Όταν η τύχη σου έχει φύγει ταξίδι ...

Σπέρα … Πόσο τυχερός αισθάνεσαι ότι είσαι ;

Η τύχη είναι μια έννοια εντελώς υποκειμενική και εντελώς εναντίον μου … Μόλις με βλέπει αλλάζει πεζοδρόμιο τουλάχιστον αυτή την περίοδο.

Όλα ξεκίνησαν απ την μεγαλειώδη απόφαση μου να στολίσω δέντρο, 5 χρόνια στην Αθήνα είχα μείνει απλά στη σκέψη … Φέτος με την κινησή μου αυτή άλλαξε η φορά του σύμπαντος και μια αύρα σκούρου χρώματος κινήθηκε προς την Κυψέλη. Θες να σου πω ότι με συνάντησε κατευθείαν ή το φαντάζεσαι; Η πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή έμενα βρήκε αλλά γιατι γκρινιάζω εγώ φταίω όταν αλλάζεις τη ροή των πραγμάτων καλά να πάθεις ….

Και οι θρυλικές επαναλαμβανόμενες γκαντεμο-συμπτώσεις ξεκίνησαν …

Ευλογία νούμερο 1 … Η κάρτα γραφικών του υπολογιστή μου και ποιος ξέρει τι άλλο άφησε τον μάταιο τούτο κόσμο για μέρη ονειρικά και παραδεισένια

Ευλογία νούμερο 2 : Το κοντινότερο επισκευαστικό κέντρο της μαμάς εταιρίας που έχασε τμήμα του παιδιού της απέχει από το σπίτι μου 3 λεωφορεία –4 τρόλεϊ 2 μετρό και ένα ηλεκτρικό δρόμο

Ευλογία νούμερο 3 : Η νοσοκομειακή παρακολούθηση του  ηλεκτρονικού μου παιδιού  και η πλήρης ιασή του θα διαρκέσει γύρω στις 10 μέρες

Ευλογία νούμερο 4 : Αναμένεται μαραθώνιος χωρίς περιθώριο αναβολής χαρτιών υπογραφών κτλ σε κατεύθυνση αντίθετη των προηγουμένων η οποία κυμαίνεται στα 2 λεωφορεία –1 μετρό και 2 τρόλεϊ δρόμος

Ευλογία νούμερο 5 : Το σπίτι μου επέστρεψε στην εποχή που ο Προμηθέας έδινε τη φωτιά στους θνητούς , και φωτίζεται με ωραιότατα κεριά με άρωμα βανίλια

Ευλογία νούμερο 6 : Εκείνη η τομή των εφευρέσεων που λέγεται τηλέφωνο παραπαίει υποτασσόμενο στις ορέξεις των επαναφορτιζόμενων μπαταριών και όταν μιλάς δηλώνει διακριτικά την παρουσία του

Ευλογία νούμερο 7 : Από τις λάμπες που αγόρασα προσπαθώντας να απομακρυνθώ από τον homo sapiens οι μισές ήταν «καμένες»

Ευλογία νούμερο 8 : Αναμένεται μετάβαση σε άγνωστο προορισμό με κατεύθυνση προφανώς άσχετη από τις δύο προηγούμενες που υπολογίζεται στα 1 τρόλεει , ένα μετρό , δύο ώρες κίνηση , και 1 ώρα περπάτημα δρόμο

Ευλογία νούμερο 9 : Το τοπίο που αντικρίζω τη στιγμή που γράφω είναι βομβαρδισμένο από τουλάχιστον μία πυρηνική βόμβα ο χρόνος εξάλειψης της ραδιενεργών «αποβλήτων» παραμένει άγνωστος

Ευλογία νούμερο 10 : Το ανεμιστηράκι του παλιού υπολογιστή που χρησιμοποιώ ακούγεται στην απέναντι πολυκατοικία , το πληκτρολόγιο είναι αιώνων και το ποντίκι έχει και ουρά

ΥΓ. Όποιος ενδιαφέρεται να του πω τους αριθμούς του ΛΟΤΤΟ μπορεί να μου στείλει mail . 

Saturday error ... temporary corrupted

Δεν μπορώ να πω ότι διαθέτω το κληρονομικό χάρισμα ( πολύ θα ήθελα θα είχα χεστεί στο χρήμα ) ούτε ότι το ένστικτό μου λειτουργεί στην εντέλεια μια μικρή διαίσθηση έχω η οποία συνήθως λειτουργεί μόνο σε ότι έχει να κάνει με τη μεγαλειώδη βλακεία μου...
Τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα μου έχουν πέσει αισθητά , ευθύνη μου μη φαντάζεσαι , με έχει κατακλύσει ένα κύμα ανίας και αναβλητικότητας που με εμποδίζει μέχρι και να φάω ...Ποιος τρέχει στην κουζίνα τώρα , απόσταση 5 βήματα το πολύ πολύ , ποιος σηκώνεται γενικά , ποιος κάνει το οτιδήποτε ....
Στατιστικά , εκ των παρατηρήσεων μου , το σύνδρομο αυτό εμφανίζεται Σάββατα μετά τη δουλειά και διαρκεί κανένα δίωρο το πολύ . Το διάστημα αυτό , ή υπέρμετρη οργανωτικότητα μου πάει
μακρινό περίπατο, αλλά πολύ μακρινό , μη σου πω χρησιμοποιεί αεροπλάνο. Σηκώνομαι απ την καρέκλα να μετακινηθώ μετά κόπων και βασάνων στην κουζίνα ( καθόλου τυχαίο παράδειγμα
πεινάω λέμε ) και μέχρι να διανύσω τη μισή διαδρομή έχω γυρίσει πίσω ... Το ποτήρι βγήκε απ το ντουλάπι αργά και βασανιστικά αλλά έμεινε στον πάγκο και διψάω... Το τηλέφωνο έχει χτυπήσει
3-4 φορές αλλά δεν απαντά χωρίς τη συμβολή μου οπότε όποιος με έψαχνε έμεινε μπουκάλα ... Έχω προβλήματα τώρα με το τηλέφωνο θα ασχολούμαι ;Τα φωτάκια από το δέντρο ενοχλητικά
 τρεμοπαίζουν κάτι θα έγινε με την πρίζα ποιος ελέγχει τώρα ( άσχετο να πω και εδώ ότι υπάρχει άγιος Βασίλης ).  Η τσάντα που κρατούσα κείτεται στο πάτωμα δίπλα στο τραπέζι μη ρωτήσεις γιατί δεν την άφησα στο τραπέζι δεν έχω απάντηση.   Ένα κουτάκι από πορτοκαλάδα που έπινα καθώς ερχόμουν και ακούμπησα ( όχι στο πάτωμα παραδόξως )στο τραπέζι ανεξιχνίαστα έχει πέσει ... Η αυτοσχέδια λιμνούλα στο πάτωμα μου περνά αδιάφορη ...Θα μπορούσε να είναι εικαστικό δρόμο με την μαύρη τσάντα
δίπλα της ... γιατί όχι ; Πάνω στο πληκτρολόγιο είχα αφήσει από χτες την ταυτότητά μου ( είναι το μόνο μέρος που είναι 3000%
σίγουρο ότι θα τη δω και θα τη βάλω στο πορτοφόλι μου) κι ακόμα βρίσκεται μεταξύ enter και num lock . Τώρα που το είπα ένα ctrl/alt/delete λες να βοηθούσε ; Προφανώς το σύνδρομο έχει μοναδική
 εξαίρεση τις ηλεκτρονικές μου ανησυχίες...
Μέσα σε όλα αυτά βλέπω τα κύματα να έρχονται ξέρεις γιατί , γιατί πολύ σύντομα θα ταραχθώ που άφησα την τσάντα κάτω , που δεν μάζεψα τη πορτοκαλάδα από το πάτωμα, που δεν έφαγα , που δεν ήπια νερό, που δεν σήκωσα το τηλέφωνο, που η ταυτότητά μου είναι ακόμα στον υπολογιστή , που έχασα δύο ώρες από το χρόνο μου
και κυρίως που είμαι εγώ...

Αύριο θέλω να ξυπνήσω και να μην είμαι κυκλοθυμική ( όνειρα ... )






Υ.Γ. Δεν παίρνω κανενός είδους φαρμακευτική ή μη ουσία ... Και να έπαιρνα δεν θα με έπιανε άδικος κόπος

Η Candy candy πέθανε ;

Μεγάλωσες ... δεν είσαι πια το παιδί που πίστευε και γελούσε με το απλό και το ασήμαντο, με το ωραιοποιημένο και το προβλέψιμο happy end.Ήταν όλα στην φαντασία σου ούτε η Στρουμφίτα υπάρχει ούτε ο Δρακουμέλ. Η κοκκινοσκουφίτσα δεν έφτασε ποτέ στη Γιαγιά της την είχε φάει  στο δρόμο ο λύκος
Η Σταχτοπουτά δεν παντρεύτηκε το βασιλόπουλο έμεινε για πάντα καθαρίστρια ( επιεικής χαρακτηρισμός)  και η ωραία κοιμωμένη δεν ξύπνησε ποτέ κι αυτά που λένε για το αδράχτι μην
τα πιστεύεις ήταν καθαρό δηλητήριο ... Η καλή νεράιδα δεν υπήρξε ποτέ ... σε κορόιδευαν ξεκόλλα.Το ασχημόπαπο δεν έγινε κύκνος ούτε στον ύπνο του και ο λαγός δεν έχασε ποτέ από τη χελώνα ούτε διδάχθηκες τίποτα από αυτό... Ο Άς έχασε στο πρώτο επεισόδιο.. Ο Τζόκερ κατατρόπωσε το μπάτμαν αν και εκείνος προσπάθησε σκληρά ... Ο Μαγκνίτο δεν μπήκε ποτέ σε πλαστική φυλακή. Τα επτά κατσικάκια έγιναν στο φούρνο με πατάτες και προφανώς τα γουρουνάκια δεν έχτιζαν σπίτια . Τον tweety τον έπιασε με την πρώτη προσπάθεια ο Συλβέστρο ( μη σου πω ότι τον τάισα εγώ γιατί με εκνεύριζε πάντα) όπως και το κογιότ τον road runner ...Τον Τζέρυ πριν τον Τομ τον έπιασε η φάκα και το κυριότερο δεν υπάρχει Χάρρυ Πότερ
Ήταν όλα ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ή παραποιημένες αλήθειες σύνελθε  μη γελιέσαι
μόνο μια πραγματικότητα υπάρχει στο δηλώνω ο Άγιος Βασίλης. Ο οποίος και υπαρκτός είναι ( επειδή έτσι θέλω κι όποιος διαφωνεί κακό του κεφαλιού του ) μαζί με όλη την κουστωδία και δώρο θα σου φέρει και θα ακούσεις το κουδουνάκι του Ρούντολφ λίγο πριν τις 12 την παραμονή της Πρωτοχρονιάς

Δεν γίνεται να μην ελπίζεις και σε τίποτα ...

Έι Καζανόβα μην παίζεις κρυφτό ...

Ο εγωισμός δεν έχει φύλο , δεν έχει ηλικία ούτε σταθερή υπόσταση ... Έχει όμως ψυχή και χαρακτήρα , θρέφει και μεγαλώνει προσωπικότητες και συνειδήσεις Ο εγωισμός είναι η θεότητα της εποχής εκείνη η νοσηρή αυτού μεγαλειότητα η οποία δεν δέχεται θυσίες και προσφορές δέχεται μόνο την πλήρη παράδοση ...Είναι παράσιτο με το οποίο ζεις και αναπτύσσεσαι με τα χρόνια και όποιος ισχυριστεί το αντίθετο για τον εαυτό του απλά στρουθοκαμηλίζει. Πες μου εσύ που διαβάζεις ότι δεν έχεις την παραμικρή αίσθηση ότι υπερέχεις από κάποιους έστω και στο πιο απλό στο πιο ασήμαντο για να γελάσω ...
Δεν αναθεματίζω όπως και να χει  το αντίθετο ... απλά βλέπω, παρατηρώ θέλοντας και μη.Πόσες φορές δεν έχεις σκεφτεί ότι έχεις "προικιστεί" έναντι άλλων αλλά πόσο σίγουρος είσαι ;
Γιατί ξέρεις το μυαλό παίζει παράξενα παιχνίδια ...







Εγωιστή μου κουτέ ...

Καληνύχτα για φαντάσου ...

Ποιος θα βρεί στο πέλαγο μια μικρούλα φυσαλίδα ;;;;;;;

Η κατάρα του υπερκινητικού ...... ( Περί ίωσης το ανάγνωσμα )

Η παρακάτω ιστορία αφορά τις συγκλονιστικές εμπειρίες της υποφαινόμενης , ή οποία ούσα υπερκινητική και υπερδραστήρια αναγκάστηκε υποτασσόμενη προσωρινά στις ορέξεις του ιού της γρίπης να καθηλωθεί ...
Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε έναν άνθρωπο που είναι από φύσει ιδιαίτερα ενεργητικός είναι να αναγκαστεί για κάποιο λόγο ( ευτυχώς για προσωρινό και ασήμαντο ) να μείνει ξαπλωμένος σε ένα κρεβάτι . Την Πέμπτη η δεκάλεπτη αλλά απ ότι φαίνεται υπέρ αρκετή παραμονή μου στη βροχή μου χτύπησε τα πρώτα καμπανάκια ... Τον πονόλαιμο και το συνάχι του επόμενου πρωινού πες ότι τα πάλεψα με ένα τρόπο από το μεσημέρι και μετά όμως προστέθηκε στη λίστα εκείνο το αδυσώπητο θηρίο που λέγεται πυρετός. Πέρα από τις θερμοκρασίες που χτύπησαν κόκκινο , οι τοίχοι στο σπίτι μου άρχισαν ξαφνικά να πολλαπλασιάζονται ... Διατηρούσαν τον αριθμό τους όταν τους αντίκριζα από κλίνης και στο όρθιο άρχιζαν να χορεύουν ρυθμικά με άλλους 4-5 που είχαν έρθει καλεσμένοι ... Το πως δεν αντέχω τις ζαλάδες δε θες να σου περιγράψω κι ότι το συμπαθές πουλερικό που γίνεται νοστιμότατο στο φούρνο με πατάτες είναι γενναιότερο εμου σε τέτοιες περιστάσεις είναι ηλίου φαεινότερο . 
Σε φυσιολογικές καταστάσεις δεν μπορώ να μείνω στο κρεβάτι καθηλωμένη ούτε 5 λεπτά εφόσον δεν κοιμάμαι ... τώρα αναγκάστηκα να περάσω μαζί του κοντά στα δύο 24ωρα. Στο χρονικό αυτό διάστημα βρέθηκα να :
~Πετάω στο ταβάνι και να πιάνω ένα μπαλάκι ενώ η Λίζα Δουκακάρου  στις 2 τα ξημερώματα με ενημέρωνε για το νέο προπονητή του Παναθηναϊκού ( μεγάλο άγχος ) ....
~ Να προσπαθώ να διαβάσω Βενέζη με ταχύτητα 1 σελίδα το 15 λεπτό  
~ Να μιλάω στο τηλέφωνο 8000 ώρες κυρίως με τη μάνα μου που με έπαιρνε κάθε 15 λεπτά
~ Να βλέπω όλες τις πιθανές και απίθανες εκπομπές μαγειρικής και να μην μπορώ να πάω ούτε μέχρι την κουζίνα να πάρω κάτι να φάω 
~Να παλεύω με 10 πακέτα χαρτομάντιλα και να με κερδίζουν 
~Να ακούω μουσική με το mp3 και μετά από 5 λεπτά να τελειώνει η μπαταρία
~Να βάζω και να βγάζω την μαξιλαροθήκη από το εφεδρικό μαξιλάρι γύρω στις 500 φορές 
~Να μετράω με δυσκολία πόσα τρίγωνα έχει πάνω το πάπλωμα ( τα είχα ξανά μετρήσει και όταν το πήρα σιγά που θα μου ξέφευγε )
~Να προσπαθώ να λύσω τον κύβο του Ρουμπικ ( είμαι τραγική το ξέρω ) την ώρα που η Διαμαντοπούλου αποφάσιζε να κάνει αλλαγές στο λύκειο και δεν μπορούσα και να γελάσω.
~Να διαβάζω τις οδηγίες του depon ( σπουδαία ανακάλυψη )
~Να κοιμάμαι και να ξυπνάω χώρις να καταλαβαίνω το πότε
~Να επεξεργάζομαι νοερά πόσες παραπάνω ώρες πρέπει να δουλέψω προς αναπλήρωση την άλλη εβδομάδα
~Να τρώω καραμέλες για το λαιμό , να πίνω νερό και χυμό και άντε πάλι απ την αρχή 
~Να σκέφτομαι κανένα μισάωρο πριν σηκωθώ να πάω τοίχο τοίχο στην τουαλέτα 
Και στο τέλος να ξυπνάω σήμερα το πρωί και να βλέπω 
ένα ολοστρόγγυλο 36, 6 
ΠΑΛΙ ΚΑΛΑ....




Υ.Γ. Η υπερκινητικότητα είναι μεγάλο μαρτύριο ...

Ιατρικό ανακοινωθέν ...

6:45 η Blogger παλεύει με τον ιό της γρίπης
ο αγώνας κρίνεται αμφίρροπος




Υ.Γ. δεν τον έχω βρει ακόμα αυτον/η που με κόλλησε ... έτσι και τον βρω ...

5 ευρώ ... road story

To 2002 , δεν ξέρω αν θυμάσαι , ήταν η χρονιά της μετάβασης στο ευρώ. Εκείνο το έτος που το 95 % του πληθυσμού κυκλοφορούσε με κομπιουτεράκι με αποθηκευμένη ισοτιμία στο χέρι ; Εκείνο το έτος που το 340 ,75 είχε γίνει ο αριθμός σύμβολο; Τότε που η γιαγιά σου αναρωτιόταν "πόσο είναι ένα χιλιάρικο παιδάκι  μου ; " ;
Εκείνη τη χρονιά , λοιπόν εγώ και εσύ και όλοι οι υπόλοιποι ευρω-Ευρωπαίοι , αρχίσαμε να χρησιμοποιούμε το νέο νόμισμα. Τα πρώτα χαρτονομίσματα αν θυμάμαι καλά είχαν φτάσει στα χέρια μου μέσω του πατέρα μου και μιας αλλαγής στην τράπεζα. Ήμουν στααα ( εεε ας μην πω χρόνια καλύτερα γιατί γίνονται ενοχλητικοί συνειρμοί ) , ήμουν μικρή αυτό αρκεί . Είχα πάρει ένα 10ευρω νομίζω να πάρω κάτι από το περίπτερο και μου είχαν πει να κρατήσω τα ρέστα ένα ποσό της έκτασης των 5 ευρώ. Εκείνο το 5ευρω ήταν το πρώτο αντίστοιχο που είχα δει ποτέ. Δίπλα στις δραχμές ήταν αρκούντως εντυπωσιακό τουλάχιστον εμφανισιακά δεν είχα και την ικανότητα να δω κάτι άλλο τότε. Το είχα κρατήσει μεγάλο διάστημα , μέχρι που εμπνεύστηκα να αφήσω πάνω του το "αποτύπωμά" μου για να δω αν θα επιστρέψει ποτέ στα χέρια μου, και το έδωσα για να αγοράσω να φάω κάτι στο σχολείο. Η ιστορία του πρώτου μου 5ευρου ξεχάστηκε το πολύ ένα μήνα αργότερα ...μέχρι χτες που βρέθηκε μετά από 8 χρόνια ξανά στα χέρια μου !
Ούτε η πιο "νοσηρή" φαντασία δεν μπορεί να συλλάβει τις διαδρομές που θα έκανε έκτοτε, τις χώρες που πιθανά ταξίδεψε και τον αριθμό των ατόμων που το κράτησαν στα χέρια τους ... Θα περιοριστώ στα εντός τειχών...

5 ευρώ


Έλληνας χαμηλόμισθος: αξία παραπάνω από σεβαστή
Το τελευταίο χαρτονόμισμα 2 εβδομάδες πριν την επόμενη πληρωμή με το οποίο πρέπει να πληρώσεις τη ΔΕΗ, τον ΟΤΕ , τα κοινόχρηστα την επόμενη δόση του δανείου και να φάνε και 5 άτομα για 2 εβδομάδες


Αλλοδαπός μετανάστης πακιστανικής προέλευσης : Αξία ανεκτίμητη
Χαρτονόμισμα που προήλθε από πώληση ομπρέλας?σεντονιών/χαλιών/πορτοφολιών κτλ έξω από σταθμό του μετρό με το οποίο πρέπει να πληρωθεί το ενοίκιο για ένα δυάρι που μένουν 30 άτομα ( από 5 ευρώ ο ένας κάτι γίνεται ) να αγοραστούν υλικά για τον παστουρμά και σιμιγδάλι από το σούπερ μάρκετ plus καινούριο χαλί προσευχής


Αλλοδαπός μετανάστης αφρικανικής προέλευσης : Αξία ανεκτίμητη
Χαρτονόμισμα που προήλθε από την πώληση τις τριλογίας ( δεν έχω ιδέα πόσα είναι ) των dvd της Τζούλιας Αλεξανδράτου σε διάφορους δημόσιους χώρους καφετέριες/θέατρα κτλ με το οποίο θα αγοραστεί καινούριο τζόκεϊ καπέλο και φούτερ τουλάχιστον 6 νούμερα μεγαλύτερο

Βιομήχανος : Αξία ασήμαντη
Μπουρμουαρ στη λουλουδού του Πανταζή μαζί  με άλλα το λιγότερο 2 , όταν αγοράσει τα λουλούδια  για να τα πετάξει στην γκόμενα που χορεύει πάνω στο τραπέζι . Ή κάνεις εντύπωση ή δεν κάνεις!

Δημόσιος υπάλληλος : Αξία "Πάμε στοίχημα"
Χαρτονόμισμα που χρησιμοποιείται για να παίξει ο υπάλληλος του "Πάμε στοίχημα" που συμπλήρωσαν ομαδικά στην χ Δεκο κατά τις διάρκεια της εργασίας τους


Μαθητής/ Φοιτητής : Αξία "What's up" 
3 ευρώ το what's up Και μια coca cola zero ( αυτή έλειπε ) απ το περίπτερο


Ελληνίδα νοικοκυρά : Αξία " Φασολάδα"
" ΄Ενα πακετάκι φασόλια και ένα φακές από το σούπερ μάρκετ το λάδι το έχω απ τον κουμπάρο απ την Καλαμάτα και την ντομάτα την έφτιαξα το καλοκαίρι θα την βγάλω απ την κατάψυξη. Μου περισσεύουν και κάποια λεφτά μήπως να πάρω κι ένα ρύζι ; "


Οδηγός : Αξία  "Δύο διόδια, το πολύ, στην Αττική οδό "
"Τι το ήθελα το Λουτράκι δεν έκανα μπάνιο σπίτι μου; "


Άνεργος: Αξία "ανέκδοτο"
"Συγγνώμη ένα 5ευρω μου έμεινε απ αυτά που μου έδωσαν πως περιμένει ο ΟΑΕΔ να ζήσω "


Νέα γυναίκα μόνη ψάχνει : Αξία "ένα τρίτο μάσκαρα"
Ούτε η δουλειά ούτε το φαγητό είναι απαραίτητα η μάσκαρα όμως ;
Ηλικιωμένη κυρίως στην επαρχία : Αξία " Τι 5 τι 50 "
"πάρε γιαγιά 3 κιλά πατάτες"
"Ορίστε παιδί μου ένα 5ευρω "
"Αυτό είναι 50 γιαγιά"


Υποστηρικτής μπλε κόμματος : Αξία "1/1000 γυαλιών ηλίου"
Ιδιαίτερα σημαντική είναι η ευδιάκριτη από άλλο νόμο της Ελλάδος της μάρκας των γυαλιών


Υποστηρικτής πράσινου κόμματος : Αξία " !/500 πουλόβερ"
Δεν είναι εύκολο να φτιαχτούν ένας ένας οι ρόμβοι


Υποστηρικτής κόκκινου κόμματος : Αξία " Αφίσα "
Συμμετοχή για τη συγκέντρωση χρημάτων για τις αφίσες του κόμματος


Υποστηρικτής πιο πράσινου κόμματος : Αξία " Καφέ αρκούδα"
Κουπόνι για τη διάσωση της καφέ αρκούδας


Υποστηρικτής βυσσινί κόμματος : Αξία "Βιβλιοπωλείο"
Κουπόνι για την ανοικοδόμηση του βιβλιοπωλείου στελέχους του κόμματος που έχει καεί 45 φορές


Οπαδός κόκκινης ομάδας : Αξία "μπρελόκ"
Αγορά μπρελόκ στο κατάστημα της ομάδας λίγο πριν τον αγώνα στο γήπεδο


Οπαδός πράσινης ομάδας : Αξία "σημαία"
Αγορά σημαίας έξω από το γήπεδο από πλανόδιο


Οπαδός κίτρινης ομάδας : Αξία " εφημερίδα "
Αγορά εφημερίδας με το cd της γυναίκας του πρώην προέδρου


Οπαδός ασπρόμαυρης ομάδας : Αξία " μπουγάτσα  τυρί "
Μπουγάτσα με τυρί ( εκείνο που οι άλλοι λένε φέτα ) έξω από το γήπεδο 
                                         .......

Του ράσου ο χαβάς ...

Είχα σκοπό να πάω για ύπνο και άλλο σκοπό σοβαρότερο να μην αναφερθώ ξανά σε εκλογές, ουσιαστικά το είχα αποφασίσει. Αλλά η φαντασία μου οργιάζει και η κακή συνήθεια να θέλω να εκφραστω γράφοντας αμέσως μόλις σκεφτώ κάτι με έφερε εδώ να πληκτρολογώ ασταμάτητα. Δεν είμαι "κανένα" κόμμα και ξεκαθαρίζω ότι , τα παρακάτω δεν έχουν να κάνουν με υποθάλπτουσες κομματικές ρίζες. 
Βάλε φαντασία και σκέψου τα εξής ...
Χτες ήταν Κυριακή. Σε μια εκκλησία, στη μητρόπολη της Θεσσαλονίκης προφανώς, ένας ιερέας από τον άμβωνα προσεύχεται για την υποψηφιότητα του χ υποψηφίου μαζί με τους παρακολουθούντες την λειτουργία. Επιπλέον έχει διατυμπανίσει τις προάλλες ότι όσο είναι ιερέας , μητροπολίτης , κατά φαντασία εξουσία να το πω, δεν πρόκειται να εκλεγεί ο ψ υποψήφιος. Οι εκλογές τον διέψευσαν έστω και οριακά.Και τώρα τι ; 
Προβλέπω συντηρητικές αγρυπνίες ,κλαυθμούς και οδυρμούς της μητρόπολης ολάκερης και όλων των υπόλοιπων ακολούθων επίσης προβλέπω απανωτές δόσεις γέλιου για εμάς τους απ' έξω ή τέλος πάντων όσους από εμάς το βρίσκουμε αστείο . Να σου πω και κάτι για φαντάσου τον να μαζεύει πανικόβλητος τη σημαία του χ υποψηφίου από το μπαλκόνι της μητροπολιτικής κατοικίας και να τρώει τα μουστάκια του ... Πες με ότι θες εμένα τουλάχιστον μου φαίνεται ανέκδοτο .... Βέβαια ανέκδοτο μου φάνηκε και το νούμερο 90000 + (έτσι κατέληξε τελικά ) του Αλκιβιάδη του Αθηναίου που έλεγα στην πρώτη φάση ...
Γελάστε γιατί χανόμαστε ....

El ingenioso hidalgo Don Quijote de la Grecia (Mancha)

 Ο πρώτος τόμος του Δον Κιχώτη εκδόθηκε από το Θερβάντες στα 1605. Μια ευφάνταστη ιστορία , που ο πρωταγωνιστής Αλόνσο Κιχάνο  έχοντας διαβάσει πολλά ιπποτικά βιβλία πιστεύει τελικά ότι είναι ο ίδιος ιππότης και αυτοαποκαλείται Δον Κιχώτης. Μια ιστορία 405 χρόνων πριν η οποία προχώρησε μέχρι σήμερα χωρίς να χάσει λεπτό την αίγλη και τη διαχρονικότητα της. Ο ι αιώνες και οι ιστορικές συγκυρίες προσαρμόστηκαν σε αυτή διατηρώντας τη αναλλοίωτη. Αναφορές στον "οραματιστή " ιππότη του Θερβάντες στην πορεία των χρόνων ήταν πολυάριθμες , θα αναφερθώ μόνο σε δύο.
Τον Ιούνιο του 1920 δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά ο Δον Κιχώτης του Κώστα Ουράνη 

το αχαμνό, του Θερβάντες ο ήρωας περνάει·
και πίσω του, στο στωϊκό γαϊδούρι του καβάλα,
ο ιπποκόμος του ο χοντρός αγάλια ακολουθάει.
Αιώνες που ξεκίνησε κ' αιώνες που διαβαίνει
με σφραγισμένα επίσημα, ερμητικά τα χείλια,
και με τα μάτια εκστατικά, το χέρι στο κοντάρι,
πηγαίνοντας στα γαλανά της Χίμαιρας βασίλεια...
Στο πέρασμά του από τους πλατειούς του κόσμου δρόμους, όσοι
τον συντυχαίνουν, για τρελλό τον παίρνουν, τον κοιτάνε,
τον δείχνει ο ένας του αλλουνού - κ' ειρωνικά γελάνε.
Ω ποιητή! παρόμοια στο διάβα σου οι κοινοί
οι άνθρωποι χασκαρίζουνε. Ασε τους να γελάνε:
οι Δον Κιχώτες παν μπροστά κ' οι Σάντσοι ακολουθάνε!

Ελλάδα 2010 και όχι μόνο...Ποιος αισθάνεσαι ότι είναι ο ρόλος σου του "οραματιστής" Δον Κιχώτη ή του ακόλουθου Σαντσο ; Πιστεύεις ότι είσαι ένας αδικημένος σύγχρονος ιππότης  που παλεύει για την φήμη και τις ιδέες του ή περιμένεις άδικα μια νέα Δουλτσινέα ; Χμ κι αν δεν ανακηρύχθηκε μόνος σου αν σε κατέταξαν άλλοι; Εκείνη είναι η ώρα να αποφασίσεις , να αποφασίσεις τι θες εσύ να είσαι. Οι επιλογές σου είναι δύο : 

Ο πρωταγωνιστής και κατακριτέος ιππότης.Μια προσωπικότητα διαφορετική και "κυρίαρχη"

Και ο ακόλουθός του ... ο απαραίτητος ιπποκόμος  Σάντσο Πάντσο.

Αλήθεια πιστεύεις ότι ο Δον Κιχώτης ήταν στην πραγματικότητα ψυχικά ασταθής και ο Πάντσο τόσο 

σταθερός όσο έδειχνε;

Τον Ιούλιο του 1920 δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά "Οι Δον Κιχώτες" του Κώστα Καρυωτάκη 

                                                                                                                                            
Οι Δον Κιχώτες πάνε ομπρός και βλέπουνε ως την άκρη
του κονταριού που εκρέμασαν σημαία τους την Ιδέα.
Κοντόφθαλμοι οραματιστές, ένα δεν έχουν δάκρυ
για να δεχτούν ανθρώπινα κάθε βρισιά χυδαία.
Σκοντάφτουνε στη Λογική και στα ραβδιά των άλλων
αστεία δαρμένοι σέρνονται καταμεσίς του δρόμου,
ο Σάντσος λέει «δε σ' το 'λεγα;» μα εκείνοι των μεγάλων
σχεδίων, αντάξιοι μένουνε και: «Σάντσο, τ' άλογό μου!»
Έτσι αν το θέλει ο Θερβάντες, εγώ τους είδα, μέσα
στην μίαν ανάλγητη Ζωή, του Ονείρου τους ιππότες
άναντρα να πεζέψουνε και, με πικρήν ανέσα,
με μάτια ογρά, τις χίμαιρες ν' απαρνηθούν τις πρώτες.
Τους είδα πίσω να 'ρθουνε -- παράφρονες, ωραίοι
ρηγάδες που επολέμησαν γι' ανύπαρχτο βασίλειο --
και σαν πορφύρα νιώθωντας χλευαστικιά, πως ρέει,
την ανοιχτή να δείξουνε μάταιη πληγή στον ήλιο!


Ελλάδα 2010 και όχι μόνο ... Έχω και μια πιο σκληρή εκδοχή απ αυτή  της απλής επιλογής. Μήπως καλύπτεσαι πίσω από βραχυπρόθεσμους στόχους και προστατεύεις τον εαυτό σου προβάλλοντας ένα άλλο πρόσωπο απ αυτό που είσαι ;Γιατί παλεύεις για ποιο ουσιαστικό σκοπό ;  Έχεις την αίσθηση της πραγματικότητας ή περιμένεις τη στήριξη άλλων για την δική σου ανάδειξη; Μπορείς να επιβιώσεις χωρίς τον ιπποκόμο σου ; Μήπως δεν είσαι εσύ ο ήρωας αλλά ο αφανής βοηθός σου ;








Υ.Γ. Ο πολιτικός που θα ψηφίσεις αύριο είναι νέος Δον Κιχώτης ή Σάντσο Πάντσο ;Εσύ τι θες να είναι ;

Οι μνηστήρες της Πηνελόπης

Ο Όμηρος , ο Καβάφης και ο Πασχαλίδης ( με σειρά εμφανίσεως ) είναι φαινομενικά τρεις άσχετες μεταξύ τους προσωπικότητες, και εγώ μια τέταρτη που σου γράφω. Έτυχε να έχω "στενές" επαφές και με τους τρεις τους δύο πρώτους τους διάβασα πολύ και τον τρίτο τον άκουσα περισσότερο. Σήμερα εντελώς τυχαία έπεσα πάνω σε κάτι που είχα να ακούσω καιρό την επί τίτλου κρεμάμενη Πηνελόπη του τραγουδοποιού της "παρέας". Κάπου εδώ αρχίζει ο παραλογισμός...
Ο Όμηρος ξύπνησε ένα πρωί και ζωγράφισε έναν Οδυσσέα. Ένα τυπάκο με ένα κότερο της εποχής, την πρόφαση της Ελένης και μερικούς ναύτες να γυρίζει τα πέλαγα. Μια προσωπικότητα ατρόμητη και ανίκητη προφανώς. Όμως ένα διήγημα, αφήγημα έπος βρε αδερφέ που σέβεται τον εαυτό του χρειάζεται και δεύτερους ρόλους να υποκλιθούν στον πρωταγωνιστή έτσι εμφανίζεται η Πηνελόπη. Βασίλισσα και πανέμορφη ( το κριτήριο της ομορφιάς της εποχής δεν ξέρω αν ήταν το ξανθιά γαλανομάτα ) η οποία ο σκηνοθέτης προέβλεψε να παίζει ( για να σκεφτώ 10 ο τρωικός πόλεμος και άλλα πόσα να γυρίσει ο Οδυσσέας ) 20 + χρόνια δύο σκηνές. Η μία να υφαίνει ένα ρούχο , ο θεός να το πει, και η άλλη να το ξηλώνει. Εκτιμώ ότι είχε τσακωθεί με το σεναριογράφο και της έκανε κολπάκια.Τώρα γιατί δεν έφυγε μη με ρωτάς , για τον ίδιο λόγο που δεν έφυγε και η γυναίκα του πρωτομάστορα. Και δε μου λες φιλαράκι σεναριογράφε ( εννοείτε ότι θα πάρω το μέρος της γυναίκας ) ο άλλος έκανε τόσα εξωτερικά γυρίσματα με τόσες φιλικές εμφανίσεις μια Κίρκη , ένα Πολύφημο , μια Αθηνά εμείς τίποτα ; Μόνο καμιά 2ο μνηστήρες και μ αυτούς να λέει κάθε μέρα ότι θα σκεφτεί τι θα γίνει όταν θα τελειώσει την ύφανση του υφάσματος ... ποιος τα τρώει αυτά ; Στην τελική ανάλυση γιατί να τον περιμένει τον Οδυσσέα να πουλήσει το παλάτι και να φύγει στη Βραζιλία δύσκολο είναι ; Σε βαρέθηκα λυπάμαι
Μετά ακολουθεί ο Καβάφης "σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη". Χα δεν είδα τη τράβηξε ο Οδυσσέας χαζή είμαι ; Και πες ότι βγαίνω και παθαίνω τα του Οδυσσέα και χειρότερα να εύχομαι να ναι μακρύς ο δρόμος μου είναι λίγο δύσκολο. Γιατί εγώ δεν έχω την εύνοια του συγγραφέα ούτε ναύτες να με δένουν στο κατάρτι και είμαι φύσει επιρρεπής στις Σειρήνες. Όλα αυτά τα κάνω για το όνειρο μου και για την εμπειρία πες αλλά να έχω και κάτι να περιμένω.Γιατί αν πάρεις το καράβι για τη Μύκονο πέσεις σε φουρτούνα και τελικά εκεί που θα βγεις είναι η  Τήνος είναι μια απογοήτευση όσο να πεις.
Τελικά φτάνει ο Πασχαλίδης , ενώ με έχουν ταράξει αρκετά οι άλλοι δύο και μου αρχίζει τα βαθυστόχαστα. Ο ανταγωνισμός μου έλειπε για να δούμε ποιος θα αντέξει . Να σου πω και κάτι το σενάριο φταίει το ξανά είπα το πολύ πολύ ένα όσκαρ δεύτερου γυναικείου ρόλου να πάρω κι αυτό αν δεν είναι αντίπαλη μου κανένα χολιγουντιανό "μεγαθήριο".


Στο δηλώνω και τέλος
"Σου λέω κουράστηκα δε θέλω να περιμένω
 είκοσι χρόνια το ίδιο φόρεμα μην ελπίζεις να υφαίνω"

Το θεώρημα του αντίστροφου καταλύτη ...

Καταλύτης ουσία που επιταχύνει μια χημική αντίδραση, χωρίς η ίδια να μεταβάλλεται ή να εμφανίζεται στο τελικό προϊόν. Θα έλεγε κανείς ότι είναι απαραίτητος και η επέμβασή του κυρίως ωφελεί παρά εμποδίζει. 

Έχεις σκεφτεί πότε ότι υπάρχουν στιγμές στη ζωή μας που χρειάζεται ένα slow motion, μια καθυστέρηση , μια "ηρεμία" ; Στιγμές που η ένταση, ο πανικός, ο πόνος, ο φόβος, η θλίψη,  η κούραση ή το άγχος επικρατούν και το μόνο που δεν χρειάζεσαι είναι κάποιος ή κάτι να τα επι-δεινώνει ; Φρικτές στρεσογόνες περιστάσεις που επιβάλλουν μια μαγική εξισορρόπηση . Κάπου εκεί μια "αόρατη" δύναμη διαχέει την ηρεμία , αποφορτίζει και καλμάρει. Δεν ξέρω αν συγκεντρώνει η ίδια τα αρνητικά vibes ή αν ο προορισμός της είναι να μεσολαβεί και να συμβιβάζει με τρόπο ανεπαίσθητο μα εξαιρετικά αποτελεσματικό , αυτό που γνωρίζω με βεβαιότητα είναι πως "χαρίζει" με μηδενικό όφελος και είναι σίγουρα προτιμότερη από ένα τυχαίο καταλύτη. Είναι η αύρα ελπίδας και αισιοδοξίας που πνέει χωρίς να το περιμένεις και που δύσκολα μπορείς να αντιληφθείς την πηγή της . Εκείνη η γλυκιά μελωδία που απαλύνει πόνους γαληνεύει ψυχές και θρέφει προσδοκίες και στόχους.

Θεώρημα του αντίστροφου καταλύτη :Άνθρωπος και σπανιότερα κατάσταση ή αντικείμενο που έχει την ικανότητα να εξομαλύνει σχέσεις και περιστάσεις  χωρίς επιτήδευση και χωρίς απώτερους στόχους . Άνθρωπος και σπανιότερα κατάσταση ή αντικείμενο που έχει την ικανότητα να επι-βραδύνει και κάποιες φορές να αποσοβεί κινδύνους και την εξέλιξη τους.



Όλη μου τη ζωή υπήρξα καταλύτης.
Γνήσιο αντίστροφο γνωρίζω μόνο ένα ( μία για την ακρίβεια), αυτή στην οποία και αφιερώνω αυτό το κείμενο γνωρίζοντας ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να το διαβάσει

Το νούμερο 30000 +

την άλλη Κυριακή πάλι τα ίδια ....

Εκλογών το ανάγνωσμα ...

Την τηλεόραση την χρησιμοποιώ κυρίως για να ακουμπώ το τηλεχειριστήριο. Βλέπω κάτι αραιά και που , αν και μόνο αν δεν μπορώ να ενημερωθώ μέσω διαδικτύου , πράγμα δύσκολο έως και

αδύνατο.Λόγω της ημέρας ( Αντωνάκη μου, σύμπτωση το όνομα, τα λόγια του παπά και λοιπά και λοιπά της αγαπημένης ταινίας) έκανα αυτό το σφάλμα να διεισδύσω στο πλουραλισμό των επιλογών και των απόψεων μέρα που είναι. Εκείνοι οι τύποι που είδα να χορεύουν στο Ρέθυμνο μόλις άνοιξα την "ανακάλυψη" του αιώνα δεν κατάλαβα τι ρόλο έπαιζαν. Περίμενα να δω το μεγάλο τραπέζι του μυστικού δείπνου με αρχηγό ένα κύριο ή μια κυρία να επαναλαμβάνει βαριεστημένα "Τι γνώμη έχετε για τα μέχρι τώρα αποτελέσματα" και "Μη μιλάτε όλοι μαζί παρακαλώ" όχι ένα χορευτικό κρητικό σύλλογο. Άλλαξα κανάλι και ηρέμησα το τραπέζι κλασικά τραπέζι και ο α υποψήφιος μετά από 5 λεπτά στο επόμενο κανάλι ( με τι ταχύτητες κινούνται μη με ρωτάς ) .Άντεξα τέσσερα ολόκληρα λεπτά μπορεί και πέντε θα σε γελάσω.Πάτησα το κόκκινο κουμπάκι του τηλεχειριστηρίου, το ακούμπησα πάνω στην τηλεόραση και βυθίστηκα ξανά στο προσφιλές μου περιβάλλον .

Υπουργείο εξωτερικών γνωστή εταιρεία δημοσκοπήσεων και ηλεκτρονική μετάδοση των αποτελεσμάτων δεν θα είχα ασχοληθεί και τόσο ούσα αναπόσπαστο μέλος του ποσοστού της αποχής αλλά βλέπεις η όποια ενασχόλησή μου με την τεχνολογία με έκανα αποδέκτη τηλεφωνημάτων, δεν την ψήφισαν άδικα την κόρη της κυρα-Νίτσας της κομμώτριας πρέπει να δουν και αν θα εκλεγεί.

Χαζεύοντας την περιφέρεια και το δήμο της πατρίδας μου και μέχρι να περιμένω και λίγο την ενσωμάτωση των αποτελεσμάτων η ταχύτητας της οποίας ήταν επιεικώς αντιστρόφως ανάλογη της

ταχύτητας του φωτός , παρατηρούσα και μερικά άλλα αποτελέσματα .

Το νούμερο 30.000 +, που μέχρι να τελειώσω αυτό το κείμενο και μέχρι να γίνει η συνολική καταμέτρηση θα ανεβεί κι άλλο , των ανθρώπων που ψήφισαν τον Αλκιβιάδη τον Αθηναίο τουλάχιστον για μένα είναι σοκαριστικό. Ότι κυκλοφορεί ελεύθερος δεν είναι κάτι που με εντυπωσιάζει ότι ψηφίζεται και ως απολίθωμα δεινοσαύρων σε τέτοια έκταση; Τι να πω.

Κι εκείνος ο χάρτης της Ελλάδος που δέσποζε προσωρινά χωρίς χρώματα μου θύμησε τα παραμυθάκια των παιδικών μου χρόνων που έπρεπε να ζωγραφίσεις το φόρεμα της χιονάτης και τον κακό λύκο αν ψάξω σίγουρα θα έχω κάποιο ακόμα ....

Σε απόχρωση γκρί σκούρο

Είχα σχεδόν 24 ώρες να βγώ από το σπίτι , δεν περίμενα δραματικές αλλαγές σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα ούτως ή άλλως , όπως θα έβγαινα θα έβλεπα τον ίδιο δρόμο τους ίδιους ανθρώπους τοίδιο σκηνικό κι όμως κάτι είχε αλλάξει . Τι ήταν αυτό; Το κλίμα ...
Όλα βάφτηκαν ξαφνικά σε απόχρωσή γκρί σκούρο. Το μούδιασμα των ανθρώπων προϋπήρχε αυτή η νωχελική διάθεση και το αδιάφορο βλέμμα. Τώρα όμως δεν υπάρχουν οι άνθρωποι . Η πόλη έχει αδειάσει , όχι τόσο όσο κάποιοι θα περίμεναν, αλλά η κίνηση έχει μειωθεί αισθητά. Και ο ουρανός μου φαίνεται ακολουθεί την δεσπόζουσα διάθεση έχει κι αυτος ένα ελαφρύ γκρι ανοιχτότερο μεν γκρί δε . Ησυχία ... Το μόνο που μετα βίας ακους είναι κάποια αυτοκίνητα στους δρόμους αν και είναι ακόμα έξι μήπως είναι η νηνεμία πριν την καταιγίδα ;Περιμένεις απλά περιμένεις το πως θα ξημερώσει αύριο ή καλύτερα πως θα ξημερώσει η Δευτέρα είναι σίγουρο πως θα το υποστείς όπως και να 'χει αρκει το γκρί να μην γίνει απότομα μαύρο.

" Φτάνει το πλοίο υψωμένη η σημαία. Ίσως έρχεται ο κύριος Περιφεριάρχης "

εκλογέας ο [eklojéas] Ο21 : ο πολίτης που έχει το δικαίωμα να ψηφίζει σε εκλογή

Είσαι απ τους τυχερούς; Από αυτούς τους πολίτες με το βαρύ δικαίωμα στις πλάτες να εκλέξουν
το νέο δήμαρχο Άνω Ραχούλας?
Αν ναι ξεκίνα το μακρύ ταξίδι των εκλογών , κάνε και μια εκδρομή βρε αδερφέ , υποχρεούσε άλλωστε . Τι να κάνεις οφείλεις γιατί ο ο υποψήφιος της φούξια παράταξης είναι γνωστός της μάνας σου, γαμπρός του Κυρ-Κώστα που έχει απέναντι το μανάβικο τόσα χρόνια γείτονας , ο νονός του παιδιού του τρίτου ξαδέρφου της γυναίκας σου μη σου πω και αδερφός σου. Αλλά τα προβλήματα αρχίζουν όταν στη κίτρινη παράταξη υποψήφιος είναι η γυναίκα του αδερφού σου, της κυρα-Νίτσας της κομμώτριας η κόρη ή παιδικός φίλος του παππού σου . Εκεί αγαπημένε μου εκλογέα δεν μπορώ να σε βοηθήσω εκεί μπαίνει το δίλημμα τι προτιμάς περισσότερο φρέσκια ντομάτα "εποχής " ή ένα καλά πετυχημένο κόκκινο ακαζού ;
Και δε σου φτάνει το δίλημμα και οι ουρές στους δρόμους ( σκέφτηκες να φύγεις το χάραμα για να το αποφύγεις αλλά το σκέφτηκαν και άλλοι μαζί με σένα ) το μυαλό σου τριβελίζει η κρισιμότητα της στιγμής γιατί την Κυριακή μεταξύ 7 το πρωί και 7 το βράδυ η εξέλιξη του τόπου περνά στα χέρια σου , μέχρι τότε απλά δεν υπήρχες .
Έστω ότι το ξεπερνάς και αυτό , είσαι εξασκημένος άλλωστε, και φτάνεις στην Άνω Ραχούλα. Μέχρι να φτάσεις στο σπίτι σου σε έχουν χαιρετίσει και οι πέτρες αυτή την εποχή αυξάνεται ραγδαία η κοινωνικότητα τους. Μπαίνεις στο σπίτι ανοίγεις πόρτες παράθυρα να πάρει λίγο αέρα ο χώρος , αν δεν ήταν οι εκλογές σιγά μην είχες έρθει, και πριν προλάβεις να μπεις στην τουαλέτα ( κάθε φορά σκέφτεσαι να μην πίνεις Μακκιάτο στη διαδρομή αλλά πως να αντισταθείς ) έρχεται για επίσκεψη η πάλε ποτέ γειτόνισσα. Το φακελάκι στο χέρι το διακρίνεις από χιλιόμετρα και το κλασσικό προεκλογικό ποιηματάκι ξεκίνα ... "ξέρεις κορίτσι μου/αγόρι μου βάζει ο τάδε υποψηφιότητα καλό παιδί και δικό μας " και πριν αποχωρήσει αφήνει και μερικά ψηφοδέλτια στο τραπέζι ...
Μετά κόπων και βασάνων φτάνει η Κυριακή που περίμενες ( πολύ αμφιβάλλω ) βάζεις τη γιαγιά στο αυτοκίνητο " Πάρε αυτό το χαρτί και θα το βάλεις μέσα στο φάκελο που θα σου δώσουν" φορτώνεις και μερικά αυγά που πήρες τελικά απ τη γειτόνισσα και ακολουθείς το δρόμο της κάλπης . Χαιρετάς όλη την Άνω Ραχούλα δια χειραψίας εξασκείς το δικαίωμά σου και φεύγεις ...
Στην επιστροφή αναρωτιέσαι και να μην πήγαινα;



Την Κυριακή θα ακούσουμε την μπάντα

Σε ένα φίλο καρδιάς

Έχεις οργανώσει τη ζωή σου με την παραμικρή λεπτομέρεια , το πλάνο των επόμενων χρόνων ήταν πάντα ξεκάθαρο στο μυαλό σου. Σ αρέσει να προγραμματίζεις το γουστάρεις , ο έλεγχος σε τονώνει και σε ενθαρρύνει
Όταν έφυγες απ το σπίτι σου , αυτό που σου παρουσίασαν όχι αυτό που εσύ δημιούργησες ,
ανησυχούσες, ήσουν σε άσχημη φάση, είχες ζήσει την ανατροπή της πρώτης νιότης και προχωρούσες στα χαμένα. Και εκεί όπου ο προορισμός ήταν ή βαθιά προσδοκία κατέληξε εγκλωβισμός και μαρτύριο ... άντεξες ... πάλεψες και άντεξες ... γιατί μπορείς και το ξέρεις
Ξεπέρασες τα εμπόδια που βρέθηκαν στο δρόμο σου έπεσες και σηκώθηκες...
Δεν ξέρω αν κατάλαβες ποτέ ειλικρινά τη δύναμή σου και ίσως δεν πρέπει να καταλάβεις
Η υστερία σου ταίριαξε γάντι όπως και οι ταράχες που σε παρακολουθούν και σε φτάνουν
Είσαι εσύ που χάνεσαι στους δρόμους ή είναι η ιδέα μου ;
Εσύ που πιστεύεις και εσύ που αμφιβάλλεις ;
Εσύ που πάντα τα καταφέρνεις και θα συνεχίσεις να το κάνεις ... !
Φαντάζεσαι πιο είναι η "μυρωδιά" που αποπνέεις ;
Εκτίμηση και σεβασμό γαρνισμένες με αραβική και κοτόπουλο.....

RESPECT στα καλοκαίρια της Αθήνας
μας λείπεις

Για τη Μαρία

Ας ενώσουμε τις καρδιές μας για τη Μαρία!

Μια έκκληση για βοήθεια που είδα στα Εσωτερικά μονοπάτια και στην Καλυψώ και πιστεύω ότι οφείλω να την αναρτήσω ,να ενώσω την καρδιά μου μαζί τους και να βοηθήσω με όποιον τρόπο μπορώ...

Ας ενώσουμε τις καρδιές μας για τη Μαρία!

ΕΠΕΙΓΟΝ!!!

Φίλες και φίλοι μου, σας απευθύνω μια επείγουσα έκκληση για ένα ζήτημα κυριολεκτικά ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ!

Πρόκειται για μία αγαπημένη φίλη από τη Λευκωσία, τη Μαρία Δημητρίου, η οποία είναι 25 ετών και πάσχει από μία σπάνια νευρολογική νόσο, το σύνδρομο Behcet-Αδαμαντιάδη ή “Neurobehcet disease”, που προσβάλλει ταυτόχρονα πολλά όργανα του ανθρώπινου σώματος. Η νόσος αυτή της έχει προκαλέσει ρευματοειδή αρθρίτιδα, σκλήρυνση κατά πλάκας, επιληπτικές κρίσεις, χρόνια εγκεφαλίτιδα λόγω φλεγμονής του εγκεφαλονωτιαίου υγρού, καθώς και μειωμένη όραση και ακοή.

Επιπλέον, έχουν κάνει την εμφάνισή τους μια σειρά από καρκινικοί όγκοι κοντά στην υπόφυση, αλλά και στην κοιλιακή χώρα, πράγμα που κάνει την κατάσταση ακόμα πιο απελπιστική.

Η Μαρία έχει κάνει μια σειρά από χειρουργικές επεμβάσεις στην Κύπρο και στην Αγγλία, χωρίς θεαματικά αποτελέσματα, ενώ αναγκάζεται να παίρνει σχεδόν σε καθημερινή βάση ισχυρά παυσίπονα, μορφίνη και κορτιζόνη, προκειμένου να αντέχει τους φρικτούς πόνους. Μέχρι στιγμής η μόνη ελπίδα φαίνεται πως έρχεται από το Mayo Clinic των Η.Π.Α., μια κλινική με ιδιαίτερη εξειδίκευση στη συγκεκριμένη νόσο.

Το πρόβλημα είναι πως το υπουργείο Υγείας της κυπριακής κυβέρνησης αρνείται να καλύψει τα υψηλά έξοδα νοσηλείας, με αποτέλεσμα να χάνεται πολύτιμος χρόνος, κατά τη διάρκεια του οποίου η υγεία της Μαρίας επιδεινώνεται δραματικά.

Για το λόγο αυτό, η οικογένεια της Μαρίας αναγκάστηκε (μετά από προτροπή των γιατρών και πολλών φίλων) να ανοίξει λογαριασμούς στην Ελληνική Τράπεζα και στη Νέα ΣΠΕ ( Νέα Συνεργατική Πιστωτική Εταιρεία) Αγλαντζιάς, προκειμένου να συγκεντρωθεί το χρηματικό ποσό που απαιτείται για να μεταφερθεί η Μαρία στο Mayo Clinic και να υποβληθεί στις απαραίτητες εξετάσεις και επεμβάσεις. Οι γιατροί που την παρακολουθούν τονίζουν πως το ταξίδι πρέπει να γίνει μέσα στον επόμενο μήνα, καθώς δεν υπάρχει πλέον καιρός για χάσιμο και τα περιθώρια συνεχώς στενεύουν. Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως η ζωή της κρέμεται πλέον από μια κλωστή.

Η ίδια η Μαρία γνωρίζει πολύ καλά την κρισιμότητα της κατάστασής της (μας ενημερώνει συχνά μέσα από το ιστολόγιό της, αλλά και με sms στα κινητά μας τηλέφωνα, μόνο που αποφεύγει να μιλήσει σε κινητό, λόγω της ακτινοβολίας) και το μόνο που ζητάει είναι όση ζωή της απομένει να είναι κατά το δυνατό ποιοτική, πράγμα που σημαίνει να μην πονάει και να μπορεί να εκτελεί βασικές λειτουργίες και να αυτοσυντηρείται. Ό,τι δηλαδή για όλους εμάς θεωρείται δεδομένο και αυτονόητο, για εκείνη είναι το στοίχημα και το όνειρό της ζωής της…

Θέλω επίσης να τονίσω πως η Μαρία είναι μια κοπέλα περήφανη και αξιοπρεπής και δεν ήθελε με τίποτα να ανοιχτεί λογαριασμός για χάρη της. Εγώ ο ίδιος την παρακαλούσα για μήνες μέσω e-mail και γραπτών μηνυμάτων και η μόνιμη απάντησή της ήταν πως δε θέλει να γίνει αποδέκτης εράνου και “ελεημοσύνης”. Τον τελευταίο μήνα όμως η επιδείνωση της υγείας της ήταν αλματώδης, έτσι αναγκάστηκε να συμφωνήσει, με μοναδικό όρο να μη δημοσιευτεί η φωτογραφία της.

Γνωρίζοντας πόσο δύσκολο είναι, στην άσχημη οικονομική συγκυρία που διανύουμε, να στερηθούμε οποιοδήποτε χρηματικό ποσό, σας ζητώ να αγκαλιάσουμε όλοι μαζί αυτό το γενναίο κορίτσι, που παλεύει καθημερινά με τις ασθένειες και το θάνατο κι όμως μπορεί ακόμα να γελά και να ονειρεύεται, δίνοντας μας κουράγιο, δύναμη ψυχής και παράδειγμα ζωής. Όσοι επιθυμούν να συνεισφέρουν, μπορούν να καταθέσουν την οικονομική τους βοήθεια στους παρακάτω λογαριασμούς:

1]. Νέα ΣΠΕ Αγλαντζιάς : CY14007042100000000020162227 – SWIFT NUMBER: CCBKCY2N

2]. Ελληνική Τράπεζα: CY43005001120001121054591900 – SWIFT NUMBER: HEBACY2N

Όνομα: Μαρία Δημητρίου

[Διευκρινιστικά, η «Νέα ΣΠΕ Αγλαντζιάς» είναι μια Συνεργατική Πιστωτική Εταιρεία, με έδρα την Κύπρο, που ιδρύθηκε το 1948 για να προστατεύσει τα εισοδήματα των πολιτών από την εκμετάλλευση της τοκογλυφίας και που σήμερα δραστηριοποιείται σε πολλούς τομείς, ένας απ’ τους οποίους είναι και η συμμετοχή στην οργάνωση φιλανθρωπικών εκστρατειών. Για περισσότερες πληροφορίες:

http://aglantzia.net16.net ]

Υποθέτω (με κάποια επιφύλαξη) πως, αν δεν υπάρχει στην πόλη σας υποκατάστημα της Ελληνικής Τράπεζας, μπορείτε να καταθέσετε το ποσό σε κάποια άλλη τράπεζα και από αυτή να μεταφερθούν τα χρήματα στους λογαριασμούς της Μαρίας, μέσω διατραπεζικής συναλλαγής.

Πάμε, παιδιά, να κάνουμε όλοι μαζί την προσπάθειά μας!

Πιστεύω στη δύναμη της συλλογικότητας που μπορεί να κάνει θαύματα με τη βοήθεια της τεχνολογίας!

Έχουμε αποδείξει ότι το διαδίκτυο μας φέρνει πιο κοντά και μας ενώνει. Ας αποδείξουμε τώρα πως δε μας ενώνουν μόνο φιλοσοφικές ανησυχίες, μουσικές προτιμήσεις και η απλή ανάγκη για επικοινωνία!

Ας κάνουμε μαζί την υπέρβαση! Το ξέρω ότι μπορούμε!

Δώστε ό,τι θέλει ο καθένας απ’ το υστέρημά του και διαδώστε την εκστρατεία μας σε γνωστούς και άγνωστους! Ίσως έχει κάποιος πρόσβαση σε τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς και σε εφημερίδες. Αν δώσουμε μεγάλη δημοσιότητα, θα το σώσουμε το κορίτσι!

Όσοι θέλετε να επισκεφτείτε το αρχικό μπλογκ της Μαρίας, μπείτε στο:

www.mariatweety.blogspot.com

Αν θέλετε να μάθετε περισσότερες πληροφορίες για την κατάστασή της και να επικοινωνήσετε προσωπικά με την ίδια, μπορείτε να της στείλετε e-mail στην ηλεκτρονική διεύθυνση:

mariademetriou@ymail.com

Με τον τρόπο αυτό, μπορεί να σας στείλει και μια πρόσκληση για να μπείτε στο δεύτερο μπλογκ, το οποίο λειτουργεί μόνο για φίλους που επιλέγει η ίδια η Μαρία, γιατί θέλει να αποφύγει διάφορους ενοχλητικούς που έγραφαν ανοησίες στο αρχικό μπλογκ.

Με αυτά σας αφήνω και σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για την προσπάθειά σας!

Y.Γ. To παραπάνω κείμενο είναι του Καπετάν-Φώτη από τα Εσωτερικα μονοπατια

Το παραπάνω κείμενο προέρχεται από : http://ianos-sonai.blogspot.com/

City life

Στον ύπνο και στη φαντασία σου ελέγχεις σε ένα βαθμό συνειδητά ή ασυνείδητα τους δρόμους και τις περιοχές που κινείσαι και φυσικά τους πρωταγωνιστές της ταινίας που σκηνοθετείς η οποία θα μπορούσε να είναι μόνο μαύρη κωμωδία. Στην πραγματικότητα όμως;
Στην πραγματικότητα σε παρασύρουν τα βαθία νερά των ανεκδιήγητων περιστάσεων , των σοκαριστικών καταστάσεων και των απερίγραπτων συμπτώσεων. Και καταλήγεις έρμαιο της "ζωής" σου στην οποία μπορείς να ορίσεις μόνο την αρχή και το τέλος.

Δευτέρα 1/11
Αρχή των "ημιδιακοπών" σου
Κινητικότητα στους δρόμους και εικόνες που τραβούν βίαια τη σκέψη σου και σε αναγκάζουν να κυκλοφορείς με το τεφτέρι.Στη γωνία του δρόμου των τελευταίων χρόνων της ζωής σου και της μαμάς Πατησίων έχει στηθεί εργοτάξιο. Η αλυσίδα των σούπερ μάρκετ που έκλεισε δίνει τη θέση της σε σε υποκατάστημα μικρότερης φίρμας αλλά προφανώς μεγαλύτερης αντοχής σε οικονομικές υφέσεις. Είναι ένας μήνας τώρα που η σκόνη και τα μπάζα παίζουν με τα νεύρα σου , άσε που αναγκάστηκες τις προάλλες να περάσεις , ελλείψει χώρου , κάτω από σκάλα ρισκάροντας την εκπλήρωση του θρύλου της γρουσουζιάς. Το μαγαζάκι με τα παπούτσια λίγο πιο πέρα , που έχεις τιμήσει δεόντως, ανανεώνει τις βιτρίνες του, ενώ ο κύριος με το καρό πουκάμισο ( η μόδα δεν έχει σύνορα) και το μπεγλέρι περιμένει την γυναίκα του μιλώντας στο κινητό να καταφτάσει με τουλάχιστον 3 σακούλες στο χέρι. Ο συμπαθής αλλοδαπός με τα εισιτήρια λείπει σήμερα , υποθέτω γιατί είναι μεσημέρι.
Β8. Δεν είναι το όγδοο τμήμα της δευτέρας δημοτικού είναι η γραμμή του μαρτυριού σε πράσινο χρώμα. Πρωτοετής ( την ενοχλητική σκέψη πως πέρασαν τα χρόνια την αγνοείς όσο και να επιμένει) καθήμενες διάσπαρτα πάνε για Lunch break ( το break κατ' εφημισμό ) στο Mall. Ενώ ταυτόχρονα τεστάρεις την ισορροπία σου. Τοσα χρόνια σε λεωφορείο σου επιτρέπουν να στέκεσαι όρθια και να γράφεις κατά την κίνηση. Μεγαλεία! Και αισθάνεσαι ανωτερότητα απέναντι στον πακιστανό με τη βαλιτσάρα που τρέμει σύγκορμος και έχει γαντζωθεί από την πόρτα του λεωφορείου. Υπερέχω , υπερέχω !
Το ρολόι επισημαίνει επίμονα αλλά σιωπηλά ότι θα φτάσεις πολύ νωρίτερα και σκέφτεσαι να κάνεις ένα μέρος της διαδρομής με τα πόδια όσο ο κύριος με τον νεαρό των διπλανών καθισμάτων φωνάζουν απ' το παράθυρο το Στέργιο που καπνίζει αμέριμνος στο πεζοδρόμιο. Ο νέος αντικαπνιστικός νόμος το περιλαμβάνει αυτό ; Αποφασίζεις θα κατέβω στην επόμενη στάση τέλος . Κίνηση, κίνηση και μην ξεχάσω κίνηση σε καθυστερούν και σε εγκλωβίζουν. Ωραία θα κατέβεις αλλά μέχρι να φτάσεις στην επόμενη στάση η κουκουβάγια του Harry Potter θα έχει πάει 30 φορές στο Hogwarts. Περπατάς και έξω από γνωστή φίρμα απομήμισης σούπερ μάρκετ σκέφτεσαι ένα σακουλάκι πατατάκια να σου κλείνει το μάτι. Υποκύπτεις .
Μέσα οι ουρές συναγωνίζονται των αριθμό από τις διάσπαρτες κούτες με δημητριακά τύπου Growfield που υπάρχουν παντού στο έδαφος.
Λίγα λεπτά αργότερα , τα διαπιστευτήριά μου στην ταμία , συνεχίζεις την πορεία σου. Τα δεντράκια της οδού Μητσάκη , η οποία πάντα μου θύμιζε τα υπέροχα πλάσματα , ήταν εξαιρετικά εντυπωσιακά. Υπάρχει που και που και κανένα δέντρο. Και μετά φτάνεις στον προορισμό σου και ακούς μια μπλε πορτοκαλάδα να σου φωνάζει απ το απέναντι περίπτερο.
Η γραπτή πολυλογία σου μετριάζεται, για να μην πω μηδενίζεται, αυτόματα με την άφιξη της φίλης σου , τι να κάνεις η έμπνευση έρχεται μόνη...