ ακόμα ο Κουστώ δεν έχει τελειώσει το έργο του σου προκαλεί μια υστερία . Αλλά την έχεις την λύση δε σε φοβάμαι. Με το ένα χέρι η αναζήτηση συνεχίζεται και με το άλλο πιάνεις τον ασύρματο απ τον πάγκο. Στην άλλη άκρη η μαμά-κουράγιο που να για να αποφύγει να πληρώσει τον ΟΤΕ θα σου έστελνε άνετα ταχυδρομική δεκαοχτούρα.
  - Ελα, πέθανε ο ...
  -Μεγάλη επιτυχία , την ώρα που ανασύρεις τα καρότα

• Και μετά in a blink of an eye σε πιάνει το φανάρι στην Αθηνάς. Εκεί που χαζεύεις τους Πακιστανούς στο πεζοδρόμιο , συνοδηγός είσαι άλλωστε τι σε νοιάζει βλέπεις να ρχεται προς το μέρος σου ορδή λευκοντυμένων με τύμπανα , κορδέλες στα μαλλιά και το βάψιμο αλλά Ραμπο ( ξέρεις αυτό της "μάχης " ) , και πίσω η σκληρά εργαζόμενη ( νομίζω ήταν μπουγάτσα αυτό που έτρωγαν , μπορεί και κουρού θα σε γελάσω ) δημοτική αστυνομία ...
  - Τι πορεία είναι αυτή , απευθύνεσαι στην οδηγό μιας και δεν έχεις ιδέα, με Ινδιάνοι μου μοιάζουν
  - Τι Ινδιάνοι κοπέλα μου , δε βλέπεις στην τρίχα είναι κοίτα χτενίσματα ... δωδεκαθεϊστές είναι
  - Αχ με συγχωρείς. Την τελευταία φορά που μιλούσα με το Μεγάλο Φτερό δεν είδα αν είχε πάει κομμωτήριο
  Όταν πέρασε και ο τελευταίος βεβαιώθηκες τελικά. Και ο Απόλλωνας φορούσε Prada

Τελικά ακόμα απορείς για το αλλόκοτο του ονειρικού σου βίου μετά απ αυτή την καθημερινότητα? Και γιατί βρέθηκες ξαφνικά στην Κόρινθο να σκοτώνεις τα παιδιά του Ιάσονα?? Στην έχω την απάντηση ... Γιατί καλύτερα διωγμένη μάγισσα της Κολχίδας παρά μια ηλικιωμένη Φραγκογιαννού ...

                             Don't call my name Evripidis

Εγω χρυσόσκονη πουλούσα [ REMAKE ]

Εκεί που αποφασίζεις ότι όλα πάνε καλά , γιατί προφανώς δεν είναι στο χέρι τους να μην πήγαιναν, εκεί που είσαι βαθιά πεπεισμένος και σίγουρος ότι έχεις τον έλεγχο της απύθμενου βάθους τρέλας σου , κλονίζεσαι! Γιατί? Γιατί το χει η μοίρα σου πουλάκι ...
Άγγελος εξάγγελος μας ήρθε από μακριά γερμένος πάνω σε ένα δεκανίκι , αγοράσε κομμάτια σου ( και σου είπα να μην πουλάς σε εκπτώσεις ) μέχρι να αρπάξεις το σάκραμ και να κόψεις το Γόρδιο δεσμό ( ότι ξέρεις για το Μέγα Αλέξανδρο είναι ψέμα η Ζήνα τα έκανε όλα ). 
Και μετά ήρθαν οι μέλισσες ... Σε μετέφεραν ως δια μαγείας στην Καβάλα , έπαιξες παιχνίδια , χάζεψες το φεγγάρι (  quelle decadence ) , συμμετείχες σε ότι να ναι τηλεδιασκέψεις , παρακολούθησες τη φίλη σου να σέρνει μαζί της ένα έλατο ( εξέλιξη του ... σέρνει καράβι ) και πέρασες για άντρα τη Lady Gaga.. 
Ώσπου να μαζέψεις πρόβατα από ξένα προφίλ ,  να αποφανθείς ποιος απ τους φίλους σου είναι περισσότερο ηλίθιος ( δεν έβγαλες άκρη ) , να να ρθουν στο μυαλό σου ξεχασμένα La Luna , άκυρες περιπλανήσεις με την πιστωτική της μονόπολης ή μια ηλεκτρονική ζυγαριά , να στείλεις μια μπλούζα σου σε τουρνέ απ τη Σύρο στην Καβάλα και πάλι πίσω , να αναζητήσεις μια χαμένη ενέργεια και μια παρουσία απ το υπερπέραν να αρχίσει τα ασυνάρτητα " Μουπόλητα , μουπόλητα" ...
Και στο τέλος εσύ χρυσόσκονη πουλούσες και έπινες το Freddo espresso σου με θέα τη θάλασσα ...


Δε μπορείς να καταλάβεις???? Εγώ στη θέση σου θα ανησυχούσα αν μπορούσες ... 

4 παρά 20

Τι εποχή έχουμε?? Ιούνιο ... Εποχή ρώτησα όχι μήνα ... Ααααα
Καλοκαιράκι ...
Αυτή η εποχή του χρόνου που πάντα ψάχνω την παραμικρή λεπτομέρεια για τον τόπο των διακοπών μου και μπαίνω στο τριπάκι των ατελείωτων google search ... Η εποχή που με εκνευρίζει το σπίτι μου και με πιάνουν αλλεπάλληλες κρίσεις
Δεν μπορώ μα το θεό ...  Βαρέθηκα ... όσο και την συμπαθώ την Piper έτσι και την δω να μεταμορφώνεται για τέταρτο συνεχόμενο Ιούνιο σε Βαλκυρία θα τρελαθώ ... Βαλκυρία είναι μόνο μία .. Εγώ κι σε όποιον αρέσει  και φαντάσου με τώρα να περνάω με μηχανή και να ανεμίζει το μαλλί ... Και μετά ακολουθεί σύνδρομο super _casual ... Ax Dean ! Αυτή η επιλογή των ηθοποιών πια , αυτό το ανατρεπτικό πρωταγωνιστικό δίδυμο .. Πφφφ ο Dean και ένα πολωνέζικο αγγούρι ... Oh death ... Και μέσα στα άλλα τα θολά και τα πολλά επαναλαμβανόμενα σου σκάει ο Issak Mendez σε ποπ-ροκ break me έκδοση ... Λυπάμαι αλλά σε συμπαθούσα Last summer φέτος μου έκατσε βαριά η συγκυρία μία να με κυνηγάει ολόκληρη η εταιρεία  (μια ικανότητα έχω και εγώ δεν μπορώ να την κρύψω) , μία να με κατασκοπεύει το youtube...
Η μπαλκονόπορτα άνοιξε , το τραπεζάκι πήρε θέση με την περιβόητη καρέκλα και το λαπτοπ τοποθετήθηκε σε ένα ακάλυπτο κάπου στην Κυψέλη ... Ξαφνικά πάνω απ το μπαλκόνι μου αιωρείται μαντήλι απ την αποκλειστική συλλογή της γυναίκας του Ερτογάν για εκδηλώσεις, εκκλησιασμό κτλ... Και αρχίζει η «μουσική υπόκρουση» . Ταυτόχρονα βρίσκεσαι να πετάς προς τα ανατολικά και σκέφτεσαι τον εαυτό σου μέσα σε ένα χώρο γεμάτο χαλιά ξυπόλητη να προσεύχεσαι σε μια ακατανόητη γλώσσα σε ένα ακατανόητο θεό ... Γιατί καλέ μου γιατί ...  Να προσευχηθείς... το δέχομαι ...  δεν μπορώ να σε εμποδίσω και το σέβομαι οκευ αλλά ... Αλλά η μοίρα μου η μαύρη με έφερε με την τελευταία έλευση μετεωρίτη να μένω απέναντι απ τα κρατητήρια...
Και ενώ βιώνω αργά και βασανιστικά το μήνα της Μαρμότας , η αναλαμπή πρέπει να βάλω πλυντήριο δίνει μια νέα αναζωογονητική νότα στο σκηνικό ...

Ορκίζομαι ότι ξέρω να σχεδιάζω ένα ρολόι που δείχνει τέσσερις παρά είκοσι, τουλάχιστον άνοια δεν έχω ... Αν και μπορείς να με φωνάζεις άνετα Χίρο Νακαμούρα !!!

Ιερό και "Μέκκα" ....

Κάτω στον Πειραιά στο λιμάνι η ώρα πέντε παρά τέταρτο.  Καλά εντάξει υπερβάλλω εφτά παρά ήταν αλλά τι σημασία έχει θα σου χαλάσει το όνειρο; Ότι εμένα θα μου το χαλούσε , φαντάζομαι το καταλαβαίνεις , αλλά δεν σημαίνει ότι και εσύ ζεις με τις ίδιες ψυχαναγκαστικές νευρώσεις. Ή μήπως ζεις; Κανείς δεν ξέρει!Μετά μπαίνεις στο πλοίο σχεδόν πανικόβλητη γιατί δεν θα κάτσω και όπου να ναι δεν φτάνει που ξύπνησα μέσα στο άγριο χάραμα γιατί της έκατσε της μάνας μου τάμα βαρύ κι ασήκωτο , όχι ότι με χάλασε η ξαφνική εκδρομούλα... Και ξεκινάω τα ταξίδια του Γκιούλιβερ. Τώρα γιατί με αποκάλεσαν σήμερα Γκιούλιβερ ιδέα δεν έχω. Επειδή έχει κάνει κι αυτός μερικά ταξιδάκια; Πφφφ συγκρίσεις...Γνωστή blue εταιρεία και κατάστρωμα. Ξέχασα να βγάλω αριθμημένη θέση με συγχωρείς;Αποφάσισα να μη βιώσω το σύνδρομο Άγιος Κωνσταντίνος για άλλη μια φορά. Ξέρεις εκείνο το εκείνο το συναίσθημα του λεωφορείου που περνά δίπλα από τη θάλασσα.Γιατί το κάνουν αυτό στον εαυτό τους δεν θα καταλάβω ποτέ.Ότι θα κάτσω δίπλα στους πιο ότι να ναι ταξιδιώτες είναι περισσότερο από σίγουρο και ότι το μωρό του διπλανού σε άπταιστη διάλεκτο Άνω και Πέρα Ραχούλα θα ρωτάει τον πατέρα του "Μπαμπά πουν το νησάκ" μέσα στο αυτί μου κάθε τρία λεπτά είναι κάτι που δεν θα μπορούσα να το αποφύγω ακόμα κι αν κρεμόμουν ανάποδα από το κατάρτι , πριν σκάσει ο Leonardo και η Kate σε ρόλο έκπληξη.
Μετά το τρίωρο φτάνεις κάπου στη μέση του πουθενά ανάμεσα από τις κατά φαντασίαν συμπληγάδες κι αναρωτιέσαι να είναι ένα από τα δύο η Σύρος; Σιγά που θα ήταν... Που θες να ξέρω άνθρωπε μου μάγος είμαι; Όλα τα νησιά από μακριά ίδια είναι ... Δεν είναι; Λεπτομέρειες ...
Σταθμός πρώτος Σύρος.. . Εδώ τα καλά λουκούμια, στις 5 χαλβαδόπιτες η μία δώρο... Και ξαφνικά φορτώνεσαι με ένα τόνο πακετάκια που θα τα σέρνεις και μαζί σου όλη τη μέρα χωρίς να το καταλάβεις ...Δεν φταίω εγώ η καταναλωτική μου μανία ....
Σταθμός δεύτερος Τήνος ο προορισμός ...Θα σε περάσω φτωχέ προσκυνητή όπως και να χει. Βάζεις 5η και τρέχεις να ξεφύγεις απ το πρώτο κύμα λατρείας ... 500 "φυσιολογικοί" , 15 ξυπόλητοι , και 5 γονυπετής ερχόμενοι μετά φτάνεις στην εκκλησία.Πάλι καλά! Τι ανηφόρα ήταν αυτή μάνα μου; Και τι ήλιος;Θα σκάσω καλέ ... Πόσο είπες το μπουκαλάκι για το αγίασμα ; 30 λεπτά ; Αίσχος !
Το λιβάνι φτάνει στην είσοδο μαζί με τους γεωμετρικά αυξανόμενους παπάδες.Η τύχη σου σε ευνόησε όμως , μη μιλάς καθόλου, ξεμπέρδεψες σύντομα....
Και η τάση μου να τρώω κρέας σε σε κατ' όνομα ψαροταβέρνες επανέρχεται στο λεπτό ... Είμαι μακαρονάς τι να κάνουμε ... Ουπς ... άσχετο
Αργότερα στο πλοίο έχεις φάει και έχεις πιει το σκασμό και πλησιάζοντας στον Πειραιά επανέρχονται στο μυαλό σου τα συνηθισμένα ... Μινώταυροι, battle dragons, η Xena Και το σακραμ της , η Piper Halliwell (τη μισώ την Phoebe τέλος) , η Λίλιθ, μερικά παιδιά , μερικά άπλυτα ρούχα, η Γκρεις και ο Χάουζ, η Queen of Blade σε spa , ένα αιωρούμενο Ακτουνγκ, ένα κατάλοιπο στην Καβάλα, μια μετάλλαξη στην Ανάφης, μια Ps_woman στην Πλατεία Αμερικής, μερικά λουκούμια μπουκίτσες και 3 λίτρα λάδι


ΥΓ. I hate Judas

Γαμώ την τύχη μου, γαμώ

Ας υποθέσουμε ότι αποφάσισες μια μέρα να "εξερευνήσεις" περισσότερο την πόλη σου για κάποιο ανεξιχνίαστο λόγο ή απλά για να ανοίξεις το μαύρο χάρτη κουτάκι κουτάκι όπως συνηθίζεις με τo αγαπημένο σου pc game. Το αναμενόμενο θα ήταν να συναντήσεις 1000 αλλοδαπούς μέσα στο λεωφορείο , 2000 άτομα περισσότερο απ το κανονικό ηλιοκαμένα κάπου στην Πατησίων , άλλους 3000 ντόπιους και μη στις δημόσιες υπηρεσίες και άλλους 5000 από δω και από κεί τέλος πάντων τότε θα μπορούσε άνετα η ιστορία σου να μετονομαστεί σε "Η Βαλκυρία και 100000 μαύροι, άσπροι,κίτρινοι κτλ" αλλά που να ταιριάξεις εσύ με τα συνηθισμένα ... Χωρίς να αποφασίσεις τίποτα λοιπόν ξεκινάς από το σπίτι σου κατηφής και ελαφρώς πονεμένη (αν περπατάς ένα σωρό ώρες μην περιμένεις μετά να μη σε πονάνε τα πόδια σου ) για διπλανό συγγενικό σπίτι ...
Πολυκατοικία νούμερο 1 : Τι βλέπουμε τα ματάκια μου πάλι; Γύρω στους 50 έγχρωμους στην είσοδο καλύπτουν με τα σώματα τους κάποιον ή κάτι που βρίσκετε στο πάτωμα και πίσω τους αναδύεται μια ανάμεικτη και εξαιρετικά αποκρουστική μυρωδιά οινοπνεύματος/μπεταντιν/ιωδίου και δεν ξέρω και εγώ ποιού άλλου αντισηπτικού ... Και δεν μπορώ  τις μυρωδιές σου είπα ; Το κεφάλι μου με πονάει σε κλάσματα δευτερολέπτου , όσο και να προσπαθώ να το αποφύγω κούτσα-κούτσα ... Το πονεμένο πόδι μου γαμώ ...
Πολυκατοικία νούμερο 2 : (Ακριβώς δίπλα στην προηγούμενη αν έχεις τύχει διάβαινε και ριζικό περπάτει ) Ξανθιές δίμετρες παρουσίες με μια ελαφριά στρώση στόκου στη μούρη και ένα ελαφρώς εκρού του νεκρού βαμμένο από πάνω ... Και να είχε πετύχει το χρώμα να πω αλλά δεν πέτυχε .... Βρε τι κάνουν αυτές εδώ , δεν είναι εδώ η πιάτσα ... Πάλι μετακινήθηκαν και έχασα επεισόδια;; Και ξαφνικά γνωστός κύριος της γειτονιάς βγαίνει στην είσοδο και τις υποδέχεται περι χαρής μέχρι να σε δει να περνάς δίπλα και να κοκαλώσει το χαμόγελο στο πρόσωπό του ... Και εσύ το θράσος : 
"Κύριε Αντρέα ( τυχαίο το όνομα ) τι μου κάνετε καλά ; " Και πάλι κούτσα κούτσα προχωράς παρακάτω και φτάνεις επιτέλους στον προορισμό σου που αν δεν είχες περάσει απ τη Σκύλα και την Χαρυβδη θα είχες φτάσει σε δύο ολόκληρα λεπτά.... Τακτοποιείς το θεάρεστο έργο για το οποίο ξεκίνησες και ετοιμάζεσαι να φύγεις με την ελπίδα ότι θα φτάσεις ήσυχα και ήρεμα στο σπίτι φίλη σου ( ταυτόχρονα κάποιος κάπου πάνω από το σύννεφα είχε πεθάνει στα γέλια ) 
Πολυκατοικία νούμερο 3 : Αυτοκίνητο παρκαρισμένο απ έξω άλλου γνωστού της περιοχής ( αυτή η δικτύωσή μου θα με φάει το μυρίζομαι ) Το παράθυρο απ το πίσω τζάμι σπασμένο ... Κι αρχίζεις τα τηλέφωνα να του το πεις του ανθρώπου ότι τον κλέψανε. Και σου λέει περίμενε ένα λεπτό να κατέβω και μετά παρατηρείς δύο επιβλητικούς τύπους να σε πλησιάζουν .... Μη μου πείτε , μη μου πείτε ότι εμφανίστηκα λάθος ώρα ... από που να φύγω πάλι το ανάπηρο .... την τρέλα μου και στο τσακ κατεβαίνει ο πανικόβλητος ιδιοκτήτης ένω  αυτοί εξαφανίζονται με σχεδόν διακτινισμό ...
Φφφφφ και φτάνεις στη στάση .... 
Περαστικός νο1 : Γνωστός τρελός της περιοχής που διασχίζει την Πατησίων σαν να είναι καρόδρομος ... Πέφτει πάνω σου ... διατηρείς την ψυχραιμία σου με κόπο
Περαστικός νο 2 : Αγνώστου ταυτότητας και φύλου κινούμενο αντικείμενο με ρόζ καλσόν και γόβα... Πέφτει πάνω σου ... Δεν θα ταραχθώ όχι ...
Περαστικός νό 3 : Τυφλός με μπαστουνάκι ... και το μπαστούνι χτυπάει στο πόδι σου το πονεμένο χωρίς να πάρεις είδηση ... Εντάξει τουλάχιστον αυτός δεν φταίει  ....


Μη μου την τύχη τάρα τε ...